Τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ άνοιξε ο Ορφανίδης Χρήστος στέλεχος της ΚΝΕ, και στην συνέχεια πραγματοποιήθηκε η κεντρική ομιλία από το Ζήση Λυμπερίδη μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Στην συνέχεια ακολούθησε συναυλία από τα Κίτρινα Ποδήλατα που ξεσήκωσαν την νεολάια με ροκ ακούσματα με δυνατό παλμό και ιδιαίτερες αναφορές στα κοινωνικά προβλήματα της νέας γενιάς.
Το Φεστιβάλ ολοκληρώθηκε με λαϊκά τραγούδια από τους TRIO AVERTUS.
Οι εκδηλώσεις περιείχαν θεατρική παράσταση στο παιδότοπο ” Το κανόνι της ειρήνης” και στην συνέχεια επίδειξη ρομποτικής για τους μικρούς φίλους της ΚΝΕ
Οι εκδηλώσεις στην Δυτική Μακεδονία θα κορυφωθούν στο Φεστιβάλ της Κοζάνης το 2ημερο 13-14 Σεπτέμβρη στο Δημοτικό Κήπο Κοζάνης.
Φίλες και Φίλοι,
Σύντροφοι και Συντρόφισσες,
Εκ μέρους του Συμβουλίου Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας της ΚΝΕ σας καλωσορίζουμε στο 45ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ, με ένα ελπιδοφόρο μήνυμα:
Με τους αγώνες, τα όνειρα, τη δύναμη μας ….
ΘΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΛΕΦΤΕΡΟ, ΑΝΟΙΧΤΟ,
ΓΕΜΑΤΟ ΕΛΠΙΔΑ
ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ!
Το φεστιβάλ μας ακολουθώντας το ταξίδι του σε πολλές πόλεις και χωριά σε όλη την Ελλάδα, κάνει στάση και εδώ, στο Ενεργειακό Κέντρο της χώρας, που για 2η συνεχόμενη χρονιά πραγματοποιείται στον όμορφο αυτόν χώρο, αλλά και ιστορικό , μιας και είναι το πρώτο σχολείο της Πτολεμαΐδας , το Πέτρινο Δημοτικό Σχολείο. Αυτή η αλλαγή σηματοδότησε και την ίδια την αναβάθμιση του Φεστιβάλ μας εδώ στην περιοχή.
Δε συμβιβαζόμαστε, στον 21ο αιώνα, με την εκμετάλλευση και την αδικία. Δε συμβιβαζόμαστε με τη δουλειά χωρίς δικαιώματα, την ανεργία, τις άθλιες συνθήκες εργασίας, τη μερική απασχόληση από τη μία και τις πολλές ώρες δουλειάς από την άλλη, την έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Με τους πολέμους για τα κέρδη των αφεντικών, τον ξεριζωμό χιλιάδων ανθρώπων από τις πατρίδες τους.
Δεν αποδεχόμαστε όλα αυτά που το σύστημα προσπαθεί να μας παρουσιάσει ως φυσικά και δεδομένα. Δεν είναι δεδομένο να μην μπορούμε να ονειρευόμαστε, να προσπαθούμε να χωρέσουμε τις προσδοκίες μας για ζωή στα πλαίσια του “εφικτού” που μας παρουσιάζουν σα ρεαλισμό! Δεν είναι μονόδρομος ότι η ανάπτυξη της τεχνολογίας να σημαίνει μείωση των θέσεων εργασίας και αύξηση της εντατικοποίησης. Δεν είναι μοιραίο κάποιοι να ζουν στο όριο, ή και κάτω από το όριο της φτώχειας και κάποιοι να πλουτίζουν διαρκώς! Δεν είναι μονόδρομος να αναγκαζόμαστε να φεύγουμε από τη χώρα μας για να βρούμε δουλειά πάνω στο αντικείμενο μας, ή να εξελίξουμε την επιστήμη μας!
Γι’ αυτό επιλέγουμε και συμμετέχουμε στην πάλη για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Αυτή είναι η πραγματική απάντηση στις ανησυχίες κάθε νέου- “κάτι πρέπει να γίνει”, “πως θα αλλάξουν τα πράγματα”. Γι’ αυτό αποτελεί μονόδρομο η συμπόρευση με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για όποιον δεν συμβιβάζεται με τα όρια που του επιβάλλουν το σύστημα, το κράτος, το κέρδος των αφεντικών.
Απάντηση σε αυτά είναι περισσότεροι νέοι και νέες, εργαζόμενοι και άνεργοι, σπουδαστές στην κατάρτιση, φοιτητές και μαθητές, να δυναμώσουν με τη συμμετοχή τους το κίνημα, να συμμετέχουν στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, συλλόγων, μαθητικών συμβουλίων. Να ενισχυθεί η αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης για τη διεκδίκηση δουλειάς, σπουδών, ζωής με βάση τις δυνατότητες που έχει η εποχή. Σ’ αυτό το δρόμο μπορούμε να έχουμε κατακτήσεις, μπορούμε να αποσπάμε δυνάμεις, από τη λογική ότι είναι μονόδρομος ο δρόμος του περιορισμού των απαιτήσεων μας για τη ζωή και των μέλλον μας στο όνομα των ¨επενδύσεων¨, για τη μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου, αρκεί ο αγώνας μας να είναι μαζικός, να έχει διάρκεια, να μας φοβούνται. Αυτό αποτελεί και την πραγματική σύγκρουση σήμερα!
Σήμερα η μοναδική ελπίδα για να αλλάξουμε τα πράγματα είναι να δυναμώσει η διεκδίκηση, να γυρίσουν περισσότεροι νέοι την πλάτη στην κυρίαρχη πολιτική του κεφαλαίου, της κυβέρνησης, της ΕΕ και των υπόλοιπων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και να επιλέξουν το συλλογικό δρόμο του αγώνα.
