Είναι κάποιες φορές που τη βλέπεις να έρχεται, τα σύννεφα μαζεύονται απειλητικά στον ουρανό και ξέρεις ότι είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσει η καταιγίδα. Κι άλλες φορές σε πιάνει απροετοίμαστο, κανένα σημάδι δεν σου έδειξε τι θα ακολουθήσει. Έτσι είναι οι ανοιξιάτικες μπόρες, ξεσπάνε μετά από έναν λαμπρό ήλιο, φέρνουν φασαρία, σε αναστατώνουν.
Σαν τους κεραυνοβόλους έρωτες, εισβάλουν ξαφνικά και πολλές φορές χωρίς προειδοποίηση και με το έτσι θέλω σε αναστατώνουν. Κάποιες φορές καταφέρνεις να προφυλαχτείς, να βρεθείς κάτω από ένα πρόχειρο στεγανό και να την απολαμβάνεις περιμένοντας να κοπάσει. Αν και ενδόμυχα μέσα σου εύχεσαι να είχες την δύναμη, και πολύ περισσότερο την τρέλα να τρέξεις κάτω από την δυνατή βροχή, να την νιώσεις μέχρι μέσα σου βαθιά και να ξεπλύνει την ψυχή σου.
Άλλες φορές την συναντάς εκεί στη μέση του δρόμου, χωρίς καν να έχεις σκεφτεί ότι θα σου προκύψει και χωρίς να μπορείς να την αποφύγεις. Και ξέρεις ότι το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να την απολαύσεις και να την εκμεταλλευτείς ώστε να σε αναζωογονήσει. Είτε απροειδοποίητα, είτε βλέποντάς την να έρχεται, η ανοιξιάτικη μπόρα θα διώξει τη σκόνη που έχει συσσωρευτεί, θα ζωντανέψει τα χρώματα και θα αναζωογονήσει την σκέψη. Και ξέρεις ότι μέχρι την επόμενη στροφή ίσως σταματήσει και ο ήλιος ή το ουράνιο τόξο θα βρίσκονται εκεί για να σου χαρίσουν χαμόγελα.
Δήμητρα Ν. Παπανικολάου
Χημικός – Μηχανικός
