Παρέμβαση της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας Πτολεμαΐδας,το Σάββατο 18 Μαΐου, 12 το μεσημέρι

Παρακάτω τα δυο κείμενα που θα κυκλοφορήσουν, με θέμα τη δίκη 14 αντιφασιστών της περιοχής μας και την τροποποίηση στον ορισμό του βιασμού.

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 14 (ΞΑΝΑ)ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΟΖΑΝΗ ΚΑΙ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ

15 μήνες μετά την ομόφωνα αθωωτική απόφαση του Α’ τριμελούς πλημμελειοδικείου Κοζάνης, που απάλλασσε (παμψηφεί) από κάθε κατηγορία τους 14 αγωνιστές, για τη συμμετοχή τους σε αντιφασιστική συγκέντρωση στην Κοζάνη (20/9/2013), με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής (18/9/2013), και 6 χρόνια μετά τη στυγερή αυτή δολοφονία, η «ανεξάρτητη» ΤΑΞΙΚΗ δικαιοσύνη της περιοχής μας ξαναχτυπά: Η εισαγγελία εφετών Δυτικής Μακεδονίας ασκεί έφεση κατά της πρωτοβάθμιας αθωωτικής απόφασης, και καλεί τους αντιφασίστες να ξαναδικαστούν σε δεύτερο βαθμό στο Εφετείο Κοζάνης, την Τρίτη 21 Μαΐου 2019, στις 9 πμ, μετά από 15 (!) πρωτόδικες δικασίμους, που κατέληξαν στην ομόφωνη αθώωσή τους και στην πλήρη απαλλαγή τους (ΚΑΙ των δεκατεσσάρων) από κάθε κατηγορία!

Πρόκειται για μια πρωτοφανή, ακόμα και για τα τοπικά κατασταλτικά δεδομένα, δικογραφία ενάντια σε 14 άτομα, για ένα τυφλό και εκδικητικά στημένο πογκρόμ συλλήψεων που είχε εξαπολύσει η αστυνομική διεύθυνση Κοζάνης, μετά τη βίαιη διάλυση της αντιφασιστικής συγκέντρωσης στις 20/9/2013. Προσαγωγές και συλλήψεις αντιφασιστών από κατοικίες, χώρους εργασίας και το Μαμάτσειο νοσοκομείο, με ανυπόστατες και κατασκευασμένες κατηγορίες, εντάλματα σύλληψης μέχρι και για ανθρώπους που δεν ζουν και δεν δραστηριοποιούνται στην Κοζάνη, υπαγορευμένες καταθέσεις ψευδομαρτύρων αστυνομικών σε δικογραφίες κ.ά. Κι όλα αυτά, για να ποινικοποιηθούν πρόσωπα γνώριμα στις «αρχές», για τη συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες της περιοχής για δεκαετίες, αλλά και για να ποινικοποιηθεί το αυτοοργανωμένο αντιφασιστικό κίνημα εκείνης της περιόδου, που πάλευε καθημερινά στους δρόμους ενάντια στη νεκρανάσταση των φασιστικών ζόμπι.

Το άγριο χτύπημα της αντιφασιστικής συγκέντρωσης στις 20/9/2013 από τα τοπικά ΜΑΤ-ΟΜΚΕ, η εκκαθάριση της πλατείας Γιολδάση από τους αντιφασίστες, οι τραυματίες κατά τη διάρκεια της επέμβασης των ΜΑΤ, οι στημένες δικογραφίες που σχηματίστηκαν πολλές μέρες (ή και μήνες) μετά τα γεγονότα, η παράταση της ομηρίας των διωκόμενων εδώ και 6 χρόνια με στόχο την οικονομική, σωματική και ψυχολογική τους εξόντωση, με τις συνεχόμενες διακοπές και αναβολές της δίκης, αλλά και το κλίμα αστυνομοκρατίας που επιβαλλόταν στα δικαστήρια της Κοζάνης σε κάθε δικάσιμο, είναι ενδεικτικά σημεία μιας γραμμικής συνθήκης εκφοβισμού όσων αγωνίζονταν και συνεχίζουν να αγωνίζονται στην περιοχή της Δ.Μακεδονίας ενάντια σε παλιό και σύγχρονο φασισμό. Όχι τυχαία στο νομό Κοζάνης πραγματοποιήθηκαν 77 συλλήψεις διαδηλωτών στις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη 2008, περισσότερες από κάθε άλλη περιοχή πλην Αθήνας-Θεσσαλονίκης, ενώ τα τοπικά δικαστήρια εξάντλησαν την αυστηρότητά τους πάνω στους συλληφθέντες. Το «βαθύ κράτος» της περιοχής μας ξεχωρίζει…