Γιατί οι αλλαγές που έχουμε ανάγκη σήμερα θα έρθουν από τα κάτω, μετρώντας βήματα στην αλλαγή του αρνητικού συσχετισμού.
Αυτό έχει αποδείξει και η πείρα από τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ου αιώνα: τίποτα δεν είναι δεδομένο, μπορούν να υπάρχουν αλλαγές, κλονισμοί σε αυτό το σύστημα, μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα, με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν, χωρίς εκμετάλλευση.
Μέσα από αυτόν το δρόμο δημιουργούνται οι συνθήκες για ριζικές αλλαγές και ανατροπές προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, για την Ελλάδα του Σοσιαλισμού.
Στον χώρο του Φεστιβάλ υπάρχουν
Έκθεση με Θέμα Αλήθειες και Ψέματα για τον Σοσιαλισμό
Και έκθεση για την ιστορία του ΚΚΕ από την ίδρυση του.
Βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής
Ταβέρνα
Καθώς και Παιδότοπος που μπορεί να φιλοξενήσει για το αποψινό βράδυ τους μικρούς μας φίλους.
Ομιλία από τον σύντροφο Ζήση Λυμπερίδη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.
Μεγάλη Συναυλία με τα Κίτρινα Ποδήλατα
Και Λαϊκό Γλέντι με TRIO AVERTUS.
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την Σχολική Επιτροπή Παιδείας, τον Διευθυντή και το Εκπαιδευτικό Προσωπικό του σχολείου για την φιλοξενία και την βοήθεια τους.
Σας ευχόμαστε καλή διασκέδαση, να περάσουμε καλά αυτήν την βραδιά.
————-
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ χαιρετίζουμε όλους εσάς. Τους νέους και νέες. Τους μαθητές, τους φοιτητές, τους σπουδαστές. Τους νέους εργαζόμενους και άνεργους. Τους νέους των αγροτικών οικογενειών.
Είμαστε εδώ νεότεροι και μεγαλύτεροι, δυνατοί και αποφασισμένοι να παλέψουμε ενάντια στο σύστημα της ανεργίας και των πολέμων.
Για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.
Για την πραγματική ελευθερία όλων, που προϋποθέτει οριστικά και τελεσίδικα αυτήν τη φορά την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Για άλλη μια χρονιά αυτό το πολιτιστικό πολιτικό αντάμωμα που οργανώνει η ΚΝΕ και ο “Οδηγητής”, με την πολύτιμη συνεργασία των εργατών, των καλλιτεχνών, των ερασιτεχνικών συγκροτημάτων, μας γεμίζει χαρά και ελπίδα. Το κάλεσμα της Κομμουνιστικής Νεολαίας για ανυπότακτη επιλογή απευθύνεται στη μεγάλη πλειοψηφία των νέων, που είναι παιδιά της εργατικής οικογένειας, της λαϊκής οικογένειας, παιδιά της πόλης και της υπαίθρου.
Μας αφορά όλους, ανεξάρτητα ηλικίας.
Κάθε μέρα όλοι και όλες μας συνεχώς βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού. Μας υποχρεώνουν να διαλέγουμε αν θα προσαρμοστούμε και θα υποκύψουμε ή θα γίνουμε ανυπάκουοι μαχητές, ανυπότακτοι διεκδικητές.
Οι εργαζόμενοι εκβιάζονται να παραιτηθούν από τις δίκαιες απαιτήσεις τους, να ζήσουν καλύτερα. Να δουλεύουν λιγότερο, αφού η παραγωγικότητα της εργασίας έχει αυξηθεί. Να αμείβονται με ανθρώπινους μισθούς και συντάξεις γιατί αυτοί παράγουν τον πλούτο. Τους ζητούν να αυτοπεριορίζονται, την ίδια ώρα που η πλουτοκρατία συγκεντρώνει απεριόριστα κέρδη.
Οι νέοι και οι νέες καλούνται να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι θα ζήσουν με λιγότερα δικαιώματα από αυτά που κατάκτησαν οι γονείς και οι παππούδες τους.
Οι γυναίκες πιέζονται να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι όσο περισσότερα καρπούζια σηκώνουν σε μια μασχάλη, τόσο ισότιμες, τάχα, θα γίνουν.
Οι μικρομεσαίοι να ζουν με τα ψίχουλα αφού στην αγορά έχουν ακόμα βαθύτερα διεισδύσει τα μονοπωλιακά συγκροτήματα, ενώ οι μικροϊδιοκτήτες αγρότες να δεχτούν αγόγγυστα, να βγουν από τη μέση, γιατί το μεγάλο κεφάλαιο συγκεντρώνει τη γη και την παραγωγή στα δικά του χέρια.
Είμαστε περήφανοι, ως Κόμμα, ως ΚΝΕ, γιατί δεν κατάφεραν να μας γονατίσουν οι νέες δυσκολίες, διεθνείς και εσωτερικές. Γιατί δεν υποκύψαμε στην πίεση να αλλάξουμε. Γιατί επιμείναμε να αποκαλύπτουμε πού πάνε τα πράγματα και οι εξελίξεις, κόντρα στο ρεύμα της αντίδρασης, κόντρα στους δήθεν ρεαλιστές που μας συμβούλευαν ότι πρέπει να προσαρμοστούμε, αλλιώς θα μείνουμε έξω από το παιχνίδι. Αποδεικνύουμε, όπως τόσες φορές ακόμα έχουμε δείξει, ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δε θα πάψουν ούτε στιγμή να δίνουν όλο τους «το είναι» σε αυτόν τον αγώνα, στον οποίο έχει κάθε συμφέρον να πάρει μέρος η νέα γενιά.
Γιατί η νέα γενιά έχει κάθε λόγο να ψάξει να βρει απαντήσεις στα ερωτήματα που την απασχολούν, για τα προβλήματά της, για το τι πρέπει να γίνει για να αλλάξουν τα πράγματα, για τη σύγκρουση που απαιτείται σήμερα με το σύστημα της εκμετάλλευσης.
