Ξεκινούν αύριο Τρίτη 6 Μαρτίου και θα ολοκληρωθούν στις 8 του μήνα οι εκλογές του Σωματείου ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ για την ανάδειξη των συλλογικών οργάνων του συνδικάτου (Κεντρική Διοίκηση, Κεντρική Εξελεγκτική Επιτροπή, Ομοσπονδία, Εργατικά Κέντρα)
Αυτή τη στιγμή τα πάντα είναι έτοιμα για την εκλογική διαδικασία στην οποία θα συμμετέχουν πάνω από 3000 εργαζόμενοι, μέλη του σωματείου, ενώ κάλπες θα στηθούν σε 19 εργασιακούς χώρους (ανά τη χώρα).
Οι εργαζόμενοι του σωματείου, διαχρονικά, συμμετέχουν στην διαδικασία καλύπτοντας συντριπτικά ποσοστά, επιδεικνύοντας πάντα ήθος, συνέπεια και πολιτισμό.
Το ίδιο καλούνται να πράξουν και τώρα -ειδικά τώρα- που η περίοδος είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη και καθοριστική.
Γραφείο Τύπου
Στο ίδιο έργο θεατές… Μια από τα ίδια. Άραγε γιατί κάνουν εκλογές..? Αφού πάλι οι ίδιοι θα βγουν?
Χωρίς συλλογική σύμβαση με συνεργασία των δυο κυβερνητικών παρατάξεων αντίστοιχα ο ένας με την ΔΑΚΕ και οι άλλοι με τον ΣΥΡΙΖΑ
Θα ξεπουλήσουν ότι απέμεινε
Εάν θέλετε στηρίξτε
Οι ευθύνες δικές σας
Συνδικαλιστές υποψήφιοι που έχουν θεμελιώσει συνταξιοδότηση εδώ και δέκα χρόνια η κρίση δική σας
ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΙΑΔΙΔΟΥΝ ΟΤΙ ΤΗΝ ΑΛΛΟΙ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΘΑ ΥΠΟΓΡΑΦΟΙ Η ΕΣΣΕ.ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥΣ.ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑ ΣΤΗΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ.ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ ΕΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ: ΟΠΟΙΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΨΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ”””’
Προσοχή συνάδελφοι στο πιο ψηφοδέλτιο θα ρίξετε στην κάλπη και σε ποιόν θα βάλετε τον σταυρό.
Διασφαλίστε τις κάλπες και βάλετε όλους τους σταυρούς που δικαιούσθε για να αποτρέψουμε πιθανόν νοθείες.
Συμφωνώ με το ότι όσοι έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικά δικαιώματα δεν θα έπρεπε να είναι υποψήφιοι και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να τους “σταυρώσουμε”.
Υπάρχουν τόσοι νέοι στην ηλικία εργαζόμενοι οι οποίοι έχουν διάθεση να προσφέρουν.
Προτιμήστε τους.
Προσοχή συνάδελφοι. Έρχονται δύσκολες ώρες. Με παλιά υλικά δεν κτίζονται νέες οικοδομές.
Πρωτα ο συναδελφος…
ΟΡΙΣΜΟΣ
Συνδικαλισμός: Η δράση εργαζομένων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους
ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΣΗΜΕΡΑ
Ένας συνδικαλισμός κηδεμονευόμενος, ενάντια στο συμφέρον του εργαζόμενου, αλλά και το κοινωνικό συμφέρον.
Τα προβλήματα του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος
Το υπάρχον πολιτικό σύστημα μέσω της υπερσυγκέντρωσης της κομματικής εξουσίας κηδεμονεύει το συνδικαλιστικό κίνημα. Αν το συνδικαλιστικό κίνημα είναι ακηδεμόνευτο, χωρίς να φοβάται τις παρεμβάσεις οποιασδήποτε κομματικής βάσης, τότε αυτές δεν θα έχουν καμιά ουσιαστική αξία.
