“Όλα ήταν ευκολότερα” (του Μανώλη Πατσώνα)

“ Όλα ήταν ευκολότερα με Τσίπρα-Τσακαλώτο. Ήταν μια εντελώς διαφορετική κατάσταση». Αυτά δήλωσε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, στην τελευταία συνέντευξή του ως επικεφαλής του Γιούρογκρουπ. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η δήλωση του Ντάισελμπλουμ εκφράζει την ουσία της τριετούς διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μιας κυβέρνησης που πανηγυρίζει γιατί όπως ισχυρίζεται «επιτέλους οι ξένοι αναγνωρίζουν τις προσπάθειες μας».

Τι όμως είναι αυτό που αναγνώρισαν τα «γεράκια», όπως ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσε παλαιότερα τους θεσμούς ,με τους οποίους σήμερα συνεργάζεται αρμονικά; Πάνω απ΄όλα οι ντόπιοι και οι ξένοι επικυρίαρχοι εκτιμούν την προθυμία με την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πήρε την σκυτάλη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, για να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά που αυτοί δεν πρόλαβαν η δεν μπόρεσαν να κάνουν.

Επίσης είναι σίγουρο ότι οι σημερινοί εταίροι του ΣΥΡΙΖΑ και χθεσινοί εχθροί του, εκτιμούν ιδιαίτερα την ευκολία με την οποία πέρασε στο δικό τους αντιλαϊκό στρατόπεδο, με αποκορύφωμα την μετατροπή του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2015 σε ΝΑΙ , κυριολεκτικά σε μια νύχτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί γι΄αυτούς ένα «λαμπρό» παράδειγμα για κάθε αριστερό φιλολαϊκό Ευρωπαϊκό κόμμα.

Επομένως τα οφέλη τους είναι πολλαπλά. Εκφράζουν λοιπόν δημόσια την μεγάλη τους ικανοποίηση που η «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψήφισε νόμους με τους οποίους:

Άλλαξε τους ασφαλιστικό σύστημα σε βάρος των εργαζομένων. Θα δουλεύετε μας λένε μέχρι τα βαθιά γεράματα και όσο για τις συνταξιοδοτικές αποδοχές, έχει ο θεός. Και για το καλό σας,μας ξαναλένε, καταργούμε και το δικαίωμα στην απεργία. Είναι τώρα εποχές να χάνετε το μεροκάματο; Όσο για τη δημόσια περιουσία, είναι καλύτερα να περάσει στα χέρια ιδιωτών, γιατί αυτοί ξέρουν να τη διαχειρίζονται καλύτερα. Έτσι ιδιωτικοποιούν από δρόμους και λιμάνια, μέχρι το νερό και την ενέργεια. Ακόμη και τη λαϊκή κατοικία προσφέρουν βορά στα αρπακτικά κεφάλαια προκειμένου να είναι αρεστοί στους θεσμούς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε βεβαίως και τους αναπτυξιακούς νόμους, που μεταφράζονται σε υπερκέρδη για τις μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις και μισθούς πείνας για τους εργαζόμενους.

Να λοιπόν η περιβόητη ανάπτυξη που μας πλασάρουν και προσπαθούν με όλα τα συστημικά μέσα προπαγάνδας που διαθέτουν να μας πείσουν ότι αποτελεί την κανονικότητα. Κανονικότητα λοιπόν η φτώχια η ανεργία και η πείνα.

Η πορεία αυτή δεν ήταν κάτι το απρόσμενο. Δεν ήταν προϊόν «αναγκαίου συμβιβασμού, κάτω από τους εκβιασμούς των δανειστών», όπως προσπάθησε να δικαιολογηθεί η κυβέρνηση, θέλοντας να ανανεώσει την ικανότητά της να εξαπατά το λαό. Ήταν μία πορεία προδιαγεγραμμένη από το 2012 και μετά, με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι μετατράπηκε ταχύτατα σε κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας και κάτω από τις δοσμένες συνθήκες, αναβαθμίστηκε στην αστική διαχείριση.

Δυστυχώς η ελπίδα ότι με το ΣΥΡΙΖΑ η ζωή των εργαζόμενων θα γινόταν καλύτερη διαψεύστηκε με το χειρότερο τρόπο. Το γεγονός όμως αυτό δεν πρέπει να οδηγήσει στην ηττοπάθεια, στην άποψη ότι τίποτα δεν γίνεται, αλλά αντίθετα να ξεκινήσει μια νέα αμφισβήτηση προς την ασκούμενη πολιτική.

ΠΑΤΣΩΝΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