Κάθε νέος και νέα που επιλέγει το δρόμο να οργανωθεί στην ΚΝΕ, είναι μια νέα ήττα για το σύστημα, για όλους αυτούς τους μηχανισμούς του που δουλεύουν νυχθημερόν για να πείσουν ότι το σημερινό σύστημα είναι αιώνιο, ότι ο καπιταλισμός είναι το καλύτερο σύστημα που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, παρά τις όποιες αδικίες και αδυναμίες του.
Όμως οι αντιφάσεις τους βγάζουν μάτι.
Γιατί τώρα, λίγα χρόνια μετά τη καπιταλιστική κρίση που ζήσαμε έχοντας περάσει πλέον στην φάση της ασταθούς ανάκαμψης, μεγαλώνει η ανησυχία των διεθνών αστικών επιτελείων για νέο κύκλο διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης.
Να πόσο μύθος είναι αυτό που ακούμε από τα κόμματα του κεφαλαίου, πως μπορεί τάχα να εξασφαλιστεί μια αειφόρος ανάπτυξη που θα φέρει πλούτο, καλύτερη ζωή και ευημερία για το λαό.
Γιατί την ίδια ώρα που προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, το ίδιο το σύστημα δαπανά εκατοντάδες δισεκατομμύρια για αντικομμουνισμό, για να επιτεθεί στον σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα.
Αν όμως όπως λένε ο σοσιαλισμός απέτυχε, αν ο σοσιαλισμός είναι ουτοπία, μια ρετρό υπόθεση, γιατί ξοδεύουν όλα αυτά τα κονδύλια σε πόρους, δυναμικό, καλλιτεχνικές παραγωγές για να σπιλώσουν μια όπως λένε αποτυχία?
30 χρόνια μετά τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, ο καπιταλισμός αν και κυρίαρχος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, ξέρει ότι το παρόν, κυοφορεί τις νέες σοσιαλιστικές επαναστάσεις, την ανατροπή του και την οικοδόμηση ενός κόσμου λεύτερου, ανοιχτού, γεμάτο ελπίδα, το σοσιαλισμό.
Γιατί παρά την αγωνιώδης τους προσπάθεια ώστε να διαστρεβλώσουν την ιστορία, γιατί παρά τους τόνους λάσπης που έχουν ρίξει πάνω στο όραμα του σοσιαλισμού, απ’ ότι φαίνεται τα σχέδια δεν τους βγαίνουν, μεγαλώνει η δυσαρέσκεια απέναντι στο σημερινό σύστημα, ακόμα κι αν αυτή δεν εκφράζεται προς το παρόν με απόφαση συμμετοχής στον οργανωμένο αγώνα για μια νέα κοινωνία.
Γιατί το θέμα δεν είναι αν σήμερα γίνονται κάπου στον πλανήτη, αυτά που προτείνει και παλεύει το ΚΚΕ στην χώρα μας, αλλά ότι ακριβώς επειδή δεν γίνονται κάπου, γι’ αυτό το λόγο οι 26 πιο πλούσιοι του κόσμου κατέχουν όσο πλούτο κατέχει το φτωχότερο 50% του πλανήτη.
Γι’ αυτό όσοι αναρωτιούνται «που γίνονται αυτά που λέτε», να απαντήσουν αν κάποια καπιταλιστική χώρα, διασφαλίζει σήμερα την ικανοποίηση των αναγκών του λαού της.
Και αν όλα αυτά σ/σσες και σ/φοι, φίλες και φίλοι, ακούγονται γενικά, αν και δεν είναι κατά τη γνώμη μας, ας δούμε λίγο και το τι γίνεται στην Ελλάδα ενάμιση μήνα μετά τις βουλευτικές εκλογές και την ανάδειξη μιας νέας αντιλαϊκής κυβέρνησης της ΝΔ.
Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάστηκε να περάσει ούτε μια μέρα από τις εκλογές, για να επιβεβαιωθεί το σύνθημά μας «ΚΚΕ, η δύναμή σου την επόμενη μέρα».
Γιατί η επόμενη μέρα για το λαό είναι εδώ και κουβαλάει μαζί της τις δεσμεύσεις που έχει αφήσει ως παρακαταθήκη ο ΣΥΡΙΖΑ για την κυβέρνηση της ΝΔ.
Είναι εδώ τα ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 2060, η αυξημένη εποπτεία της ΕΕ, οι νέες απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Είναι εδώ οι δεσμεύσεις που έθεσε ως προτεραιότητες στην κυβέρνηση της ΝΔ το Eurogroup, το οποίο έδωσε και το σινιάλο της αντιλαϊκής κλιμάκωσης, και η οποία περιλαμβάνει νέα μέτρα για να αντιμετωπιστούν τα τεράστια «δημοσιονομικά κενά», που φτάνουν τα 5,8 δισ. ευρώ, πλειστηριασμούς στη λαϊκή κατοικία, φόρους και χαράτσια, αφού τα έσοδα από τις ληξιπρόθεσμες οφειλές είναι κάτω από τους στόχους, αναμόρφωση στα επιδόματα αναπηρίας, με βάση τους νέους «κόφτες».
Η νέα κυβέρνηση της ΝΔ δεν ζητάει περίοδο χάριτος, δηλώνει έτοιμη να ανταποκριθεί στις νέες αξιώσεις των επιχειρηματικών ομίλων και των εργοδοτικών ενώσεων του κεφαλαίου για νέα μέτρα στήριξης των κερδών του.
Και επειδή, όπως οι ίδιοι λένε, το αστικό κράτος έχει συνέχεια, η ΝΔ έπιασε το νήμα από κει που το άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να συνεχίσει την ίδια πολιτική στους βασικούς άξονες τόσο στα ζητήματα της εσωτερικής πολιτικής όσο και σε αυτά της εξωτερικής.
Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι δεν θα έχει μεγάλη δυσκολία να περάσει την αντιλαϊκή πολιτική της. Αφού εκτός από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτει, ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα στηρίζουν τα προαπαιτούμενα, τις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις και προβάλλουν όλοι μαζί το γνωστό παραμύθι ότι η κοινωνική ευημερία σε αυτόν το τόπο θα έρθει με την ενίσχυση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.
Όλοι μαζί προσπαθούν να κρύψουν ότι ο κοινός στόχος τους να γίνει «πιο φιλική η χώρα στην επιχειρηματικότητα», ισοδυναμεί με πολιτικές και μέτρα που ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους, αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης, θυσιάζουν κοινωνικές ανάγκες, αφαιρούν λαϊκό εισόδημα για να χρηματοδοτήσουν πλουσιοπάροχα εγχώριους και ξένους ομίλους.
Όμως, δυστυχώς για αυτούς, υπάρχει και στέκεται απέναντί τους το ΚΚΕ και το εργατικό, λαϊκό κίνημα. Υπάρχει και θα ενισχυθεί παραπέρα η δύναμη της λαϊκής αντιπολίτευσης που αγωνίζεται καθημερινά για να μην περάσουν νέα αντιλαϊκά μέτρα. Η δύναμη που πιέζει, που οργανώνει αγώνες για να ανακουφιστούν και να βελτιώσουν τη θέση τους οι εργαζόμενοι, η δύναμη που μπαίνει μπροστά για να ανοίξει ο δρόμος της πραγματικής ανατροπής, που για εμάς βέβαια, είναι συνώνυμο του σοσιαλισμού.
Το παραμύθι τους, το οποίο ζητά απ’ το λαό να συνεχίζει δήθεν προσωρινά τις θυσίες του και να περιμένει καλύτερες μέρες, πάντοτε στο απώτερο μέλλον, μόλις αυξηθούν τα κέρδη δηλαδή και οι επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων, δεν είναι καθόλου καινούργιο. Μπορεί να ακούγεται ωραίο στα αυτιά, όμως έχει αποδειχτεί στην πράξη ότι δεν έχει καμιά σχέση και με την αλήθεια.
Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης , οι οποίες αξιοποιούν όλο το αντιλαϊκό οπλοστάσιο με το οποίο τους εφοδίασε ο ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνουν ότι θα κλιμακωθεί η επίθεση σε βάρος του λαού μας.
Και αυτή η κυβέρνηση συνεχίζει την ίδια ενεργειακή πολιτική των προκατόχων στης, που στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος πριμοδοτεί τα τεράστια κέρδη των επενδυτών στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τα οποία βασίζονται στην αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, μέσα απ’ τους υπέρογκους λογαριασμούς ηλεκτρικής ενέργειας, και παράλληλα καταστρέφει βουνά και δασικό πλούτο.
Αν είχαν πραγματικό ενδιαφέρον για το περιβάλλον, δεν θα αυξάνανε την ηλεκτροπαραγωγή από εισαγόμενο φυσικό αέριο, με τεράστια σπατάλη Ενέργειας, για να στηρίξουν ιδιωτικούς ομίλους που βγάζουν κέρδη στην απελευθερωμένη αγορά. Θα έδιναν βάρος στους μεγάλους υδροηλεκτρικούς σταθμούς, που συμβάλλουν ταυτόχρονα και στην ύδρευση, στην άρδευση και στην αντιπλημμυρική προστασία.
Αν τους ενδιέφερε το σύνολο των λαϊκών αναγκών, θα στηρίζανε την αξιοποίηση του εγχώριου λιγνίτη με σύγχρονη τεχνολογία, πιο φιλική στο περιβάλλον, με μονάδες συνδυασμένου κύκλου, υψηλής ενεργειακής απόδοσης.
Όμως αυτό που ενδιαφέρει το σημερινό αντιλαϊκό δίπολο – και τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ – είναι να ολοκληρωθεί η απελευθέρωση της αγοράς, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις και της Κομισιόν, για να κερδίσουν μια χούφτα όμιλοι.
Και οι κατευθύνσεις που προωθούν, δεν προέκυψαν τώρα με τα πρόσφατα αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα της ΔΕΗ. Πρόκειται για επιλογές προώθησης της απελευθέρωσης, που υπάρχουν στα προγράμματά σας πολλά χρόνια πριν.
Η μείωση δηλαδή της ηλεκτροπαραγωγής από λιγνίτη, η ιδιωτικοποίηση λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών σταθμών, η μείωση των μισθών και του αριθμού εργαζομένων της ΔΕΗ, το κυνήγι των λαϊκών νοικοκυριών που δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς δεν είναι νέοι κυβερνητικοί στόχοι, που προέκυψαν τάχα τώρα, για τη σωτηρία της ΔΕΗ.
Εξάλλου, η σημερινή οικονομική κατάσταση της ΔΕΗ σχετίζεται άμεσα:
με τη μείωση του μεριδίου της στην αγορά λόγω της «απελευθέρωσης»,
την επιβάρυνση της λιγνιτικής παραγωγής με την πράσινη πολιτική εμπορίου ρύπων της ΕΕ,
τη διαφορά στην ύπαρξη κοινωνικού οικογενειακού τιμολογίου σε σχέση με τους ανταγωνιστές της και
τις δημοπρασίες με τις οποίες η ΔΕΗ πουλά, κάτω του κόστους, ρεύμα στους ανταγωνιστές της και το ξαναγοράζει στη συνέχεια.
Από αυτές τις εξελίξεις δεν ωφελήθηκαν ούτε οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ και στην Ενέργεια, ούτε τα λαϊκά νοικοκυριά που γνώρισαν απανωτές αυξήσεις στις τιμές του ρεύματος και χρωστούν απλήρωτους λογαριασμούς.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, παίρνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, προχωράει ακάθεκτη στα θέλω και τις επιταγές του κεφαλαίου για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ΑΕ. Οι σχεδιασμοί αυτοί δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, μήνες τώρα με πρόσχημα την κακή οικονομική κατάσταση της ΔΕΗ ΑΕ, η κυβέρνηση και τα επιτελεία της στρώνανε το έδαφος για να παρουσιάσουν ένα σχέδιο “διάσωσης” που ως στόχο έχει να διασφαλίσει τα επιχειρηματικά κέρδη της ΔΕΗ ΑΕ από τη μια και από την άλλη να απελευθερώσει πλήρως την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας.
