Η κρίση σε όλες τις μορφές της, έχει έναν κοινό παρονομαστή.
Σήμερα, ο κοινός αυτός παρονομαστής είναι η υπερσυσσώρευση του πλούτου, κληρονομικού και παραγόμενου.
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν παραγόταν τόσος πλούτος και ποτέ δε συσσωρευόταν τόσος πλούτος.
Τώρα, ο πλούτος αυτός συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα πορτοφόλια.
Και «υπερίπταται», καθώς τίθεται υπό τον έλεγχο όλο και λιγότερων ανθρώπων, ΠΑΝΩ από τα κράτη και ΠΑΝΩ από τις κοινωνίες!
Ο καπιταλισμός έχει περάσει σε νέα φάση, εξαιρετικά ανησυχητική!
Μια υπερεξουσία συγκεντρώνει τεράστιο πλούτο, απειλώντας να καταβροχθίσει όχι μόνο τον πλούτο των λαών, αλλά και τις χώρες τους ολόκληρες!
Και μάλιστα όχι μόνο τις φτωχές, αλλά και τις πλούσιες!
Όλο το κράτος και ό,τι το αποτελεί και συνδέεται μ’ αυτό, τίθεται σταδιακά υπό την σχεδόν απόλυτη εξουσία μιας ολιγαρχίας, που ελέγχει τα παγκοσμιοποιημένα κεφάλαια!
Μιας ολιγαρχίας που διαλύει ολόκληρες χώρες, για να διασφαλίσει και να επεκτείνει την ισχύ της και να κερδοσκοπήσει, που χρησιμοποιεί το κράτος για την επίτευξη των επιδιώξεών της, φτάνοντας – κατά περίπτωση – ακόμη και στην καταστροφή του.
Αυτή η Ολιγαρχία έχει υπό τον έλεγχό της τεράστια κεφάλαια, με τα οποία πλέον, δεν επιδιώκει μόνο να αποκτήσει το δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο των χωρών, αλλά και να καταστεί ιδιοκτήτης των ίδιων των χωρών!
Αυτή είναι μια «ποιοτική διαφορά» από το παρελθόν, όπου το κράτος κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά, διατηρούσε σχετική αυτονομία έναντι των ιδιωτικών κεφαλαίων.
Αυτές οι μικρές ανά χώρα ελίτ, που συμμετέχουν σ’ αυτήν την υπερσυσσώρευση, χρησιμοποιούν και κεφάλαια που δεν τους ανήκουν, αλλά αποκτούν τον έλεγχό τους μέσα από τους κρατικούς φορείς, τους οποίους ελέγχουν πολιτικά και μέσα από τους οικονομικούς μηχανισμούς, που έχουν δημιουργήσει και επιβάλει, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ, αλλά και οι μεγάλες τράπεζες, τα χρηματιστήρια, οι επενδυτικές εταιρείες (FUNDS) και οι φορολογικοί παράδεισοι σε κράτη μαϊμούδες, όπου εγκαθίστανται τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, για να εξορμούν με χαμηλό κόστος και χωρίς περιορισμούς, για τις ληστρικές επιδρομές τους ανά τον κόσμο.
Για παράδειγμα, χρησιμοποιώντας την πολιτική εξουσία την οποία ελέγχουν με νόμους, δικαστικές αποφάσεις και άλλα μέσα, θέτουν υπό τη διαχειριστική τους εξουσία τα κεφάλαια των ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία προέρχονται από τις εισφορές των εργαζομένων.
Εν συνεχεία, τα διοχετεύουν και τα εκμεταλλεύονται σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, συχνά καταληστεύοντας τα ταμεία και τους ασφαλισμένους.
Στην Ελλάδα, τα κεφάλαια των ασφαλιστικών ταμείων, ετέθησαν με νόμο υπό τη ρυθμιστική εξουσία της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία ελέγχεται από τους Ξένους μετόχους της και χρησιμοποιήθηκαν άτοκα για «αναπτυξιακούς σκοπούς»!
Έτσι, τα αποθεματικά όχι μόνο δεν απέφεραν τα αναλογούντα κέρδη από την αξιοποίησή τους, αλλά μειώνονταν κιόλας, αφού οι αποδόσεις τους ήταν μικρότερες από τον ετήσιο πληθωρισμό, με αποτέλεσμα χρόνο με το χρόνο, να χάνουν την αξία τους.
