Εδώ και δύο ημέρες διαβάζω το βιβλίο του Κοζανίτη συγγραφέα κ. Κώστα Τσιωρα που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες με το παραπάνω τίτλο, με αφορμή τη συμπλήρωση το 2020 πενήντα έξι χρόνων από την ίδρυση το 1964 του αθλητικού ποδοσφαιρικού Φιλάθλου Σωματείου της Κοζάνης μετά από τη συνένωση των ομάδων Ολυμπιακός και Μακεδονικός Κοζάνης.
Με βάση όσα διάβασα ως τώρα διαπιστώνω την άρτια και μεθοδική δουλειά που έκανε ο κ. Τσιωρας, για την οποία όπως λέει στον πρόλογο του είναι έργο δώδεκα ετών.
Το βιβλίο είναι καλογραμμένο με πλούσιο υλικό σε γεγονότα, ντοκουμέντα, στατιστικά στοιχεία , χρήσιμες πληροφορίες και φωτογραφίες και η ύλη του σωστά δομημένη. Εξ άλλου ο συγγραφέας είναι διδάσκων πανεπιστημιακός και γνωρίζει καλά τη τέχνη της μετάδοσης της γνώσης.
Το βιβλίο διαβάζεται άνετα . Από το 1968 πρώτη γυμνασίου , ως το 1986 παρακολουθούσα από κοντά τη διαδρομή της ποδοσφαιρικής ομάδας της Κοζάνης. Έχω λοιπόν μνήμες από τα χρόνια εκείνα. Και το ενδιαφέρον μου καθώς ξετυλίγονται οι σελίδες του εντονο.Το διαβάζω απνευστι.
Συγκινήθηκα καθώς η μνήμη γύρισε πίσω στα παιδικά., εφηβικά και νεανικά χρόνια, τότε που το ποδόσφαιρο ήταν κύριο μέρος της ζωής μας.
Μου ήρθαν εικόνες από γεγονότα, πρόσωπα και κυρίως από το ποδοσφαιρικά ινδάλματα των παιδικών μας χρόνων. Όπως του Άγγελου Δήμου, του Βαγγέλη Σανοπουλου, του Παύλου Τσακιριδη, του Μάρκου Τσιρεκα, του Τάκη Γκεσιου, του Γιάννη Παπακρασα, του Νίκου Γκουσγκούνη, του Λάκη Χωλοπουλου, του Σάκη Σίμπου, του Γιάννη Συμεωνίδη, του Πάνου Σπανίδη , του Θωμά Μακεδόνα, του Γιώργου Θεοδωριδη και άλλων παικταραδων που ανέδειξε το Κοζανιτικο ποδόσφαιρο. Τι ωραία χρόνια….. Πόσες χαρές , πόσες συγκινήσεις , αλλά και στεναχώριες όταν έχανε η ομάδα της Κοζάνης ιδίως εντός έδρας. Ζούσαμε με τη σκέψη πότε θα έρθει η Κυριακή για να πάμε στο γηπεδο να δούμε τον αγώνα….Ήταν γιορτή.
Για κάποια χρόνια τα πρωινά έπαιζα ποδόσφαιρο στον Αλιάκμονα Αιανής και αμέσως μετά το απόγευμα στην Κοζάνη, ιδίως τότε που έπαιζε στη Β εθνική κατηγορία να δω τον αγωνα. Όλη ημέρα μπάλα…
Αν μετάνιωσα για κάτι στη ζωή μου είναι που διέκοψα το ποδόσφαιρο πολύ νωρίς.
Από την Αιανή ο πιο επιφανής που έπαιξε στην ομάδα της Κοζάνης ήταν ο Σωτήρης Μαυροδημος.
Ξεχώρισε και στη συνέχεια πήγε στη ΑΕΚ. Τα έτη 1984-1985 μεταγραφηκαν και τα αδέρφια Νίκος και Γιώργος Τζημολακας. Αργότερα ο Δημήτρης Πέλεκας και ο Βασιλης Παλλας. Βέβαια και ο Ρουλης ο Καλλιανιωτης Αιανιωτης ήταν, τον οποίο όμως δεν πρόλαβα να δω αγωνιζόμενο. Δεν θυμάμαι άλλους.
Η Κοζάνη ποδοσφαιρικά δεν είναι Δράμα, Σέρρες, Βέροια, Ξάνθη. Δεν έπαιξε στη Α Εθνική. Δεκατρείς μόνο περιόδους έπαιξε στη Β Εθνική. Απο εκεί και μετά η πορεία είναι πτωτική. Η ιστορία της δεν είναι τόσο ένδοξη, αλλα έχει την αξία της . Δεν ξέρω τι φταίει. Ωστόσο η πόλη αξίζει κάτι καλύτερο.
Για το βιβλίο εκ των πραγμάτων θα ενδιαφερθούν οι ποδοσφαιρόφιλοι , αλλά νομίζω πως αφορά όλους μας γιατί η ιστορία της ομάδας της Κοζάνης είναι μέρος της ζωής της πόλης και της περιοχής.
Συγχαρητήρια και καλοταξιδο το βιβλίο σου φίλε Κώστα.
Ξέχασες να αναφέρεις τον φοβερό επιθετικό(και πρώτο σκόρερ),Τηλέμαχο Σπανίδη.