Οι σοβαροί τραυματισμοί και οι διώξεις των 14 δεν ήρθαν από το πουθενά, δεν συνέβησαν ως ένα άλλο ατύχημα τύπου «ζαρντινιέρας», αλλά έγιναν μετά από προαποφασισμένη και σχεδιασμένη δράση των κρατικών ταγμάτων εφόδου (ΜΑΤ-ΟΠΚΕ) σε μια δημόσια πλατεία, σε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους της Κοζάνης, ύστερα από απαίτηση-συνεννόηση με την τοπική καθοδήγηση των ναζί της Χρυσής Αυγής. Οι ίδιοι μηχανισμοί έστησαν μια δίκη παρωδία σε 14 αντιφασίστες, από τους οποίους οι 5 ήταν παντελώς απόντες από τη συγκέντρωση και την ίδια την πόλη της Κοζάνης! Είναι οι ίδιοι αστυνομικοδικαστικοί μηχανισμοί, που «εφηύραν» και φόρτωσαν στους αντιφασίστες 9 ανυπόστατες και κατασκευασμένες κατηγορίες για: στάση, αντίσταση, διατάραξη, εξύβριση, παράνομη βία, παράνομη οπλοφορία, επικίνδυνες σωματικές βλάβες, ομαδική αντίσταση, στάση από υπαιτίους με σωματική βία και με υποκινητή (!)… Έξι χρόνια μετά, και με την εξουσία στα χέρια της … «πρώτης φορά αριστεράς», οι 14 της Κοζάνης-Πτολεμαΐδας, νιώθοντας πολιτικά και δικαστικά όμηροι και στοχοποιημένοι, θα αντικρύσουν για 16^η φορά το ίδιο σκηνικό, «αναβαθμισμένο» αυτή τη φορά στο Εφετείο: Δεκάδες πάνοπλους ένστολους και μη αστυνομικούς μέσα κι έξω από την αίθουσα (κλούβες, ΜΑΤ, ασφαλίτες, ΟΠΚΕ κλπ), προστάτες μιας «κρύας» μα αυστηρά ταξικής δικαιοσύνης, που δεν πείστηκε για την αθωώτητα των αντιφασιστών την πρώτη φορά, και θα προσπαθήσει να τους τιμωρήσει τη δεύτερη…

Αυτή η εξέλιξη δεν προέκυψε τυχαία αλλά «δένει αρμονικά» με την αντιδραστική τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα που προωθεί η σημερινή κυβέρνηση μέσα στον Μάιο. Οι προτεινόμενες αλλαγές ποινικοποιούν την κινηματική δράση, αφαιρούν από τον Κώδικα τη διάταξη που προέβλεπε βαρύτερη τιμωρία για εγκλήματα με ρατσιστικά κίνητρα (μια διάταξη που ψήφισε η… κυβέρνηση Σαμαρά!), μειώνουν τις ποινές για τη διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης (άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα), ενώ κάνουν πιο αυστηρό τον αντιτρομοκρατικό νόμο (ά. 187 Α). Οι αλλαγές αυτές αποτελούν ένα ξεδιάντροπο δώρο στην ηγεσία της υπόδικης Χρυσής Αυγής. Η ΧΑ, παρόλο που αποτελεί τον ορισμό τρομοκρατικής οργάνωσης, δεν δικάζεται με το άρθρο 187Α, αλλά με το ά.187. Με αυτές τις αλλαγές η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει από τώρα για την πτώση της ηγεσίας της ΧΑ στα μαλακά… Σε αυτό το κλίμα δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως μεθοδεύεται η αποφυλάκιση του δολοφόνου αστυνομικού Κορκονέα (που δολοφόνησε εν ψυχρώ τον μαθητή Αλ. Γρηγορόπουλο) καταργώντας τα ισόβια δεσμά του, μετά από πρόταση κάποιου «αδέκαστου» εισαγγελέα. Ούτε είναι τυχαίο που λίγες μέρες πριν «σπάσανε» τα ισόβια των δυο δολοφόνων Χρυσαυγιτών που δολοφόνησαν επίσης εν ψυχρώ τον μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν, και σε λίγο καιρό θα κυκλοφορούν ελεύθεροι. Δεν πρόκειται για αντιδραστικές συμπτώσεις, αλλά για ένα συγκεκριμένο αστικό σχέδιο τροποποίησης του νομικού πλαισίου, με στόχο της εξουσίας αφενός να διευκολύνει την κρατική και παρακρατική βία και αφετέρου να τρομοκρατήσει τους αγωνιστές, να χτυπήσει το κίνημα αντίστασης.

• ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ

• ΜΑΖΙΚΟΙ, ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΥΝΤΗΡΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ.

• ΝΑ ΑΘΩΩΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ ΣΤΗΜΕΝΗ ΔΙΚΗ-ΣΚΥΕΩΡΙΑ

Κάνενας μόνος του απέναντι στην κρατική καταστολή- Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ: ΤΡΙΤΗ, 21 ΜΑΪΟΥ 2019, 9:00 ΤΟ ΠΡΩΙ

Η ΔΙΚΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗ!