Έτσι κάποιοι, πλούτισαν ανέξοδα!
Με την ίδια μέθοδο, τα κεφάλαια των ταμείων «παίχτηκαν» από τις κυβερνήσεις στο Χρηματιστήριο με τεράστιες απώλειες, αφού μεταφέρθηκαν αυτούσια στους κερδισμένους «επενδυτές».
Και πιο πρόσφατα «κουρεύτηκαν».
Τα λεφτά έφυγαν έξω και αύξησαν τον πλούτο των «επενδυτών», αλλά και των ημετέρων, που βρίσκονται στις δεκάδες λίστες τύπου Λαγκάρντ, στις τράπεζες του Λουξεμβούργου, του Λονδίνου, ή των νησιών Φίτζι.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, όλο και περισσότερα, όλο και μεγαλύτερα κεφάλαια, ελέγχονται από όλο και λιγότερους ιδιοκτήτες – διαχειριστές.
Τελικός τους στόχος, να γίνουν ιδιοκτήτες του Παγκόσμιου Πλούτου, ιδιοκτήτες του Κόσμου!
Το οποίο συνεπάγεται, ότι και οι πολίτες του κόσμου θα είναι υποτελείς σε μικρές ελίτ, τις ολιγαρχίες του πλούτου, που θα χρησιμοποιούν τα κράτη μόνο σαν μέσο καταστολής και επιβολής της δικής τους εξουσίας και διοχέτευσης του παγκόσμιου πλούτου, στα δικά τους θησαυροφυλάκια!
Αυτή η τροπή δε συνδέεται μόνο με τη μονοπώληση του παγκόσμιου πλούτου.
Συνδέεται και με το είδος του καθεστώτος που της αντιστοιχεί, και το οποίο, αν συνεχιστεί αυτή η εξέλιξη, θα είναι όλο και λιγότερο δημοκρατικό, όλο και περισσότερο ολιγαρχικό – απολυταρχικό!
Πολλοί σκέφτονται ότι τα ισχυρότερα κράτη θα αγοράζουν και θα ελέγχουν τα μικρότερα και πιο αδύναμα…. ΟΧΙ!
Πλέον, ακόμη και τα μεγάλα κράτη κινδυνεύουν να αγοραστούν από τους Ολιγάρχες, των οποίων τα συσσωρευμένα κεφάλαια είναι πιο μεγάλα από τα εθνικά αποθέματα των μεγάλων χωρών.
Κεφάλαια υπερεθνικά, στηριγμένα από κράτη επεκτατικά, ή μορφώματα κρατικά, τα οποία μετακινούνται ελεύθερα και χρησιμοποιούνται κατά τη βούληση της Ολιγαρχίας του πλούτου, που έχει έδρα, αλλά δεν έχει Πατρίδα!
Η απειλή μιας διεθνούς εκτροπής που θα οφείλεται στη σταδιακή απόκτηση των πλούσιων χωρών από την οικονομία της Κίνας ή από τα ανεξάρτητα επενδυτικά κεφάλαια των εξαγωγέων πετρελαίου ή και φυσικού αερίου, φαίνεται λιγότερο επικίνδυνη από μία ολιγαρχικού τύπου εκτροπή, που σημαίνει μια διαδικασία, στην οποία οι πλούσιες χώρες θα αποτελούν ιδιοκτησίες των δισεκατομμυριούχων τους, ή γενικότερα, στην οποία όλες οι χώρες – συμπεριλαμβανομένων της Κίνας και των εξαγωγέων πετρελαίου και φυσικού αερίου – θα γίνονται όλο και περισσότερο, ιδιοκτησίες των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη.
Όπως έχει επισημανθεί (Τομά Πικετί – «Το κεφάλαιο στον 21° αιώνα), αυτή η διαδικασία βρίσκεται ήδη για τα καλά σε εξέλιξη!
Με αυτό το όχι φανταστικό σενάριο κατά νου, η Ελλάδα μπορεί να μην είναι «πειραματόζωο», όπως την αποκαλούν, αλλά η πιο προχωρημένη εφαρμογή αυτού του νέου μοντέλου του 21ου αιώνα!
