Τα αιτήματα μας για ένα καλύτερο σχολείο δεν αφορούν μόνο το 1ο ΓΕΛ, αλλά όλα τα σχολεία της επικράτειας. (Ανοιχτή επιστολή του Γιώργου Τριανταφύλλου)

Αξιότιμα μέλη της κυβερνήσεως, στέλεχη της αυτοδιοίκησης, στελέχη της εκπαίδευσης, εκπαιδευτικοί, συμμαθητές, γονείς, φίλοι και συνάνθρωποι.

Πήρα τη πρωτοβουλία να γράψω αυτή την ανοιχτή επιστολή προς όλους εσάς, για να τονίσω στα ανώτατα όργανα του κράτους, πως αυτό που προέχει είναι η παιδεία, δηλαδή η ορθή προώθηση της μόρφωσης με σκοπό την αρμονική συνεργασία της νέας γενιάς με τη κοινωνία και τη διοίκησης της. Παρόλο που πολλοί λένε πως είναι το μέλλον, ανεξαρτήτως αν μένουν μόνο στα λόγια.

Είμαι μαθητής του 1^ου ΓΕΛ Κοζάνης, και πρόσφατα θέσαμε στο σύλλογο των καθηγητών, γονέων και κηδεμόνων και στη Β/ΑΘΜΙΑ εκπαίδευση Ν.Κοζάνης, κάποια απ’ τα σοβαρά αιτήματα μας τα οποία ακούστηκαν απ’ αυτούς με προσοχή, και δόθηκε η απαραίτητη σημασία πάνω σε αυτά. Πολλοί βέβαια μπορεί να θεωρούν ότι μέσω αυτών είχαμε στόχο απλά μια κατάληψη. Το θέμα είναι ότι δεν πρόκειται για παράλογες απαιτήσεις, αλλά για πράγματα τα οποία μας ανήκουν και το κράτος είναι υποχρεωμένο να μας παραχωρήσει, βοηθώντας εμάς, αλλά και το σύνολο των σχολείων όχι μόνο της πόλης αλλά και της χώρας μας, που σίγουρα βιώνουν και αυτά παρόμοιες καταστάσεις με εμάς.

Εδώ πέρα σας αναφέρω – σχολιάζω κάποια απ’ τα θέματα τα οποία θέσαμε μαζί με το δεκαπενταμελές συμβούλιο του σχολείου μας ως αιτήματα για τον ορθότερο δυνατό τρόπο λειτουργίας τουλάχιστον του σχολείου μας.

1^ον/ Ελλείψεις καθηγητών σε μαθήματα προσανατολισμού, πανελληνίως εξεταζόμενα. (π.χ. Χημεία)

-Αν είναι δυνατόν, ένας μαθητής Γ΄Λυκείου ο οποίος δίνει μάχη για το μέλλον του, να πέφτει θύμα προχειρότητας και παραπαιδείας, όχι απλά δίνοντας λεφτά σε φροντιστήρια για καλλίτερη εκπαίδευση, αλλά μη έχοντας το αυτονόητο, δηλαδή καθηγητή σε κάθε απαιτούμενο μάθημα.

2) Μη σωστά κατανεμημένες ώρες στο καθημερινό πρόγραμμα, με αποτέλεσμα να πιέζονται κάποιες μέρες οι μαθητές, σε αντίθεση με άλλες.

-Είναι ξεπερασμένο από το δημοτικό ακόμα , οι μαθητές να κάνουν 4 ώρες γλώσσα ή και μαθηματικά επειδή υπάρχουν θέματα συμπλήρωσης ωραρίων σε καθηγητές.

3) Άγνοια ακριβούς ύλης στα μαθήματα προσανατολισμού, στα οποία καλούνται οι μαθητές να εξεταστούν πανελλήνια σε λίγους μήνες.

-Όσα ανέφερα στο πρώτο.

4) Μη σωστή αξιοποίηση των επταωρών κατεύθυνσης στη Γ’ λυκειου. (Περισσότερη δουλειά στο σχολείο και όχι επιβάρυνση, προκειμένου να ελαφρυνθεί το πρόγραμμα των ήδη πιεσμένων μαθητών)

-/-/

5) Πολυμελή τμήματα στην Α’ και τη Β’ τάξη, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να είναι το μάθημα αποτελεσματικό.

Τουλάχιστον απαράδεκτο. Ένας στους δέκα μαθητές έχει θέματα συγκέντρωσης, είναι πολύ δύσκολο για έναν μαθητή να κατανοήσει και να καταφέρει να επικεντρωθεί στα λόγια του ενός καθηγητή, ενώ μέσα στη τάξη υπάρχουν άλλα είκοσι παιδιά. Αν για παράδειγμα μιλάνε τρείς μαζί και παρασέρνουν και τους υπόλοιπους; Πως θα καταφέρει ο καθηγητής να παραδώσει να εξετάσει και να λύσει τις απορίες τόσων ατόμων; Πως θα καταφέρει να κυλήσει ομαλά το μάθημα όταν απ’ τα 27 μπορεί οι μισοί ανά περίοδο να έχουν υποχρεώσεις εντός και εκτός του σχολείου; Και όλα αυτά επειδή το υπουργείο και το κράτος, δε θέλουν; Δε μπορούνε; Να προσλάβουν νέους εκπαιδευτικούς, να δημιουργήσουν περισσότερες αίθουσες και να κάνουν την εκπαίδευση των νέων πιο ποιοτική όπως είναι υποχρεωμένοι να κάνουν;

6) Απουσία τμήματος ενισχυτικής διδασκαλίας.

Ένα ακόμη πταίσμα, οι νέοι που αδυνατούν να αποδώσουν μόνοι τους οδηγούνται αναγκαστικά σε φροντιστήρια, ενώ μπορούν κάλλιστα να λάβουν επιπλέον μαθήματα τα οποία θα παρέχει το σχολείο, μετά το πέρας των μαθημάτων.

7) Ένταξη του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα, ώστε να υπάρχει ενημέρωση στους μαθητές για τους τομείς που πρόκειται να ακολουθήσουν.

Είναι πολύ δύσκολο νομίζω , για έναν νέο να γνωρίζει τι θέλει να ακολουθήσει στη πορεία της ζωής του, χωρίς να έχει εικόνα επαγγελματικού προσανατολισμού.

Ελπίζω να θεωρείτε και εσείς σοβαρά όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, νομίζω ότι τόσο η πλειοψηφία του κόσμου όσο και τα όργανα του κράτους θα πρέπει να κατανοήσετε ότι με τη παιδεία ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ! Απαιτώ λοιπόν σαν μαθητής της Β’ Λυκείου εκπροσωπώντας, το σύνολο των συμμαθητών μου ανά την επικράτεια, να παραδειγματιστείτε απ’ όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, και όχι απλά να τα αποκαταστήσετε αλλά να τα έχετε και ως παράδειγμα στο τρόπο που θα δουλεύετε από δω και πέρα.

Υ.Γ : Αγαπητοί κομματικοί, δεν εννοώ να μας καλοπιάνετε για να μας πάρετε με το μέρος σας, αλλά να μας στηρίξετε πραγματικά.