Αθήνα – Δ. Μακεδονία, 450 χιλιόμετρα πολύ μακριά… (του Λιάση Ιωάννη – Περιφερειακού Συμβούλου Δ. Μακεδονίας)

Η Δυτική Μακεδονία υποδέχεται τη νέα δεκαετία με αποφάσεις που καθορίζουν, σε σημαντικό βαθμό, το μέλλον της για τις επόμενες δεκαετίες. Αποφάσεις που πάρθηκαν για τους Δυτικομακεδόνες, χωρίς τους Δυτικομακεδόνες!

Ο Πρωθυπουργός, από την έδρα του ΟΗΕ, ανακοίνωσε το οριστικό κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων το 2028, λέγοντας ότι πρόκειται για έναν φιλόδοξο στόχο!

Βλέποντας δε ότι δεν υπάρχει σοβαρή και οργανωμένη αντίδραση, η κυβέρνηση έφερε ακόμη εγγύτερα το τέλος των λιγνιτικών μονάδων, από το 2028 στο 2023, αφού τότε κλείνουν όλες τις λιγνιτικές μονάδες, εκτός της μονάδας Πτολεμαΐδα 5, που θα ξεκινήσει η λειτουργία της το τέλος του 2021 και θα κλείσει το 2028. Για τον ΑΗΣ Αμυνταίου αποφάσισε, αντί να κλείσει στο τέλος του 2021 όπως είχε προγραμματισθεί , να κλείσει σε 3 μήνες!!!

Για την περιοχή μας ωστόσο, αποτελεί καταστροφική στόχευση! Αποφασίζοντας για εμάς χωρίς εμάς, επισημοποιούν την αντίληψη ότι η απόσταση των 450 χλμ. της Δυτικής Μακεδονίας από την Αθήνα είναι μια πολύ μεγάλη απόσταση…

Εδώ προκύπτουν σημαντικές διαπιστώσεις και γεννιούνται κρίσιμα ερωτήματα. Η Συμφωνία των Παρισίων έχει ως στόχο να πετύχει η Ευρώπη σταδιακά, μηδενικό αποτύπωμα διοξειδίου του άνθρακα το έτος 2050.  Στον ίδιο χρονικό ορίζοντα του 2050 για μηδενικό αποτύπωμα διοξειδίου του άνθρακα, ήταν προσαρμοσμένες και οι μελέτες της ΑΝΚΟ, της τοπικής αυτοδιοίκησης, του ΤΕΕ, του ΓΕΩΤΕΕ και των άλλων φορέων.

Ειδικά στο προηγούμενο ΕΣΕΚ (Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα), το οποίο είχε πάρει τα εύσημα από την Ευρώπη, για τους στόχους που έθετε, μετά το 2030 ο λιγνίτης θα συμμετείχε με 17% στο ενεργειακό μίγμα ως καύσιμο βάσης, που αυτό σήμαινε, τη συνέχιση της λειτουργίας των μονάδων Μελίτης, Αγίου Δημητρίου 5, της νέας μονάδας Πτολεμαΐδα 5 και της Μεγαλόπολης. Ακόμα στο 17% «χωρούσαν» και οι δύο μονάδες του Αμυνταίου, με την προϋπόθεση κατασκευής μονάδας αποθείωσης. Και σταδιακά θα φτάναμε το έτος 2050 σε μηδενικό αποτύπωμα διοξειδίου του άνθρακα.
Την Συμφωνία των Παρισίων ακολουθεί σχεδόν όλη η Ευρώπη, εκτός από την Πολωνία, η οποία ζήτησε εξαίρεση για το 2050, διότι η παραγωγή της εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τον λιγνίτη και τον άνθρακα. Ακόμη και η Γερμανία, με τις τεράστιες οικονομικές δυνατότητες που διαθέτει, έχει ως φιλόδοξο στόχο την απολιγνιτοποίηση το 2038 με 2040.

Η δε Παγκόσμια Τράπεζα, ως τεχνικός σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μελετούσε τη μετάβαση με αυτά τα δεδομένα.