Μία χώρα που δεν είναι απλώς αποικία κάποιας άλλης, αλλά ιδιοκτησία των «υπερφυσικών» κεφαλαίων που συσσωρεύονται πάνω από τον πλανήτη και αλλάζουν βίαια και μεταμφιεσμένα τον χαρακτήρα των Εθνών – Κρατών, μετατρέποντάς τα σε παραρτήματα των απρόσωπων ιδιοκτητών τους, με καθεστώτα υποτελή και υπηκόους, νέου τύπου δουλοπάροικους!
Η κύρια αιτία για το αίσθημα «έξωσης» που σφίγγει τις πλούσιες χώρες σήμερα, είναι αυτή η απώλεια της Κυριαρχίας!
Αυτό είναι αληθές ιδιαίτερα στην Ευρώπη, της οποίας η επικράτεια είναι κομμένη σε μικρά κράτη, τα οποία ανταγωνίζονται μεταξύ τους για κεφάλαια, γεγονός που χειροτερεύει την όλη διαδικασία και συμβάλει στην αίσθηση της ανημπόριας… της αδυναμίας!
Για να είναι πιο ξεκάθαρο, η ολιγαρχική εκτροπή δεν είναι μόνο πιο πιθανή από τη διεθνή εκτροπή, είναι επίσης πιο δύσκολο να καταπολεμηθεί, επειδή απαιτεί ένα υψηλό βαθμό διεθνούς συνεργασίας, ανάμεσα σε χώρες που βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους.
Η απόσχιση του πλούτου, έχει επιπλέον την τάση να επισκιάζει την ίδια την ιδέα της εθνικότητας, εφόσον τα πιο πλούσια άτομα μπορούν σε κάποιο βαθμό, να παίρνουν τα λεφτά τους και να αλλάζουν την εθνικότητά τους, αποκόβοντας όλα τα δεσμά τους με την κοινότητα.
Μόνο μια συντονισμένη αντίδραση σε ένα σχετικό ευρύ διεθνές επίπεδο, μπορεί να ξεπεράσει αυτή τη δυσκολία!
Καθώς το παγκόσμιο ΑΕΠ υπολογίζεται αθροιστικά στα 75 τρις δολάρια, τα μη δηλωθέντα ποσά που βρίσκονται εκτός εμβέλειας και ελέγχου των κυβερνήσεων, ανέρχονται κατ’ εκτίμηση, από 7,5 τρις έως πάνω από 20 τρις δολάρια!
Με δεδομένο επίσης, ότι καμία χώρα, μικρή ή μεγάλη, δεν έχει διαθέσιμα τόσο μεγάλα κεφάλαια για εξαγορές, επενδύσεις κλπ, αλλά και το γεγονός ότι υπάρχουν 176 χώρες που το ΑΕΠ τους δεν ξεπερνά το 1 τρις δολάρια, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο ευάλωτες είναι οι περισσότερες χώρες στον κόσμο, στις επιθέσεις των «επενδυτών» και των τοκογλύφων που διαθέτουν πολλαπλάσια κεφάλαια και τα χρησιμοποιούν με όλο και λιγότερους περιορισμούς, με όλο και περισσότερη ασυδοσία!
Γι’ αυτό οι ελίτ και οι διαχειριστές αυτών των κεφαλαίων, με τη συνδρομή των ισχυρών κρατών που ελέγχονται από τις μειοψηφικές ολιγαρχίες, επιδιώκουν με κάθε μέσο, όχι μόνο την ελεύθερη διακίνηση αυτών των κεφαλαίων, αλλά και την κατάργηση σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, κάθε αμυντικής γραμμής των κρατών και των λαών τους.
Η προωθούμενη με αδιαφανείς διαπραγματεύσεις – από την Αμερικανική και Ευρωπαϊκή ελίτ – της «Διατλαντικής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών» (TTIP) αποσκοπεί ακριβώς σ’ αυτό!
Να αχρηστεύσει εντελώς κάθε νόμο. Θεσμό, κανόνα και ρύθμιση, ώστε να μπορούν οι ισχυροί να κυριαρχούν και να λεηλατούν ανεμπόδιστα!
Βασικός στόχος είναι η απορρύθμιση των προδιαγραφών που εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και η εναρμόνισή του, στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή σε όφελος των πολυεθνικών εταιρειών.
Με την TTIP προωθείται η απορρύθμιση των κανόνων ασφάλειας τροφίμων.