Αυτόν το δρόμο υπηρέτησε με συνέπεια και ο ΣΥΡΙΖΑ, που με το έργο του τα προηγούμενα 4,5 χρόνια έστρωσε το έδαφος στη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ. Είναι γνωστές οι συστάσεις για άμεση ολοκλήρωση του διαγωνισμού για την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, που περιλαμβάνονται στο “μεταμνημονιακό” μνημόνιο που υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση και δεσμεύεται ότι θα υλοποιήσει και η νέα. Η πρόθεση και η πολιτική τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ ήταν και είναι στην κατεύθυνση που οδηγεί στην απελευθέρωση/ιδιωτικοποίηση που συνεπάγεται με πώληση μονάδων ανεξάρτητα της τελικής έκβασης των διαγωνισμών που κρύβουν από πίσω μεγαλύτερα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Αντίστοιχα, με καθοριστική συμβολή της προηγούμενης κυβέρνησης, η “διαδικασία μείωσης των ανεξόφλητων οφειλών” προς την επιχείρηση πέρασε ήδη στη φάση της “τιτλοποίησής” τους, ώστε να αναλάβουν τα funds και λοιπά “κοράκια” την είσπραξη. Ενώ με την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης, πάνω από 120.000 νοικοκυριά έμειναν εκτός “κοινωνικού τιμολογίου”, επειδή σύμφωνα με τα νέα κριτήρια, ακόμα δεν έχουν πιάσει… πάτο και δηλώνουν “θηριώδη” εισοδήματα άνω των 9.000 ευρώ.
Οι εκβιασμοί στις λαϊκές οικογένειες να πληρώσουν τις οφειλές τους στη ΔΕΗ, οι νέες αυξήσεις στα τιμολόγιά της, η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και η παραπέρα πώληση παραγωγικών μονάδων της επιχείρησης, είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής της “απελευθέρωσης” και εμπορευματοποίησης της ενέργειας, την οποία υπηρέτησαν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις.
Η απαίτηση να μη γίνει καμιά διακοπή ρεύματος σε εργατική – λαϊκή οικογένεια, καμία αύξηση στα τιμολόγια στη λαϊκή κατανάλωση, για ρεύμα φθηνό για το λαό, πρέπει να συμβαδίζει με τον αγώνα ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου στην ενέργεια, να σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, τους μονοπωλιακούς ομίλους και την εξουσία τους, για να γίνει η ενέργεια πραγματικά κοινωνικό αγαθό.
Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ ΑΕ, το λαό στη Δυτική Μακεδονία, σε όλη την Ελλάδα σε ξεσηκωμό, σε αγωνιστική οργάνωση της πάλης ώστε να μην περάσουν τα σχέδια κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου.
Το ΚΚΕ λέει καθαρά ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης, απευθύνεται στους εργαζόμενους και το λαό και προτείνει έναν πραγματικά διαφορετικό, αλλά ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, με κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο με στόχο για ολοένα διευρυνόμενη λαϊκή ευημερία. Σε αυτή την οικονομία, στην Ενέργεια θα λειτουργεί ένας Ενιαίος Κρατικός Φορέας Ενέργειας, που θα συμπεριλαμβάνεται η ΔΕΗ, το σύνολο των μονάδων παραγωγής, μεταφοράς, διανομής ηλεκτρικής ενέργειας από όλες τις μορφές Ενέργειας (λιγνίτη, ΑΠΕ, φυσικό αέριο, πετρέλαιο κ.ά.) και ο οποίος θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και όχι τις ανάγκες κερδοφορίας επιχειρηματικών ομίλων.
Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας με την αξιοποίηση των εγχώριων πηγών, την εξασφάλιση επαρκούς και φτηνής λαϊκής κατανάλωσης, την κατοχύρωση και αύξηση θέσεων πλήρους και σταθερής εργασίας παράλληλα με την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου, την προστασία του περιβάλλοντος κ.ά.
Οι κομμουνιστές, όπως κάνουν εδώ και χρόνια, θα πρωτοστατήσουν στην οργάνωση και την πάλη των εργαζομένων στη ΔΕΗ ΑΕ, όχι μόνο για να αποκρουστούν οι σχεδιασμοί σε βάρος των εργαζομένων αλλά και για την απαίτηση και διεκδίκηση αιτημάτων που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους.
Το ΚΚΕ παλεύει ώστε να μην πουληθεί ούτε μια μονάδα (ΑΗΣ – ΥΗΣ) ορυχείων και ορυκτού πλούτου σε ιδιωτικούς ομίλους, ενάντια στην απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ΑΕ και στην ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ – ΔΕΔΔΗΕ.
Να μην υπάρξει καμία μείωση μισθών, να μην απολυθεί ούτε ένας εργαζόμενος, τώρα να καθιερωθεί το 7ωρο – 5θήμερο – 35ωρο, να υπάρξει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
Άμεσα να προσληφθεί επαρκές προσωπικό και να μονιμοποιηθεί όλο το έκτακτο προσωπικό (8μηνα – 2μηνα, εργολαβικοί) ώστε να καλυφτούν οι ανάγκες και έως τότε να υπογραφεί Συλλογική Σύμβαση Εργασία, να καταργηθεί το αίσχος του δουλεμπορίου των εργολαβιών.
Να παρθούν επαρκή Μέτρα ασφαλείας στους χώρους δουλειάς, να στελεχωθούν με νέες προσλήψεις απαραίτητου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, να μην κλείσει κανένα ιατρείο.