Εμείς γιατί πρέπει να το πράξουμε 27 χρόνια νωρίτερα, δηλαδή σε τέσσερα χρόνια; Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό;

Η αντικατάσταση του εθνικού μας καυσίμου του λιγνίτη, με ένα εισαγόμενο ορυκτό καύσιμο το φυσικό αέριο, ως καύσιμο βάσης, αυξάνει δραματικά την ήδη υψηλή εξάρτηση της ενεργειακής επάρκειας της χώρας μας, σε μια χρονική περίοδο κρίσιμων γεωπολιτικών εξελίξεων.

Μελέτη του ταμείου περιβάλλοντος άμυνας των ΗΠΑ (EDF), διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει όφελος για το κλίμα από την μετάβαση μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με άνθρακα σε μονάδες φυσικού αερίου.

Η λύση για το μεταβατικό στάδιο θα ήταν η μετατροπή των μονάδων της ΔΕΗ σε μονάδες μικτής καύσης , βιομάζας – λιγνίτη και η αντικατάσταση τους σε εύλογο χρονικό διάστημα, με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και όχι με φυσικό αέριο.

Τα συμφέροντά όμως του φυσικού αερίου είναι πολύ ισχυρά και επιβάλουν τους όρους τους στην εγχώρια και την παγκόσμια αγορά.

Η Δυτική Μακεδονία, η οποία δεν ρωτήθηκε ποτέ για το παραγωγικό της μοντέλο, αλλά άνοιγαν το ένα μετά το άλλο τα ορυχεία, με αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και αναγκαστικές μετεγκαταστάσεις (δεύτερη προσφυγιά) καταστρέφοντας ολοκληρωτικά τον παραγωγικό της ιστό και αφήνοντας πίσω ορυχεία -σεληνιακά τοπία-, και της οποίας οι κάτοικοι πλήρωσαν με χρόνο  ζωής και βαρύτατο περιβαλλοντικό τίμημα το εισόδημα τους, τιμωρείται για την ηλεκτροδότηση που έδωσε στην Πατρίδα μας για 60 χρόνια, και πάνω από 400 δισ. ευρώ στη Εθνική οικονομία. Δυστυχώς, σήμερα η Δυτική Μακεδονία και η Μεγαλόπολη που χρησιμοποιήθηκαν για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας αφήνονται χωρίς προοπτική, χωρίς δίχτυ προστασίας.