Οι Ευρωπαϊκές αγορές θα κατακλυστούν από ακατάλληλα τρόφιμα προερχόμενα από διάφορα μέρη του κόσμου (κρέατα με ορμόνες, χλωριωμένα πουλερικά και άλλα), ενώ θα ανοίξουν πλήρως οι πόρτες στην παραγωγή και εμπορία «γενετικά τροποποιημένων προϊόντων» σε βάρος της διατροφικής ασφάλειας των λαών.
Οι πολυεθνικές εταιρείες θα μπορούν να σέρνουν στα διεθνή δικαστήρια τις εθνικές κυβερνήσεις, ζητώντας αποζημιώσεις για διαφυγόντα κέρδη, από πράξεις και ενέργειες δημοσίων αρχών, ακόμα και σε περιπτώσεις που επιδιώκονται κοινωνικοί, περιβαλλοντικοί στόχοι….
Για να επισπεύσουν την άλωση μιας χώρας από τους «επενδυτές», μεταβάλλουν το νομικό πλαίσιο σε χοντρό κόσκινο, ώστε όλα τα «σκουπίδια» να μπορούν να περνούν εύκολα!
Κάθε δικλείδα ασφαλείας καταργείται υπέρ των «επενδυτών».
Τα εργασιακά δικαιώματα (αμοιβές, ωράριο, αποζημιώσεις, ασφαλιστική κάλυψη κλπ), η προστασία του περιβάλλοντος (θάλασσες, παραλίες, δάση, λιμένες, κλπ), η ιδιωτική περιουσία, ο δημόσιος πλούτος (υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, ορυκτά κλπ) και νευραλγικοί από οικονομική και εθνική άποψη τομείς, των οποίων η αξία δεν μπορεί να εκτιμηθεί μόνο με χρήματα (εκπαίδευση, ενέργεια, διατροφή, υγεία, επικοινωνίες, τράπεζες κλπ) απογυμνώνονται από κάθε προστασία και παραδίδονται έναντι χρηματικού ανταλλάγματος – μικρού ή μεγάλου δεν έχει σημασία – σε ξένους οι οποίοι δεν αντιμετωπίζουν τη χώρα σαν μια ιστορική, πολιτισμική, πολιτική και οικονομική οντότητα!
Την αντιμετωπίζουν σαν ένα αναλώσιμο προϊόν, το οποίο μπορούν να αγοράσουν, πουλήσουν, απαξιώσουν, ακόμη και να καταστρέψουν, ανάλογα με τα συμφέροντά τους!
Και επιστέγασμα αυτής της άνευ όρων παράδοσης, είναι η παραπομπή της εκδίκασης όλων των διαφορών ή των αντιδράσεων που προκύπτουν απ’ αυτές τις «επενδύσεις», σε ξένα δικαστήρια που συνδέονται με τους «επενδυτές», ελέγχονται από αυτούς ή τους ανήκουν!
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Όταν λοιπόν τα περιουσιακά στοιχεία μιας χώρας γίνονται ιδιοκτησία ξένων, αναπόφευκτα αλλάζει και η πολιτική σύσταση της χώρας.
Γιατί θα ήταν αφύσικο και παράλογο, ο ιδιοκτήτης μιας περιουσίας να μην έχει δικαιώματα στον τρόπο διαχείρισης και απόδοσης της περιουσίας του, ακόμη και σε οτιδήποτε επηρεάζει την περιουσία του.
Εάν ένας έμπορος που βγάζει φράουλες, καθορίζει τους όρους εφαρμογής των εργασιακών νόμων και των νόμων που ισχύουν για τους μετανάστες, η επιβολή των διεθνών κεφαλαίων είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη!
Η Ελληνικός Χρυσός στη Χαλκιδική καθορίζει τους όρους προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.
Η COSCO στον Πειραιά καθορίζει τον τρόπο διακίνησης του μεγαλύτερου όγκου εμπορευμάτων στη χώρα.
Οι ιδιοκτήτες και τα διοικητικά συμβούλια των οργανισμών (ΟΤΕ, ΟΠΑΠ κλπ) είναι ξένοι.
Με το ίδιο καθεστώς, οι τηλεφωνικές εταιρείες ελέγχουν όλες τις πληροφορίες που διακινούνται μεταξύ των πολιτών.
Καταγράφουν ακόμα και τις συνομιλίες των πολιτικών, αστυνομικών, δικαστικών και άλλων αρχών!
Όλες αυτές οι εξουσίες αποσπώνται από το κράτος!