Να μην γίνει καμία διακοπή ρεύματος σε εργατική – λαϊκή οικογένεια και καμία αύξηση στα τιμολόγια στη λαϊκή κατανάλωση.
Το ΚΚΕ καλεί τα εργατικά σωματεία, όλους τους μαζικούς φορείς να βρεθούν σε θέση μάχης απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, στις συνέπειες αυτής της πολιτικής.
Αυτές οι εξελίξεις στη ΔΕΗ είναι μόνο ένα παράδειγμα, για το τι πρόκειται να ακολουθήσει το επόμενο διάστημα, από τη νεα κυβέρνηση.
Μετά τη ΔΕΗ ετοιμάζονται να ολοκληρώσουν το έγκλημα των ιδιωτικοποιήσεων σε οτιδήποτε δεν πρόλαβε να ιδιωτικοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, υλοποιώντας τις κατευθύνσεις των μνημονίων.
Ήδη βαδίζοντας στον στρωμένο δρόμο του ΣΥΡΙΖΑ που αναθεώρησε το πλαίσιο τιμολόγησης του νερού και την εφαρμογή των σχετικών ευρωπαϊκών Οδηγιών για την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΔΑΘ έρχεστε η ΝΔ να ολοκληρώσει το έργο, ιδιωτικοποιώντας είτε τις πιο κερδοφόρες πλευρές, όπως ετοιμαζόταν ο προκάτοχός της, είτε προχωρώντας σε πώληση μετοχικού πακέτου των επιχειρήσεων.
Και βέβαια έπονται τα αεροδρόμια, τα ναυπηγεία, αλλά και μια σειρά από κρατικές υπηρεσίες, αφού φτάνουν στο σημείο να μιλούν ακόμα και για ανάθεση σε ιδιώτες μέχρι και της επιστασίας δημοσίων έργων.
Δεν πρωτοτυπούν φυσικά. Τα μνημόνια έχουν αποτυπώσει το δρόμο και όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις ακολουθούν αυτήν την πορεία.
Η νέα κυβέρνηση της ΝΔ δεν ζητάει περίοδο χάριτος, δηλώνει έτοιμη να ανταποκριθεί στις νέες αξιώσεις των επιχειρηματικών ομίλων και των εργοδοτικών ενώσεων του κεφαλαίου για νέα μέτρα στήριξης των κερδών του.
Και επειδή, όπως οι ίδιοι λένε, το αστικό κράτος έχει συνέχεια, η ΝΔ θα πιάσει το νήμα από κει που το άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να συνεχίσει την ίδια πολιτική στους βασικούς άξονες τόσο στα ζητήματα της εσωτερικής πολιτικής όσο και σε αυτά της εξωτερικής.
Πράγμα που σημαίνει πιο ενεργή συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή με τις επικίνδυνες δεσμεύσεις στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ.
Και η κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή μας, αλλά και ευρύτερα στον κόσμο, δεν μπορεί παρά να ανησυχεί τη νέα γενιά, ιδιαίτερα εκείνο το κομμάτι της που έχει διαβάσει, έχει μελετήσει Ιστορία και καταλαβαίνει πολύ καλά πως οι στρατιωτικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι είναι «ψωμοτύρι» για το καπιταλιστικό σύστημα.
Βλέπουμε τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων, των ενεργειακών μεγαθηρίων, των μονοπωλίων, για το μοίρασμα της «πίτας» των υδρογονανθράκων, των δρόμων μεταφοράς τους, τους αγωγούς, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, για το πώς σε τελική φάση θα κοπεί το «καρπούζι» σε φέτες για την καπιταλιστική αγορά.
Εμπορικοί, διπλωματικοί και κατασκοπευτικοί πόλεμοι δίνουν τη θέση τους στη χρήση των όπλων, στη Λιβύη, στη Συρία, στην Ουκρανία και δυστυχώς και η χώρα μας να παίζει συγκεκριμένο ρόλο σε όλα αυτά, ενώ παράλληλα έχουμε τις επικίνδυνες εξελίξεις στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και τις συνεχιζόμενες προκλήσεις στο Αιγαίο, στις οποίες προχωρά η αστική τάξη της Τουρκίας, η οποία «έχει πάρει ψηλά τον αμανέ» των φιλόδοξων διεκδικήσεών της, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου.
Η απερχόμενη κυβέρνηση, του ΣΥΡΙΖΑ, αφού μετέτρεψε τη χώρα μας σε μια απέραντη βάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, είχε αναλάβει και το ρόλο του «πλυντηρίου» των Ευρω-αμερικανών ιμπεριαλιστών, που τους παρουσίαζε ως «διαβολικά καλούς» για την ειρήνη, την ασφάλεια του λαού και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Αυτούς δηλαδή που μακελεύουν τους λαούς και που κόβουν κομματάκια διάφορες χώρες στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στην Ευρασία κ.ο.κ.
Η νέα κυβέρνηση της ΝΔ θα πατήσει ακριβώς πάνω σ’ αυτήν τη «βρώμικη» δουλειά της «πλύστρας» του ιμπεριαλισμού, που είχε αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να απογειώσει παραπέρα την εμπλοκή της χώρας στους εγκληματικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, τη συνεργασία με κράτη, όπως το Ισραήλ, που καταπιέζει και δολοφονεί το λαό της Παλαιστίνης.
Αυτούς τους «λύκους» τα αστικά κόμματα τους παρουσιάζουν στο λαό και στη νεολαία μας δήθεν ως «προστάτες», στο όνομα, όπως ισχυρίζεται η νέα κυβέρνηση, της «ενεργής και αξιόπιστης συμμετοχής μας στις πιο ισχυρές συμμαχίες».
Η πραγματικότητα είναι, βέβαια, εντελώς διαφορετική!
