Αναχώρησε το ιερό λείψανο του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω από το Βελβεντό Μακεδονίας της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης (του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα)

Μέσα σε κλίμα συγκίνησης και με τη συμμετοχή πολλού λαού αναχώρησε (18-8-19), μετά τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου, το ιερό λείψανο του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω, από το Βελβεντό Μακεδονίας της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.

Το ι. λείψανο του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω μεταφέρθηκε από το Μοναστήρι του στον Όλυμπο και φιλοξενήθηκε οικοδεσποτικά ‘’εξαρχούσης Μαριάμ’’ μέσα στην γλυκιά-ειρηνευτική περίοδο της Κοιμήσεώς της, στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου Βελβεντού, από την 29^η Ιουλίου μέχρι την 18^η Αυγούστου 2019.

Πολλοί ήταν οι προσερχόμενοι πιστοί για ασπασμό, ‘’χαιρετισμό’’ (‘’ήρθαμε να χαιρετίσουμε τον άγιο! Να βοηθάει όλο τον κόσμο!’’, έλεγαν) προσευχή, υποβολή μυστικών αιτημάτων προς τον Άγιο, από το Βελβεντό και την όλη ευρύτερη περιοχή.

Ευχαριστίες αναπέμπομε προς την Παναγία μας, την πολιούχο του Βελβεντού, που μέσα στον Άγιο Δεκαπενταύγουστο, στην εορτή της Κοιμήσεώς της με τις ιερές Παρακλήσεις, στην περίοδο της χάρης και της ευλογίας, στον καιρό ευλογίας και σωτηρίας, στο δικό της αυγουστιάτικο Πάσχα, με εξάρχουσα θέση, υποδέχεται μαζί μας στην πόλη της, στην πόλη που, από τους κτίτορες του Ναού της Κοιμήσεώς της, έθεσε τον συλλογικό εαυτό της υπό την αιγίδα της και το μαφόριό της, το ιερό και αναβλύζον από θεία Χάρη λείψανο του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω.

Ευχαριστίες προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλο με την ευλογία του οποίου μεταφέρομε και υποδεχόμαστε τον Άγιο κάθε χρόνο.

Ευχαριστίες προς τον Ηγούμενο της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Γέροντα Μάξιμο για την ευγενική παροχή του ιερού λειψάνου.

Ευχαριστίες προς τους κτίτορες του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου Βελβεντού, που από το υστέρημά τους (μετά την Κατοχή και τον αδελφοκτόνο Εμφύλιο) θεμελίωσαν και αποπεράτωσαν τον πετρόχτιστο Ιερό Ναό και που τον αφιέρωσαν στον Άγιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω. Αποτύπωσαν έτσι και εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους, τη δική τους και των προγενέστερων γενιών, στο μεγάλο έργο-προσφορά του Αγίου Διονυσίου στους παραποτάμιους και ορεινότερους πληθυσμούς του Αλιάκμονα και των Πιερίων ορέων στα πρώιμα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπου ‘’όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά’’, όντας στα χρόνια εκείνα (1524 μ.Χ.) Ηγούμενος στη Μονή του Τιμίου Προδρόμου Βέροιας. Ήταν η καλλιέργεια αυτή, που αργότερα απέδωσε τους καρπούς της με την Επανάσταση των Ελλήνων ‘’για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος της ελευθερία’’.

Ευχαριστίες και ευλογία: στον οδηγό του Ι.Χ. αυτοκινήτου του Ευθύμιο Ταΐρη. Στους ψάλτες, Γεώργιο Παπαβασιλείου (πρωτοψάλτης στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής), Γιάννη Τζινίκο, Γιάννη Παπαγόρα, Γιώργο Καραγιάννη, Δήμητρα Κίτση, Γιώργο Στεργιόπουλο, Βασίλη Καρανώτα, Αριστείδη Σταμάτη, Γιώργο Πιτσιούγκα, Τάκη Στεφανόπουλο. Στους κηπουρούς, Γιάννη Ζανδέ, Αργύρη Στ. Τέτο, Λάμπρο Κοσμά. Στους ηχητικούς, Γιάννη Μπαλάνη, Μίλτο Τσιτσιμίκλη. Στον υδραυλικό Μανώλη Γκατζάλα. Στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, στη νεωκόρο. Στις γυναίκες της τράπεζας.

Η γενέτειρά μου, το Βελβεντό, ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι επί ελληνικού, μακεδονικού εδάφους. Δεν το κρύβω, δεν ντρέπομαι και δεν φοβάμαι να το λέω. Ας κάνει ο καθένας μας και η καθεμιά για τη γενέτειρά του (της) το ίδιο. ‘’Η Μακεδονία είναι μία και είναι ΕΛΛΑΔΑ!’’ (Ψήφισμα Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης, 27-6-2018). Με εκφράζει ο λόγος του Οδυσσέα Ελύτη για τη Μακεδονία: ‘’Για μας η ψυχή μας είναι το όνομά μας’’. Ανάγκα και πολιτικοί πείθονται. Φωνή λαού, ‘’οργή’’ Θεού. Στο μεταξύ η Εθνική Σκοπίων μετέχει στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με σκέτο ‘’Μακεδονία’’. Ο καθ’ ημάς πολιτικός μας βίος ‘’αγρόν αγοράζει’’ εν γένει.

Η παρουσία του ιερού λειψάνου ανάμεσά μας στον Άγιο Δεκαπενταύγουστο με τη Χάρη της Παναγίας μας, βοηθά όλους να ψηλαφούμε την πίστη μας, που είναι ‘’ο δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου’’ ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού.

Μαθαίνουμε να παίρνουμε στα σοβαρά τα πράγματα του κόσμου, το πλήθος των προβλημάτων του, τη σύγχυση των καταστάσεών του, το μέγεθος των αναγκών του, το απύθμενο των οδυνών του, που είναι καθημερινός σταυρός, συσταύρωση με τους οποιουσδήποτε αδελφούς μας, προσευχή και δάκρυα για το παράλογο της αυτοκαταστροφής τους.

Έτσι (και μόνο έτσι) συμμετέχουμε στην ελπίδα της ελευθερίας και της χαράς, που προορίζεται για όλα τα πλάσματα του Θεού, στην προσδοκία της ανάστασης όλων των δημιουργημένων όντων.

Έτσι κατανοούμε τη σημασία των ιερών Παρακλήσεων του Δεκαπενταύγουστου και την Παναγία, που η ρομφαία που πέρασε την καρδιά της δεν ήταν μόνο για τον Υιό του Θεού και Παιδί της, αλλά και για όλους τους υιούς των ανθρώπων, γιατί είναι η αληθινή Μητέρα του Θεού και η Μητέρα όλων των ανθρώπων.

Την 15^η Αυγούστου, εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, το ι. λείψανο μεταφέρθηκε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αγίας Κυριακής.

Ξεπροβοδήσαμε τον Άγιο ψάλλοντας το απολυτίκιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του Αγίου Νικάνορα Ζάβορδας, το δικό του και τα μεγαλυνάρια: ‘’Όλυμπε υπέρτατε των βουνών, χαίρε και ευφραίνου, κεκτημένος συ βοηθόν, ρύστην και προστάτην, εν τοις πειρατηρίοις, τον θείον και υπέρλαμπρον Διονύσιον’’ και το επόμενο, που είναι ποίημα Γιάννη Παπαγόρα: ‘’Πάσης Πιερίας Καθηγητά, Βελβεντού Κοζάνης, εκουσίως συνοικιστά, ημών των αναξίων πρεσβείαις Θεοτόκου, τας αμαρτίας λύσον ω Διονύσιε’’.