Εάν ισχύσει το χρονοδιάγραμμα για πλήρη απολιγνιτοποίηση το 2028 θα έχουμε:
i. Κατεστραμμένο φυσικό περιβάλλον με ανοιχτά ορυχεία, με αυταναφλέξεις μονοξειδίου του άνθρακα και την τέφρα και τη σκόνη να θυμίζουν αμμοθύελλες της Σαχάρας και σεληνιακό τοπίο, ουσιαστικά μια περιβαλλοντική βόμβα.
ii. Κατεστραμμένος υδροφόρος ορίζοντας, η στάθμη του έχει φτάσει κάτω από τα 180 μέτρα από την επιφάνεια της γης, ενώ είχαμε αρτεσιανά νερά.
iii. Απώλειες στα εισοδήματα και στις θέσεις εργασίας. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΤΕΕ Δυτικής Μακεδονίας, με ορίζοντα το 2028 (πλήρης απολιγνιτοποίηση) και με αφετηρία το 2013 (έτος έναρξης 3ης φάσης ETS) η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας θα χάσει το 2028:
• 1,2 δισ. ευρώ από το ΑΕΠ της (απώλεια κάθε χρόνο), δηλαδή μείον 26% του ΑΕΠ • 22.800 θέσεις εργασίας, δηλ. μείον 24% των θέσεων εργασίας • 9 δισ. ευρώ εισοδήματος • Κάθε Δυτικομακεδόνας θα επιβαρύνεται ετησίως με επιπλέον 4.500 ευρώ (σε σχέση με τους υπόλοιπους Έλληνες) • Και βέβαια εάν έχουμε ως σημείο αναφοράς το 2009, το μεν ΑΕΠ από 5.039 εκατ. Ευρώ κατεβαίνει στα 3.202 εκατ. ευρώ το 2028 ή μείον 36%, η δε απασχόληση από 110.272 θέσεις εργασίας σε 66.286 το 2028, δηλ. μείον 44.000 θέσεις εργασίας ή 38% αυτών
iv. Οι τηλεθερμάνσεις σε Κοζάνη και Πτολεμαΐδα, με το κλείσιμο του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου το 2023, και του ΑΗΣ Καρδίας, για τον οποίο έχει αποφασιστεί το κλείσιμο άμεσα πριν καν λειτουργήσει η νέα μονάδα Πτολεμαΐδα 5, κινδυνεύουν με παύση της λειτουργίας τους. Για την τηλεθέρμανση του Αμύνταιου, αφού κλείνει ο ΑΗΣ Αμυνταίου αρχές του 2020, δημιουργείται πιλοτική υποδομή με λιγνίτη και βιομάζα, με την πρώτη ύλη να μην είναι διασφαλισμένη και ήδη με σημαντική αύξηση της τιμής, κατά 30% σε πρώτη φάση. Τα χειρότερα βέβαια αφορούν την τηλεθέρμανση της Φλώρινας, όπου το πρόβλημα είναι πάρα πολύ σοβαρό. Ο εξωτερικός αγωγός (ΜελίτηΦλώρινα) έχει ολοκληρωθεί και μένει να κατασκευαστεί το εσωτερικό δίκτυο, το οποίο όταν ολοκληρωθεί θα έχει ήδη κλείσει ο ΑΗΣ Μελίτης, δηλαδή η πηγή τροφοδοσίας!
v. Οι μετεγκαταστάσεις των οικισμών της Ποντοκώμης, της Ακρινής ,των Αναργύρων, τα προβλήματα των καθιζήσεων στον οικισμό των Βαλτονέρων και τα προβλήματα στον οικισμό της Αχλάδας, πολύ φοβάμαι ότι θα πάνε στις καλένδες.
vi. Μείωση του πληθυσμού. Η μελέτη του ΓΕΩΤΕΕ Δυτικής Μακεδονίας έδειξε ότι η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το 2001 είχε πληθυσμό 301.522 κατοίκους, το 2011 285.899 κατοίκους και το 2018 269.222 κατοίκους, καθιστώντας έτσι την Περιφέρεια μας ως την πιο αραιοκατοικημένη της χώρας και μια από τις πιο αραιοκατοικημένες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αλήθεια τι πιστεύετε ότι θα συμβεί με τον ξαφνικό θάνατο του λιγνίτη και την άμεση απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας, πολύ πριν από τη δημιουργία των νέων και ισοδύναμων θέσεων εργασίας;
Η παγκόσμια εμπειρία και όλα τα οικονομικά μοντέλα διδάσκουν ότι πρώτα δημιουργούνται οι υποδομές και οι νέες θέσεις εργασίας και μετά καταργούνται οι ήδη υφιστάμενες. Εδώ πρωτοτυπούμε, ακολουθούμε αντίστροφη πορεία, το κάρο μπροστά από το άλογο!
Αντίστροφη πορεία ακολουθούμε όσον αφορά και το νέο ΕΣΕΚ και το master plan για τη μετάβαση της Δυτικής Μακεδονίας στη μεταλιγνιτική εποχή και στην πράσινη οικονομία. Μέσα από το νέο ΕΣΕΚ τον Δεκέμβριο του 2019, ελήφθησαν οι αποφάσεις για το μέλλον της Δυτικής Μακεδονίας, το σχέδιο όμως –master plan- για την σωτηρία της περιοχής μας θα μελετηθεί εκ των υστέρων με την ελπίδα να είναι έτοιμο το καλοκαίρι του 2020. Η Παγκόσμια Τράπεζα δεν έχει ολοκληρώσει τις προτάσεις της, διότι, ενώ η πρώτη προσέγγιση των προτάσεων ήταν προγραμματισμένη για το 2050, όλα ξαναμελετώνται από την αρχή με βάση το 2028.

Είμαστε λοιπόν στο σκοτάδι, μας αγνοούν παντελώς, και επειδή η παγκόσμια εμπειρία μας έχει διδάξει ότι για μια δίκαιη μετάβαση στη μεταλιγνιτική εποχή απαιτούνται τουλάχιστον 30 χρόνια, φοβάμαι ότι η εφαρμογή αυτού του σχεδίου θα δημιουργήσει τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα με απρόβλεπτες συνέπειες.

Πιστεύοντας ότι μια δίκαιη μετάβαση με διαβούλευση και ικανό χρονικό ορίζοντα θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για απογείωση οικονομική και κοινωνική της περιοχής μας, δεν πρέπει να επιτρέψουμε αυτή τη βίαιη μετάβαση στη μεταλιγνιτική εποχή.