Γιατί αυτές οι «συμμαχίες» δεν φτιάχτηκαν για να υπηρετούν τα συμφέροντα των λαών, αλλά τα συμφέροντα των λίγων και εκλεκτών, που έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής και τον πλούτο, που παράγουν οι πολλοί, οι εργαζόμενοι.
Καμία, λοιπόν, ανοχή στους σχεδιασμούς που οδηγούν τους λαούς στον πόλεμο και στο μακελειό!
Καμιά εμπιστοσύνη και «εθνική ομοψυχία» με αυτούς που σκορπάνε τον κόπο, τον ιδρώτα του λαού στα όπλα του ΝΑΤΟ, την ώρα που λένε πως δεν έχουν για σχολεία, για δασκάλους, που βάζουν δίδακτρα παντού, εμπορευματοποιώντας την Παιδεία, για να πληρώσουν τις «μηχανές του πολέμου», όπως είναι το ΝΑΤΟ.
Με ακόμη μεγαλύτερη δύναμη να συνεχίσουμε την πάλη, να κινητοποιήσουμε τη νεολαία, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, ενάντια στη μετατροπή της χώρας μας σε πολεμική «σφηκοφωλιά» με ξένα drones, ελικόπτερα, αεροπλάνα, αεροπλανοφόρα, πυρηνικά όπλα, που στοχεύουν άλλους λαούς!
Με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να απαιτήσουμε να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας και όλες οι ξένες βάσεις του πολέμου, κανένα παιδί που υπηρετεί στις Ενοπλες Δυνάμεις να μην είναι και να μην βρεθεί σε αποστολή στο εξωτερικό, για συμφέροντα ξένα προς τον λαό μας και εχθρικά προς άλλους λαούς!, να δυναμώσει η πάλη της νεολαίας και του λαού για να απεμπλακεί η χώρα μας από τους επικίνδυνους σχεδιασμούς και τις ίδιες τις διεθνείς ενώσεις του κεφαλαίου, με το λαό πραγματικά κυρίαρχο στον τόπο μας!
Οι λαοί, κόντρα στο μίσος των εθνικιστών, μπορούν και πρέπει να δυναμώσουν την κοινή τους πάλη ενάντια στον κοινό εχθρό, τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι τα δύσκολα για το λαό είναι εδώ, και στα δύσκολα ο λαός χρειάζεται στο πλάι του το ΚΚΕ.
Στο λαό, στη νεολαία θα επιστρέψουν μία – μία οι ψήφοι που πήρε το Κόμμα μας στις πρόσφατες εκλογές. Εκεί θα κατατεθούν.
Σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, στα σχολεία, στις σχολές, για να γίνουν δύναμη στην οργάνωση των αγώνων για να εμποδιστούν νέα μέτρα, για να πάρει ο λαός μας ανάσες ανακούφισης, σημαδεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Γιατί βγαίνουμε από ένα μεγάλο πολιτικό άνοιγμα στο λαό και στη νεολαία, όπου περισσότεροι εργαζόμενοι, άνθρωποι του μόχθου και νέοι νιώθουν ότι μπορούν να ακουμπήσουν στο Κόμμα μας.
Αυτό το μεγάλο πολιτικό άνοιγμα, η διεύρυνση της επιρροής του Κόμματος και της ΚΝΕ, η επαφή με πλατιά λαϊκά στρώματα, είναι η δική μας παρακαταθήκη για να δώσουμε πιο αποφασιστικά τις μάχες της επόμενης μέρας.
Γιατί η επόμενη μέρα πρέπει να βρει νέες δυνάμεις στο δρόμο της αντεπίθεσης, στο δρόμο της ταξικής πολιτικής και μαζικής πάλης, της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της προώθησης της αντικαπιταλιστικής – αντιμονοπωλιακής Κοινωνικής Συμμαχίας και της προσέλκυσης στο κίνημα των γυναικών και της νεολαίας.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Δεν κλείνουμε τα μάτια σε μια αρνητική τάση συντηρητικοποίησης που υπάρχει και για την οποία στα χρόνια που πέρασαν ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε το χεράκι του.
Και δεν μιλάμε μόνο για το ότι έδωσε τη δυνατότητα στη ΝΔ να εμφανίζεται δικαιωμένη, να προβάλει με κυνισμό το αντιλαϊκό πρόγραμμά της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υλοποίησε μια δεξιά αντιλαϊκή πολιτική με αριστερά λόγια, έφερε μεγαλύτερη σύγχυση για το τι είναι «δεξιό – συντηρητικό» και τι «αριστερό – προοδευτικό». Συκοφάντησε τις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς, έστειλε αγνό κόσμο που νιώθει αριστερός, προοδευτικός, σπίτι του.
Ενίσχυσε την εντύπωση στο λαό ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, πλην της σημερινής βαρβαρότητας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρόβαλε το συμβιβασμό με τις μειωμένες απαιτήσεις. Αφού δεν μπορείς να έχεις σταθερή δουλειά, αξιοπρεπή μισθό, συμβιβάσου με τα ψίχουλα… Αφού δεν μπορείς να έχεις ζωή με δικαιώματα, δέξου μισή δουλειά, μισό μισθό, μισή ζωή…
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε το «ρεαλισμό» της υποταγής και του εφικτού, όπου ρεαλισμός είναι να αποδέχεσαι την εκμετάλλευση, την ανεργία, τη φτώχεια, και τελικά να αναζητείς λύσεις που δεν υπάρχουν, στα όρια του συστήματος.
Ο δικός τους ρεαλισμός είναι η αποδοχή, η υποταγή τελικά στη βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου.
Ο δικός μας ρεαλισμός είναι ο ρεαλισμός της συλλογικής δράσης, που τσαλακώνει τη λογική του «μικρότερου κακού», των μειωμένων απαιτήσεων.
Σε αυτόν το δρόμο η νέα γενιά στο πλευρό του λαού αποκτά δύναμη, αποφασιστικότητα και πείρα, διαμορφώνεται σε γενιά της ανατροπής.
