Ήταν απόγευμα Κυριακής 13 Απριλίου 2003, πριν από 17 χρόνια, όταν ένα λεωφορείο με μαθητές της Α’ Λυκείου από το Μακροχώρι Δήμου Βέροιας, επιστρέφοντας από την εκδρομή τους, οδικώς, από την Αθήνα στην Ημαθία, στο ύψος των Τεμπών, συγκρούστηκε με νταλίκα γεμάτη νοβοπάν που έχασε τον έλεγχο και μπήκε στο αντίθετο ρεύμα. Τα νοβοπάν και οι μελαμίνες άρχισαν να σκορπίζονται στον δρόμο ενώ κάποια από αυτά «θέρισαν» το λεωφορείο με τους μαθητές, σε όλο του το μήκος, με τραγικό αποτέλεσμα: 21 μαθητές βρήκαν το θάνατο, ενώ άλλοι 9 τραυματίστηκαν σοβαρά.
Το λεωφορείο είχε διαλυθεί και τα σωστικά συνεργεία χρειάστηκαν κάποιες τραγικές ώρες, να απεγκλωβίσουν όλους τους μαθητές.
Όλη η χώρα “πάγωσε”, ο θρήνος στις οικογένειες, στο χωριό, στη σχολική κοινότητα, στην Ημαθία και σε όλη τη χώρα, ράγιζε καρδιές. Γονείς κι αδέλφια και αγαπημένοι, δεν ξεχνούν, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα σαν τη χθεσινή, την τραγωδία των Τεμπών την θυμόμαστε όλοι και ανάβουμε έστω και νοερά ένα κερί στη μνήμη των παιδιών.
ΠΗΓΗ https://www.laosnews.gr/
Αχ καημένε Δημητράκη και τους λοιπούς συμμαθητές σου δεν σε γνώρισα αλλά γνώρισα τον πατέρα σου ένα ψηλό γεροδεμένο πολύ ευγενικό άνθρωπο. Πολύ στεναχωρέθηκα όταν έμαθα ότι ήσουν μέσα στο παιδιά που χάθηκαν…17 χρόνια μετά και τον έκλαιγε ακόμα για το χαμό σου….απερίγραπτο δεν θα το ξεχάσω ποτέ….
Ανείπωτη τραγωδία. Είχα συγκλονισθεί και μου κόστισε σαν να ήταν μαθητές μου, ίσως και σαν να ήταν παιδιά μου. Ήμουν τότε, πριν από 17 χρόνια, Καθηγητής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και ήμουν Εκπαιδευτικός μέχρι πέρυσι.