Δεν ρωτηθήκαμε ποτέ, όταν αυτόν τον πανέμορφο τόπο, αποφάσιζαν άναρχα, βιάζοντας το περιβάλλον, υποβαθμίζοντας την ζωή μας, παίρνοντας χρόνια από την ζωή μας, να τον μετατρέψουν σε ενεργειακό κέντρο της χώρας, δίνοντας Εθνικό πλούτο πάνω από 400 δισ. ευρώ και δίνοντας ψίχουλα ως ισοσταθμική ανταπόδοση.

Απαιτούμε λοιπόν να μη γίνει βίαιη απολιγνιτοποίηση, να μην αφήσουν πίσω μια διαλυμένη περιοχή, με ανοιχτές και αγιάτρευτες πληγές, αλλά να υπάρξει μια δίκαιη μετάβαση με ουσιαστική και ολοκληρωμένη αποκατάσταση των ορυχείων και δημιουργία υποδομών και θέσεων εργασίας στην νέα οικονομία. Διαφορετικά η περιβαλλοντική βόμβα θα είναι εκεί, στα εγκαταλελειμμένα ορυχεία, στην τέφρα και στα αιωρούμενα σωματίδια.

Δυστυχώς η επιβεβαίωση ήρθε πριν από λίγες μέρες από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την «πράσινη συμφωνία».

Ο Φρανς Τίμερμανς, Αντιπρόεδρος για την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία ανακοίνωσε τα χρήματα του Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης. 7,5 δις ευρώ για 41 περιφέρειες της Ευρώπης.

Ο τρόπος κατανομής των κονδυλίων στα Κράτη μέλη είναι άδικος. Η επιτροπή χρησιμοποιεί έναν αλγόριθμο για τον υπολογισμό, χωρίς σαφήνεια και διαφάνεια των στοιχείων που χρησιμοποίησε με αποτέλεσμα:
Η Πολωνία, η οποία δεν υποστήριξε και εξαιρέθηκε από την πράσινη συμφωνία για κλιματική ουδετερότητα το 2050, θα λάβει το μεγαλύτερο μερίδιο: 2 δις ευρώ Η Γερμανία, η πιο ισχυρή οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα λάβει 877 εκατ. Ευρώ. Η Ρουμανία 757 εκατ. ευρώ, η Τσεχία 581 εκατ. ευρώ και η Βουλγαρία 581 εκατ. ευρώ και μάλιστα οι χώρες αυτές δεν έχουν δεσμευτεί για πλήρη απεξάρτηση από τον λιγνίτη! Η Γαλλία, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δεν έχει μεγάλη εξάρτηση από τον λιγνίτη και στηρίζεται στην πυρηνική ενέργεια, θα λάβει 402 εκατ. ευρώ. Η Ελλάδα δυστυχώς θα λάβει μόλις 294 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης, με προγραμματισμένη απόσυρση 4,4 GW λιγνιτικής ισχύος ως το 2023 και πλήρη απολιγνιτοποίηση ως το 2028.

Όπως γίνεται σαφές από την κατανομή, δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψη η ταχύτητα της απολιγνιτοποίησης στα κράτη-μέλη, ούτε η δέσμευση ή μη για απεξάρτηση από τον λιγνίτη έως και το 2050, καθώς ούτε και ο βαθμός εξάρτησης από τον λιγνίτη!

Το μόνο «φρέσκο χρήμα» που εγγράφηκε στον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την περίοδο 2021-2027 είναι τα 7,5 δις. ευρώ. Και από αυτά για την Ελλάδα 294 εκατ. ευρώ. Όλα τα άλλα για μόχλευση 100 δις ευρώ για την περίοδο 2021-2027 είναι θεωρητικές προσεγγίσεις.

Το ειδικό σχήμα για τη Δίκαιη Μετάβαση στο InvestEU, το σχέδιο Γιούνκερ, που σκοπό έχει να μοχλεύσει 45 δισ. ευρώ με τη μορφή δανείων και εγγυήσεων προς τους ιδιώτες για επενδύσεις, ελάχιστα πράγματα θα προσφέρει.