Το ΚΚΕ αποκαλύπτει τον πραγματικό και μεγάλο ένοχο για τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η νεολαία: Το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό που προσκυνούν όλα τα άλλα κόμματα.
Το ΚΚΕ προβάλλει το πραγματικά νέο και σύγχρονο, τη ζωή με σύγχρονα δικαιώματα, που πριν απ’ όλα σημαίνει να ανατραπεί το σημερινό διεφθαρμένο καπιταλιστικό σύστημα.
Σε αυτόν το δρόμο βαδίζει ανυποχώρητα το ΚΚΕ. Αυτός ο δρόμος οδηγεί σε ξέφωτο υπέρ της λαϊκής πλειοψηφίας.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε, μπορούμε να γίνουμε πιο δυνατοί ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά
Και όσοι σήμερα, πονηροί, μας κατηγορούν για δήθεν μαξιμαλισμό γιατί προβάλλουμε ότι υπάρχει πραγματικά άλλος δρόμος για το λαό, η εργατική εξουσία, το μόνο που κάνουν είναι να ενισχύουν κι αυτοί την αντίληψη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, δεν υπάρχει διέξοδος για το λαό και τελικά το συμβιβασμό με το σύστημα.
Είναι οι ίδιοι που θέλουν να δώσουν άφεση αμαρτιών στον ΣΥΡΙΖΑ και στα στελέχη του, αφού προβάλλουν ότι υπάρχει δυνατότητα πολιτικής συνεργασίας με εκπροσώπους ενός «κινηματικού τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο προδόθηκε από την ηγεσία του», λες και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν αναλάβει την αστική διακυβέρνηση είχε αριστερό – ριζοσπαστικό πρόγραμμα.
Από πότε η «ΕΕ που αλλάζει» είναι αριστερή θέση, από πότε η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι ριζοσπαστισμός; Ποιον κοροϊδεύουν;
Είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να φέρουν από την πίσω πόρτα, με ύπουλο τρόπο, ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού και ότι δεν είναι λάθος η συμμετοχή σε αστική κυβέρνηση.
«Έξοδο» από τη βαρβαρότητα οι εργαζόμενοι, ο λαός θα δουν μόνο στο δρόμο της σύγκρουσης με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Με «σημαία» της πάλης τους τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες και όχι τα συμφέροντα, τις «αντοχές» και τους στόχους των εκμεταλλευτών τους.
Οι εργαζόμενοι έχουν πείρα. Και δεν πρόκειται να κάνουν τη χάρη και να επιτρέψουν σε κυβέρνηση – κεφαλαίο – ΕΕ – ξεπουλημένους συνδικαλιστές, που επιδιώκουν να πέσει σιγή νεκροταφείου.
Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν σε διάφορους κλάδους όλα τα προηγούμενα χρόνια, μέσα σε δύσκολες συνθήκες, είναι το λίπασμα, για νέους πιο μαζικούς και μαχητικούς αγώνες, που θα βάζουν στο επίκεντρο την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών – λαϊκών αναγκών και όχι τα παζάρια με βάση τις «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας. Αντοχές, που στραγγαλίζουν τα δίκαια αιτήματα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για Κοινωνική Ασφάλιση, δωρεάν Υγεία – Πρόνοια, Παιδεία, πρόσβαση στον Πολιτισμό, στην ψυχαγωγία κ.λπ. Να είναι σίγουροι ότι δεν έχουν ξεμπερδέψει με το εργατικό κίνημα, με τις διεκδικήσεις για επιστροφή των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια.
Το εργατικό κίνημα, μέσα από διαδικασίες σε τόπους δουλειάς και κλάδους, μπορεί να διευρύνεται με πρωτοπόρες δυνάμεις, που συνειδητοποιούν τη δύναμη της εργατικής τάξης, που πιστεύουν στο σύνθημα «χωρίς εσένα, γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», σε σφοδρή σύγκρουση με τα ιδεολογήματα της αστικής τάξης. Αυτός είναι ο δρόμος για να μετράει βήματα το δύσκολο έργο της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της ενίσχυσης της Κοινωνικής Συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου.
Η πείρα της ταξικής πάλης δείχνει ότι σε χώρους και κλάδους, που το ΚΚΕ έχει οργανωμένες δυνάμεις και συστηματική παρέμβαση, είναι πιο εύκολο να οργανωθεί η πάλη, να υπάρξει απάντηση στην εργοδοσία που ξεσαλώνει, εκμεταλλευόμενη όλο το νομικό οπλοστάσιο των τελευταίων χρόνων. Επομένως, αυτό είναι που πρέπει να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο: Η πολιτική επιρροή του Κόμματος μέσα στους τόπους δουλειάς, η διάδοση της πολιτικής του πρότασης μέσα στην εργατική τάξη, της μόνης ρεαλιστικής διεξόδου από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Μόνο ο ίδιος λαός με τη συμμαχία του μπορεί να τους σταματήσει!
Σε όλη την Ιστορία, αυτό ήταν το μόνο που μπόρεσε να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Ο καθημερινός αγώνας για τα οξυμένα προβλήματα, ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, πρέπει να συμβάλλει στη συγκέντρωση δυνάμεων με στόχο την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας, την ανατροπή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος, που φέρνει μόνο φτώχεια και πολέμους για τα κέρδη των λίγων.
Σ’ αυτόν το δρόμο, το εργατικό – λαϊκό κίνημα μπορεί να έχει αποτελέσματα, να βάζει εμπόδια. Ο δρόμος της σύγκρουσης δεν είναι εύκολος, όμως οι θυσίες της υποταγής είναι και μεγαλύτερες και χωρίς ημερομηνία λήξης.
Προχωράμε μπροστά δυναμικά. Πάντα μπροστά.
Γιατί με τους αγώνες, τα όνειρα, τη δύναμη μας… «θα χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα…». Το Σοσιαλισμό.
