Από μικρή ηλικία ήμουν έντονα πολιτικοποιημένος. Ζώντας στην εποχή των Κολλάδων, της γιγάντωσης του κράτους, της δικτατορίας των συνδικαλιστών, άρχισα να γοητεύομαι από φωνές που μιλούσαν για ελεύθερη αγορά, επιχειρηματικότητα, μικρότερο δημόσιο κλπ. Τέτοιες φωνές, εν μέσω της επιδοματικής θύελλας που είχε σηκώσει από την προηγούμενη δεκαετία ο Ανδρέας, ήταν πολύ δύσκολο να βρουν ευήκοα ώτα.
Έφτασα για πρώτη φορά στην κάλπη, στις Ευρωεκλογές του 1999. Το νεοσυσταθέν τότε κόμμα, που ήταν πιο κοντά στον κόσμο που είχα διαμόρφωσει στο μυαλό μου μέχρι τότε, ήταν οι Φιλελεύθεροι του Στέφανου Μάνου! Δεν κατάφερε εκλογικά ως ήταν αναμενόμενο σπουδαία πράματα και μετά από λίγο ανέστειλε τη λειτουργία του.
Στα επόμενα χρόνια της “ευμάρειας”, της Eurovision, του Euro κλπ δεν κατάφερα να βρω μέσο έκφρασης στην κάλπη και με μισή καρδιά ψήφιζα κόμματα που δεν ήταν και πολύ κοντά στα πιστεύω μου.
Στις αρχές του 2012, που ήταν εκλογική χρονιά, είδα για πρώτη φορά τον Θάνο Τζήμερο σε μια ομιλία του. Άκουσα για πρώτη φορά απ’ το στόμα του όλα όσα πίστευα αυτά τα χρόνια, εκφρασμένα με τον πλέον εύγλωττο και γλαφυρό τρόπο!
Μερικά χρόνια αργότερα εντάχθηκα και ενεργά στη Δημιουργία Ξανά! και σήμερα εν μέσω της έντονης και ταραχώδους περιόδου για την Ελλάδα και την Ευρώπη, έχω την τιμή και την ευθύνη να είμαι υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τη Δημιουργία Ξανά!
Επιτέλους, συμμετέχουν στην πολιτική νέοι άνθρωποι της λογικής, άνθρωποι εργαζόμενοι, άνθρωποι που έχουν επαφή με την αγορά, με την καθημερινότητα και με την οικονομία.
Νέοι άνθρωποι, οι οποίοι αποδεικνύουν τις ικανότητές τους κάθε μέρα, παλεύοντας στον επαγγελματικό στίβο της ζωής.
Νέοι άνθρωποι που δεν προέρχονται από τους γνωστούς παλαιοκομματικούς, οικογενειοκρατούμενους και ξεπερασμένους χώρους.
Νίκο καλή επιτυχία!
Δημιουργία ξανά, καλή επιτυχία!