Σάββατο 18 Μαϊου: Πανελλαδική ημέρα δράσης

ενάντια στην τροποποίηση του ορισμού του βιασμού (Ποινικός Κώδικας αρ.336)

Η ανοιχτή Συνέλευση “Χωρίς ΣυΝΑΙνεση Είναι Βιασμός” συγκροτήθηκε στις 13/3 ως απάντηση στη δημοσιοποίηση του σχεδίου του νέου Ποινικού Κώδικα, ο οποίος τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση δυο μέρες πριν την 8η Μάρτη. Η τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα, εκτός από την αλλαγή του ορισμού του βιασμού, μας αφορά στο σύνολό της. Ενδεικτικά να αναφερθεί ότι καταργεί το ρατσιστικό κίνητρο και ποινικοποιεί την κινηματική δράση. Σε αυτόν, μεταξύ άλλων, προτείνεται η τροποποίηση του ορισμού του βιασμού (αρ.336). Από τον νέο ορισμό απουσιάζει παντελώς το ζήτημα της συναίνεσης, χρόνιο και επιτακτικό αίτημα των φεμινιστικών κινημάτων, στην Ελλάδα και διεθνώς. Απουσιάζει πλήρως ο σεβασμός στην αυτοδιάθεση των σωμάτων μας και στις ζωές μας.

Μέχρι σήμερα, ο ισχύων ξεπερασμένος και επικίνδυνος ορισμός απαιτούσε τη χρήση σωματικής βίας ή την απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου, για να προσδιοριστεί μια πράξη ως βιασμός. Πλέον αντικαθίσταται από έναν κατά πολύ αντιδραστικότερο ορισμό, ο οποίος διατηρεί τη χρήση σωματικής βίας και περιορίζει την απειλή αποκλειστικά στις περιπτώσεις που αυτή αφορά τη σωματική ακεραιότητα του θύματος. Η συγκεκριμένη πρόταση έρχεται σε μια διεθνή συγκυρία κατά την οποία κλιμακώνεται η επίθεση στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις μας. Από την Αργεντινή, τη Βραζιλία έως την Ινδία και τη Νότια Αφρική και από την Πολωνία ως την Τουρκία, η πατριαρχία και ο καπιταλισμός επιδιώκουν να ασκήσουν ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο στα σώματά μας, μέσω αντεργατικών, αυταρχικών και σεξιστικών πολιτικών. Παράλληλα όμως γιγαντώνονται και οι αντιστάσεις με την άνθιση των κινηματικών φεμινισμών. Στην Ελλάδα οι κρατικές πολιτικές και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βαθαίνουν την εκμετάλλευση και την έμφυλη καταπίεση, δεν λαμβάνονται ουσιαστικά μέτρα παρά τα θύματα που μετράμε καθημερινά. Εντός αυτών των συνθηκών αναπτύχθηκε ο κινηματικός φεμινισμός και στην Ελλάδα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση φέρνει σε συζήτηση και αυτόν τον κατάπτυστο ορισμό του βιασμού. Έναν ορισμό που αδιαφορεί για τον καθημερινό κίνδυνο στον οποίο βρίσκονται τα σώματα των γυναικών (trans και μη trans*), των θηλυκοτήτων και των ΛΟΑΤΚΙΑ+ υποκειμένων. Τα στατιστικά άλλωστε είναι αμείλικτα: Μία στις 20 γυναίκες, άνω των 15 ετών, στην ΕΕ έχει υποστεί βιασμό. Μία στις 10 έχεις βιώσει κάποια μορφή σεξουαλικής βίας. Στην Ελλάδα κάθε δύο μέρες καταγγέλλεται ένας βιασμός (τετελεσμένος ή απόπειρα) σύμφωνα με την Ελληνική Αστυνομία. Και αυτά αναδεικνύουν μόνο μια μερική εικόνα του ζητήματος, αφού τα επίσημα στατιστικά είναι διάσπαρτα, ελλιπή και όχι διασταυρωμένα. Φυσικά δεν πρέπει να παραλείψουμε ότι δεν υπάρχουν καν στατιστικές σχετικά με τον βιασμό ανδρών (π.χ. στο στρατό, τις φυλακές, στα σχολεία, στα κέντρα κράτησης προσφύγων) οι οποίοι λόγω του κοινωνικού στιγματισμού δεν προβαίνουν σε καταγγελία.