Ο μηχανισμός, μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, χορήγησης δανείων στον δημόσιο τομέα για την δημιουργία υποδομών ορυκτού αερίου, κατά προτεραιότητα για την τηλεθέρμανση των υπό μετάβαση περιοχών, έχει στόχο να μοχλεύσει 25-30 δις ευρώ. Να σημειώσουμε εδώ ότι παρατηρείται μια μεγάλη αντίφαση, καθώς υπάρχει πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων για οριστική παύση των επιδοτήσεων προς τα ορυκτά καύσιμα το αργότερο ως το 2021.

Τι ζητά, όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση;
Θα πρέπει οι Περιφέρειες να δεσμεύσουν για κάθε ευρώ που προέρχεται από τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την μετάβαση, ίσο ποσό από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης. Θα πρέπει, δηλαδή, να δεσμεύσουμε χρήματα από δικά μας αυτοτελή Ταμεία. Όλος αυτός ο μηχανισμός θα αρχίσει να λειτουργεί στο τέλος του 2021, όταν εμείς θα έχουμε κλείσει τις μονάδες μας στο τέλος του 2023.

Αλήθεια, τι θα προλάβουμε να κάνουμε;
✓ Να έχουμε έτοιμο το master plan; ✓ Να έχουμε έτοιμα εξειδικευμένα προγράμματα για την μετάβαση; ✓ Να έχουμε εν τέλει ώριμα σχέδια και μελέτες για έργα;

Και όλα αυτά, όταν το κριτήριο της ταχύτητας απεξάρτησης από τον λιγνίτη δεν λήφθηκε καθόλου υπόψη στις αποφάσεις του Μηχανισμού «δίκαιης» μετάβασης

Όσα χρηματοδοτικά εργαλεία και εάν χρησιμοποιηθούν και όσα χρήματα και εάν διατεθούν -που δεν διατίθενται παρά μόνο 294 εκατ. ευρώ- δεν προλαβαίνει η περιοχή να μεταβεί με δίκαιο τρόπο στην μεταλιγνιτικη εποχή και στη νέα πράσινη οικονομία με αυτό το χρονοδιάγραμμα έως το 2023.

Ενώ με ένα ικανό χρονικό ορίζοντα, με ένα καλά οργανωμένο σχέδιο, που θα προκύψει μέσα από διαβούλευση με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, όπως με την Τοπική Αυτοδιοίκηση πρώτου και δευτέρου βαθμού, με τα

Επιστημονικά, Τεχνικά και Επαγγελματικά Επιμελητήρια, με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, καθώς και τους τοπικούς βουλευτές, υπάρχει η δυνατότητα με τις δυνάμεις μας ενωμένες και σε κλίμα αισιοδοξίας και πίστης στη μοναδικού κάλλους και δυνατοτήτων περιοχή μας, να πράξουμε μια δίκαιη μετάβαση σε μια Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας πρότυπο, μια περιφέρεια του μέλλοντος.

Ακολουθώντας ένα νέο καινοτόμο μοντέλο βιώσιμης και ισόρροπης ανάπτυξης, όχι μόνο θα κρατήσουμε τους νέους στον τόπο μας, αλλά θα γίνουμε και πόλος έλξης ανθρώπων που θα θέλουν να ζήσουν σε ένα ιδιαίτερο και μοναδικό οικοσύστημα.