Τότε το κίνημα αυτό θα απελευθερωθεί και η δράση του θα καθορίζεται από το συμφέρον της ενδιαφερόμενης κοινωνικής ομάδας, αλλά και το γενικότερο κοινωνικό συμφέρον. Οι αποφάσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων θα λαμβάνονται με μόνο γνώμονα αυτά τα συμφέροντα.
Όσον αφορά στα πρόσωπα, αυτοί που θα αναδεικνύονται σε ηγετικές συνδικαλιστικές φυσιογνωμίες, θα είναι γνήσιοι εκπρόσωποι της ομάδας τους και όχι εγκάθετοι τοποτηρητές των συμφερόντων των εκάστοτε κομματικών ηγεσιών, του περιβάλλοντος αυτών ή άλλων προσωπικών συμφερόντων.
Τα δε μέλη της μέσα σε μια υγιή συνδικαλιστική οργάνωση, θα αποκτήσουν δύναμη και δεν θα είναι μεμονωμένα και αδύναμα άτομα. Αυτήν ακριβώς τη δύναμη φοβάται το ελληνικό κομματικό κατεστημένο.
Σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα είναι καθοδηγούμενο και χρησιμοποιείται από το πολιτικό στοιχείο και ως μέσο εκτόνωσης κοινωνικών εντάσεων.
Είναι πλέον τεκμηριωμένο και γνωστό ότι κύριοι υπεύθυνοι για την άθλια κατάσταση, οικονομική και άλλη, που επικρατεί στη χώρα είναι οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές.
Προκειμένου να βελτιώσουμε την κατάσταση και να αποφύγουμε τα ίδια στο μέλλον είναι σκόπιμο να αναρωτηθούμε τι κάνουν οι πολιτικοί και τι κάνουν οι συνδικαλιστές. Ας αρχίσουμε σήμερα με τους συνδικαλιστές.
Τι κάνουν, λοιπόν, οι συνδικαλιστές;
Σύμφωνα με τη θεωρία η δουλειά των συνδικαλιστών είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και η προστασία τους από τις αυθαιρεσίες του εργοδότη. Σύμφωνα, όμως, με την εμπειρία η δουλειά των συνδικαλιστών είναι η προστασία των συντεχνιακών συμφερόντων και η προώθηση των δικών τους προσωπικών φιλοδοξιών. Ενας θέλει να διατηρήσει την εξουσία που έχει και να ανέλθει συνδικαλιστικά. Αλλος θέλει να γίνει βουλευτής και, με τα κατάλληλα προσκυνήματα, υπουργός. Αλλος θέλει να γίνει ευρωβουλευτής. Αλλος θέλει να ανέβει στην κομματική ιεραρχία. Αυτές είναι θεμιτές και ευγενείς φιλοδοξίες, όχι όμως όταν επιδιώκονται εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, όπως συμβαίνει στη χώρα μας εδώ και δεκαετίες.
Προκειμένου ο συνδικαλισμός να μπει στον φυσικό του δρόμο είναι αναγκαίο να γίνουν αλλαγές και να ληφθούν μέτρα που θα κόψουν την όρεξη εκείνων των συνδικαλιστών οι οποίοι στο όνομα της εργατικής τάξης προωθούν τον εαυτό τους. Μερικά τέτοια μέτρα είναι τα εξής:
Πρώτον, οι συνδικαλιστές να μην μπορούν να συμμετέχουν σε διοικητικά συμβούλια δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Αναρωτηθήκατε ποτέ σε πόσα συμβούλια συμμετέχουν οι συνδικαλιστές, πόσα χρήματα εισπράττουν από τη συμμετοχή τους και πόσο ισχυρό κίνητρο είναι αυτό για την αναπαραγωγή μιας συντεχνιακής πολιτικής;
Δεύτερον, οι συνδικαλιστές να μην μπορούν να διεκδικήσουν βουλευτική έδρα πάρα μόνο αν περάσει ορισμένο χρονικό διάστημα, π.χ. μια τετραετία, μετά την τελευταία θητεία τους σε συνδικαλιστικό όργανο. Το μέτρο αυτό θα μειώσει το κίνητρο για λαϊκισμούς και επίσης το κίνητρο για χρηματοδότηση συνδικαλιστών εκ μέρους ιδιωτών και επιχειρηματιών.