Το σίγουρο πάντως είναι πως εδώ δεν μιλάμε για αριθμούς αλλά για τις ζωές μας, για την Αγγελική, για την Ελένη, για την Παναγιώτα… έναν ορισμό που κλείνει τα μάτια στην κυρίαρχη κουλτούρα του βιασμού αλλά και στην κανονικοποίηση της κλιμακούμενης βίας η οποία απειλεί τις ζωές μας, μέχρι την αορατότητα της γυναικοκτονίας. Αδιαφορεί, ο ορισμός αυτός, για το γεγονός ότι οι γυναίκες και όλα τα υποκείμενα που δε συμμορφώνονται στο κυρίαρχο ματσό, ετεροκανονικό πρότυπο, αποθαρρύνονται, με κάθε τρόπο, να καταγγείλουν τη βία που υφίστανται: Όταν οι αστυνομικές αρχές αγνοούν τις καταγγελίες τους «γιατί έχουν περάσει μέρες» (περίπτωση Τοπαλούδη). Όταν ολόκληρες τοπικές κοινωνίες διαπομπεύουν το θύμα και συμπαραστέκονται στα παιδιά καλών οικογενειών (υπόθεση ομαδικού βιασμού ανήλικης μαθήτριας στην Αμάρυνθο). Όταν οι λίγες θαρραλέες γυναίκες που φτάνουν στις δικαστικές αίθουσες βλέπουν τους βιαστές τους να αθωώνονται (περίπτωση ομαδικού βιασμού στην Ξάνθη), ενώ οι ίδιες βρίσκονται στο ειδώλιο του κατηγορουμένου, καλούμενες να αποδείξουν ότι δεν φταίνε οι ίδιες που βιάστηκαν επειδή φορούσαν «μία κοντή φούστα», «είχαν πιει» ή «γύριζαν σπίτι αργά το βράδυ».

Εμείς όμως πιστεύουμε τα θύματα!

Ο προτεινόμενος ορισμός αφήνει απ’ έξω ένα τεράστιο ποσοστό βιασμών οι οποίοι δεν έγιναν με χρήση σωματικής βίας. Βιασμός είναι όταν παγώνεις την ώρα της σεξουαλικής επίθεσης. Βιασμός είναι όταν απειλείσαι με διαπόμπευση ή απόλυση. Βιασμός είναι όταν υφίστασαι ψυχολογική βία από τον σύντροφο – σύζυγο. Βιασμός είναι όταν δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση (χάπι βιασμού, χρήση αλκοόλ ή ουσιών). Βιασμός είναι όταν εκμεταλλεύονται την ευάλωτη θέση σου ως προσφύγισσα/πρόσφυγας, μετανάστρια/μετανάστης, τοξικοεξαρτημένη/-ος. Βιασμός, και μάλιστα εξακολουθητικός, είναι όταν είσαι θύμα trafficking.

Μοναδική, λοιπόν, προϋπόθεση για εμάς είναι η ελεύθερη, αβίαστη, ισότιμη συναίνεση σε κάθε σεξουαλική πράξη, σε όλα τα στάδιά της.

Όταν η συναίνεση απουσιάζει είναι βιασμός!

Αυτός ο ορισμός δεν θα περάσει!

Καλούμε φεμινιστικές, ΛΟΑΤΚΙΑ+, αντιφασιστικές, αντιρατσιστικές, μεταναστευτικές, εργατικές συλλογικότητες, φοιτητικούς συλλόγους, σωματεία και υποκείμενα στη διοργάνωση δράσεων σε πανελλαδικό επίπεδο το Σάββατο 18/5.

● Απαιτούμε την τροποποίηση του ορισμού του βιασμού αποκλειστικά στη βάση της απουσίας συναίνεσης!

● Απαιτούμε εδώ και τώρα η κυβέρνηση να θέσει σε πραγματική ισχύ τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, την οποία έχει ήδη υπογράψει και κυρώσει, που αναφέρει ξεκάθαρα ότι για οποιαδήποτε «σεξουαλική πράξη ή συμπεριφορά μόνο προϋπόθεση είναι η εκούσια συγκατάθεση των ατόμων, συγκατάθεση που αποτελεί προϊόν ελεύθερης βούλησης».

Δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να:

● αναγνωριστεί νομικά η γυναικοκτονία

● θεσπιστεί το δικαίωμα των θηλυκοτήτων στην αυτοάμυνα απέναντι σε κάθε μορφή έμφυλης βίας

● μπουν σε λειτουργία ιατροδικαστικά κέντρα σε κάθε νομό

● λειτουργήσουν σε κάθε γειτονικά δομές άμεσης και μακροπρόθεσμης υποστήριξης και ενδυνάμωσης γυναικών που έχουν υποστεί βία

● καταγράφονται επίσημα στατιστικά για κάθε μορφή έμφυλης βίας.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ (Το κείμενο γράφτηκε από τον συντονισμό φεμινιστικών οργανώσεων-Ανοιχτή Συνέλευση «Χωρίς ΣυΝΑΙνεση είναι βιασμός»