Εάν πουληθούν όλα τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και οι κρατικές εταιρείες κοινής ωφέλειας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ), παραδοθεί και η ασφάλιση στους διεθνείς επενδυτικούς κολοσσούς – όπως μεθοδεύεται – χρεοκοπώντας τα ασφαλιστικά ταμεία, τι θα μείνει από το Ελληνικό κράτος;
Τίποτα, ή σχεδόν τίποτα. θα μείνει η αστυνομία και ο στρατός, που εμείς θα πληρώνουμε για να προστατεύουν τα συμφέροντα των ξένων ιδιοκτητών και να καταπνίγουν την αντίστασή μας στο ξεπούλημα, την πτώχευση και την υποτέλεια!
Όταν κατά συνέπεια, όλες οι βασικές επιχειρήσεις μιας χώρας, και κυρίως οι πιο νευραλγικές και στρατηγικές όπως: επικοινωνίες, ενέργεια, ύδρευση, νοσοκομεία, τράπεζες, λιμάνια, αεροδρόμια και δρόμοι, περνούν σε ξένα χέρια, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι όλοι αυτοί οι ξένοι ιδιοκτήτες που διαθέτουν τεράστια κεφάλαια και τεράστια υποστήριξη από τις «μητροπόλεις», θα αφήσουν το πολιτικό σύστημα στην τύχη του;
Θα αφήσουν την πολιτική εξουσία στους πολίτες της χώρας, να αποφασίζουν δημοκρατικά για τους όρους λειτουργίας και κερδοφορίας των επιχειρήσεών τους;
Εννοείται πως ΟΧΙ!
Όπως κάνουν εδώ και χρόνια στην Αφρική και την Ασία, δε θα διορίσουν ξένο βασιλιά όπως έκαναν στο παρελθόν, αλλά μεθοδικά έχουν ξεχωρίσει και εκπαιδεύσει τους υπαλλήλους τους, οι οποίοι αμείβονται με ένα μερίδιο από το ξεπούλημα της χώρας…!
Είναι πάμπολλες οι χώρες που δεινοπαθούν από τους «επενδυτές» και τα κράτη που τους στηρίζουν, αλλά είναι πολύ δύσκολη η αντίσταση γιατί υπάρχει κατακερματισμός!
Παρ’ όλα αυτά, εκδηλώνονται σημαντικές συσπειρώσεις και αντιδράσεις, όπως είναι οι BRICS, MERCOSUR (Λατινική Αμερική) και άλλοι σχηματισμοί όπως Σύμφωνο της Σαγκάης, Κοινοπραξία Ρωσίας Καζακστάν και Λευκορωσίας.
Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη απόφαση 124 κρατών – μελών του ΟΗΕ, που αντιτίθενται στην εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων σε αρχές και δικαστήρια άλλων κρατών και θεωρούν ότι «η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα ενός κράτους».
(ΨΗΦΙΣΜΑ 68/304 Γ. Σ. ΟΗΕ)
Ο αγώνας για τη διάσωση του εθνικού πλούτου, είναι βασικά αγώνας για την εθνική ανεξαρτησία και ταυτόχρονα, αγώνας για τη δημοκρατία!
Έννοιες αλληλένδετες και αδιαχώριστες!
Αγωνιζόμαστε για τους μισθούς και τις συντάξεις, αγωνιζόμαστε για τα σπίτια μας, για τον ορυκτό μας πλούτο και τις δημόσιες εταιρείες κοινής ωφέλειας, αγωνιζόμαστε για δωρεάν υγεία και παιδεία!
Αγωνιζόμαστε για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας!
Δε χάνουμε μόνο την εθνική μας περιουσία, δημόσια και ιδιωτική.
Χάνουμε και την όποια ελευθερία αποκτήσαμε με μεγάλους αγώνες και θυσίες, από το Μεσαίωνα μέχρι σήμερα!
Γι’ αυτό, κάθε συζήτηση που δείχνει μόνο το δέντρο και χάνει το δάσος, υπονομεύει το μεγάλο μας αγώνα, και στέλνει λάθος μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις!
Αθανάσιος Ι. Τριανταφύλλου
Μηχανικός Βιομηχανικής Πληροφορικής Τ.Ε.
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Π.Ε. Κοζάνης
¨Κοζάνη ΜΠΡΟΣΤΑ¨