Τρίτον, οι συνδικαλιστές να μην εξαιρούνται από την υποχρέωση παροχής εργασίας προς την επιχείρηση στην οποία έχουν προσληφθεί. Είμαι βέβαιος ότι έχετε ακούσει για συνδικαλιστές που δεν έχουν δουλέψει ποτέ, αλλά αμείβονται πάντα και παντοιοτρόπως.
Τέταρτον, οι συνεδριάσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων να γίνονται εκτός ωραρίου εργασίας και σε χώρους εκτός της υπηρεσίας ή επιχείρησης. Είναι παράλογο να κλείνει το σχολείο επειδή οι καθηγητές έχουν γενική συνέλευση.
Πέμπτον, να απαγορευτεί η συμμετοχή συνδικαλιστών (όχι εργαζομένων) σε πειθαρχικά και λοιπά συμβούλια, διότι χρησιμοποιούν τη δύναμη που απορρέει από αυτά για ρουσφέτια, εκβιασμούς και προβολή.
Πιο είναι το καλύτερο επάγγελμα; Αυτή είναι η συνηθισμένη ερώτηση που θέτουν νέοι και νέες όταν ετοιμάζονται να εισέλθουν στην αγορά εργασίας ή όταν προγραμματίζουν πανεπιστημιακές σπουδές.
«Και μην ξεχάσετε, ότι και να διαλέξετε, μόλις αρχίσετε να εργάζεστε, κατευθείαν στον συνδικαλισμό. Με τον συνδικαλισμό είναι βέβαιο ότι θα προοδεύσετε.
Οι τελευταίες δεκαετίες αλλά και πρόσφατες εμπειρίες μας δίνουν πολλά παραδείγματα ατόμων που ανέβηκαν στην ιεραρχία του κλάδου και της πολιτικής ζωής χωρίς να διαθέτουν τα αναγκαία εφόδια. Κατέλαβαν σπουδαίες θέσεις ελέω συνδικαλισμού.Βέβαια, είναι λάθος να λέμε ότι όλοι οι συνδικαλιστές είναι ανίκανοι στο επάγγελμά τους.
Με άλλα λόγια, ο συνδικαλισμός αναδεικνύει άτομα ανεξαρτήτως προσόντων. Οποιος εκλεγεί στο διοικητικό συμβούλιο κάποιου σωματείου, μπορεί να λουφάρει ανενόχλητος, μπορεί να προάγεται χωρίς να έχει επιδείξει ιδιαίτερο ζήλο για τη δουλειά του και γενικά να τυγχάνει προνομίων. Αν μάλιστα εργάζεται σε μεγάλη εταιρεία, δημόσια ή ιδιωτική, έχει μεγάλο μέλλον. Συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, της ΟΤΟΕ, της ΑΔΕΔΥ, του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος κ.λπ. έχουν γίνει βουλευτές, υπουργοί, γενικοί γραμματείς, γενικοί διευθυντές κ.λπ. χωρίς να έχουν κατ’ ανάγκη τα απαραίτητα για το έργο που αναλαμβάνουν προσόντα. Μάλιστα, τον τελευταίο καιρό το κασέ των συνδικαλιστών έχει ανέβει πολύ. Μέχρι πρόεδροι του Αρείου Πάγου μπορεί να γίνουν.
Συμφωνώ με το ότι όσοι έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικά δικαιώματα δεν θα έπρεπε να είναι υποψήφιοι και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να τους «σταυρώσουμε».