Το πλέγμα των μέτρων και των δράσεων πρέπει να περιλαμβάνει:
1. Την πλήρη αποκατάσταση των ορυχείων και την απόδοση των εδαφών στους αγρότες. 2. Την αναδιάρθρωση της αγροτικής οικονομίας με ευφυή τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη τα μοναδικά γεωργικά προϊόντα και την σπάνια χλωρίδα της περιοχής. 3. Την εκμετάλλευση του υδάτινου δυναμικού της περιοχής (φράγματα, αρδευτικά έργα, αλιευτικά χωριά ). 4. Τη στήριξη και ανάπτυξη της βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας με καθετοποιημένες μονάδες. 5. Μεταποίηση, πιστοποίηση και σήμανση των δικών μας προϊόντων, των προϊόντων της Δυτικής Μακεδονίας (αγροδιατροφική σύμπραξη). 6. Την παραμονή της Δυτικής Μακεδονίας στη θέση του ενεργειακού κέντρου της χώρας(παραγωγή υδρογόνου, αποθήκευση ενέργειας κ.α), έχοντας ως απόθεμα την βιομηχανική κουλτούρα της περιοχής και το απόθεμα του ειδικευμένου εργατικού δυναμικού. 7. Ειδικά αναπτυξιακά και φορολογικά κίνητρα για προσέλκυση επιχειρήσεων καινοτόμων προϊόντων και τεχνολογίας αιχμής. 8. Οδικούς και σιδηροδρομικούς άξονες που θα μας οδηγήσουν στην εξωστρέφεια και την ανάπτυξη. 9. Ανάπτυξη και αξιοποίηση όλων των τοπικών φυσικών πόρων. 10. Οργάνωση και ανάπτυξη του οικοτουρισμού σε ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον. 11. Ανάπτυξη της αμπελοκαλλιέργειας, αυτού του μοναδικού προϊόντος της Δυτικής Μακεδονίας, το οποίο, εάν το αναπτύξουμε σωστά και με σεβασμό, η περιοχή μπορεί να καταστεί σημείο αναφοράς όχι μόνο εντός αλλά και εκτός Ελλάδας. 12. Πάνω από όλα, όμως, ένα ισχυρό Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας το οποίο, σε απόλυτη συνεργασία με την κοινωνία, θα πρωτοστατεί στην ανάπτυξη της περιοχής με όρους και λύσεις του μέλλοντος.
Για να συμβούν όλα αυτά, αλλά και πολλά περισσότερα που είναι αδύνατον να καταγράφουν εδώ, απαιτείται ένα Εθνικό Σχέδιο, για το οποίο πρέπει να κινητοποιηθεί το πλούσιο επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό της περιοχής, που σε συνεργασία με την κεντρική διοίκηση θα αγωνιστεί για τη δίκαιη μετάβαση της περιοχής στη νέα εποχή.

Σε αυτή την προσπάθεια, η Περιφέρεια όφειλε να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο ενώνοντας τις δυνάμεις του πρώτου και δεύτερου βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά δεν το έπραξε.
Οι τοπικοί βουλευτές της Κυβέρνησης αποφεύγουν, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, να πάρουν ξεκάθαρη θέση για το κρισιμότερο πρόβλημα των τελευταίων πενήντα ετών. Οφείλουν, να ενώσουν την φωνή τους με την φωνή της Κοινωνίας και μαζί ενωμένοι να απαιτήσουμε από την Κυβέρνηση, από τον Πρωθυπουργό, να μην ισχύσει αυτή η απόφαση που θα επιφέρει κοινωνική και οικονομική κατάρρευση.

Καλούμαστε, λοιπόν, όλοι οι θεσμικοί, από όποια θέση μάς όρισε ο λαός της Δυτικής Μακεδονίας, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να τοποθετηθούμε ξεκάθαρα για το κρίσιμο ζήτημα της απολιγνιτοποίησης και τη μετάβαση στη νέα οικονομία.

Είναι κοινή η πεποίθηση ότι η Δυτική Μακεδονία είναι ένας τόπος ξεχωριστός, ένας τόπος μοναδικός και για όλους εμάς αποτελεί επιλογή ζωής. Μόνο ενώνοντας τις δυνάμεις μας στην κοινή αυτή κατεύθυνση μπορούμε να κάνουμε την απειλή κατάρρευσης ευκαιρία ανάπτυξης και ανάδειξης των μοναδικών πλεονεκτημάτων του τόπου μας. Ενός τόπου που ήταν φυσικός παράδεισος, ένα σπάνιο οικοσύστημα, πριν βιαστεί περιβαλλοντικά! Αυτόν τον τόπο μπορούμε να τον ξανακερδίσουμε και να τον ξαναφτιάξουμε. Το αξίζει!!!

Το παράδειγμα περιοχών στην Ευρώπη με λίμνες, καταπράσινη και εύφορη γη, εκεί που προηγούμενα υπήρχαν ορυχεία και γκρι περιβάλλον, μας διδάσκει. Σε αυτή την προσπάθεια δεν περισσεύει κανένας, οι καιροί ου μενετοί.

Λιάσης Ιωάννης Περιφερειακός Σύμβουλος Δυτ. Μακεδονίας Αντιπρόεδρος Περιφερειακού Συμβουλίου