Μόνο που η απόφαση αυτή δεν αφορούσε το τι γίνεται στη γειτονική χώρα (εθνότητα-γλώσσα), αλλά το αν υπάρχει «μακεδονική μειονότητα» στην Ελλάδα. Και το σημαντικότερο: το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει εδώ και 20 χρόνια καταδικάσει τη χώρα μας ακριβώς γι’ αυτή την δικαστική απαγόρευση (Απόφαση 10.7.1998).
Το αρχικό αίτημα για την ίδρυση του σωματείου είχε υποβληθεί στο Πρωτοδικείο της Φλώρινας στις 19.1.1990 και απορρίφθηκε σε όλες οι δικαστικές βαθμίδες μέσα στο εθνικιστικό κλίμα της εποχής. Για το λόγο της απόρριψης χαρακτηριστική είναι η αιτιολογία του Εφετείου: «Υφίσταται κίνδυνος εκμεταλλεύσεως της ανωριμότητας νεαρών ατόμων και παγιδεύσεως αυτών στην εθνολογικά ανύπαρκτη και ιστορικά αποκρουστέα σλαβομακεδονική μειονότητα».
Είναι σαφής η καθαρά πολιτική σκοπιμότητα της απόφασης που βέβαια δεν αφορά το πώς θα ονομάζεται η γλώσσα και η εθνότητα των γειτόνων.
Με την καταδίκη της Ελλάδας από το Δικαστήριο του Στρασβούργου και τη δικαίωση του σωματείου, τα μέλη του επιχείρησαν να προσφύγουν και πάλι στη δικαιοσύνη, αλλά κανείς δικηγόρος της περιοχής δεν αναλάμβανε την υπόθεση. Χρειάστηκε η παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη για να δεχτεί τελικά ο δικηγορικός σύλλογος της Φλώρινας να αναλάβει.
Αλλά και πάλι το Πρωτοδικείο της πόλης αρνήθηκε την αναγνώριση (12.12.2003), απόφαση που επικυρώθηκε και στο Εφετείο της Κοζάνης με την απόφαση 243/2005, στην οποία, μεταξύ άλλων, γίνεται επίκληση εθνικόφρονος αρθρογραφίας, παραπομπή στον Αριστοτέλη, τον Στράβωνα, τον Τίτο, τους «Σκοπιανούς γλωσσολόγους», κ.λπ., ενώ υποστηρίζεται ότι εφόσον «οι ολίγοι εναπομείναντες στην Ελλάδα σλαβόφωνοι εδήλωσαν ελληνική εθνικότητα, έπαυσε να υπάρχει θέμα σλαβικής μειονότητας».
Στις 19.2.2009 στην Εκθεση του Τόμας Χάμαρμπεργκ, Επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Συμβούλιο της Ευρώπης, περιλαμβάνεται σχετική αναφορά: «[Ο Επίτροπος] πληροφορήθηκε ότι το νομικό πρόσωπο αυτού του σωματείου ακόμα δεν αναγνωρίζεται, παρά το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση παραδέχτηκε στο Συμβούλιο Υπουργών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2000 ότι [στο εξής] ‘δεδομένης της άμεσης επίδρασης των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στην ελληνική νομοθεσία, τα ελληνικά δικαστήρια δεν θα παραλείψουν να προλάβουν [στο εξής] αυτού του είδους δικαστικά σφάλματα στα οποία οφείλεται η παράβαση που διαπιστώθηκε σ’ αυτή την υπόθεση’».
Αυτό λοιπόν που επισήμως η χώρα μας αναγνώρισε ως «νομικό σφάλμα» επανέρχεται σήμερα ως «εθνικό» επιχείρημα. Ντροπή!
Ο Νίκος Παππάς λέει ότι τα σκόπια πρέπει να έχουν πρόσβαση στη θάλασσα! Ακριβώς δηλαδή αυτό που ονειρευόταν ο Τίτο!
Και θα δουμε να το κανουν μεσω ευρωπαικου δικαιου ,χρησιμοποιωντας τον Αξιο και κανοντας δικο τους λιμανι στο Καλοχωρι. Θα τριβουμε τα ματια μας σε λιγο γιατι μεσα απο ευρωπαικο χρημα και ΝΑΤΟ θα γινουν αγνωριστοι και θα μας φερονται οπως τωρα οι Τουρκοι.
Νομιμοποίηση της ύπαρξης μακεδονικού έθνους και μακεδονικής γλώσσας.
Αυτό που επιδίωκαν οι Αμερικανοί και ήδη πέτυχαν είναι η νομιμοποίηση της ύπαρξης μακεδονικού έθνους και μακεδονικής γλώσσας.
Η συμφωνία δίνει τη δυνατότητα να αποκαλούνται διεθνώς «Μακεδόνες», ούτε καν «βορειομακεδόνες»), αναιρώντας ουσιαστικώς το φύλλο συκής του γεωγραφικού προσδιορισμού, διότι εάν είναι «Μακεδόνες» οι πολίτες των Σκοπίων, τότε και η χώρα τους είναι η «Μακεδονία»!
Εξάλλου συντηρείται και υποδαυλίζεται εκ νέου ο μακεδονικός αλυτρωτισμός, διότι, εάν οι «Μακεδόνες» είναι οι κάτοικοι της «Βόρειας Μακεδονίας», τότε τους …λείπει η «Νότια Μακεδονία», η οποία και αυτή θα πρέπει να παραχωρηθεί στους «Μακεδόνες»! Το επιχείρημα δηλαδή του τέλους των αλυτρωτισμών είναι εξ ίσου έωλο με όλα τα προηγούμενα, και η συμφωνία ουσιαστικά επικυρώνει τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων