«Το πρώτο αυτοκίνητο που είχα ποτέ ήταν ένα γαλάζιο Ντεσεβό. Όπως όλα τα πρώτα πράγματα στη ζωή μας, το αγάπησα πολύ» αναφέρει με εξομολογητική διάθεση η Αννα Διαμαντοπούλου στο νέο της βιβλίο με τίτλο «Από το Ντεσεβό στο Drone».
Το βιβλίο «Από το Ντεσεβό στο Drone -Πρόοδος και ειρήνη για τον 21ο αιώνα» της πρώην επιτρόπου στην Ε.Ε. Αννας Διαμαντοπούλου είναι μια μακρά και αποκαλυπτική συνέντευξη στον δημοσιογράφο Μάκη Προβατά με τις ιδέες, τα βιώματά της, αλλά και τις απόψεις μιας σύγχρονης πολιτικού για τη 4η Βιομηχανική Επανάσταση και τους προβληματισμούς της για την πολιτική στον 21ο αιώνα.
Ο Ζοζέπ Μπορέλ γράφει για την Αννα Διαμαντοπούλου
Τον πρόλογο του βιβλίου της Αννας Διαμαντοπούλου υπογράφει ο Ζοζέπ Μπορέλ, Aντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Ύπατος Εκπρόσωπος της Ένωσης για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας. Γραφει ο Ζοζέπ Μπορέλ, «Ενα γενναίο βιβλίο που προσφέρει καίριες αναλύσεις πάνω στις μεγάλες τάσεις που διαμορφώνουν τον κόσμο μας, πάνω στο πώς φτάσαμε ως εδώ, πάνω στις συνέπειες των παλαιότερων πολιτικών μας επιλογών. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι η Άννα δεν περιορίζεται στην ανάλυση του παρελθόντος. Αντιθέτως, προσφέρει συγκροτημένες και απτές ιδέες για την ανανέωση της πολιτικής, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ένα βιβλίο όσο πρέπει εικονοκλαστικό, ένα βιβλίο που αρνείται πεισματικά την προσκόλληση σε ξεπερασμένα διανοητικά σχήματα. Αλλά πάνω απ’ όλα, ένα βιβλίο-έκκληση για δράση, προς όλους όσοι ενδιαφέρονται για το μέλλον της Ευρώπης και της δημοκρατίας».
Αννα Διαμαντοπούλου: Οι αποθησαυρισμένες εμπειρίες
«Με αυτό το Ντεσεβό ξεκίνησα τα ταξίδια της ζωής μου και της πολιτικής. Κοντινά, μακρινά, όλα σπουδαία, γιατί κάθε ταξίδι, κάθε σταθμός και κάθε στάση είναι μια περιπέτεια κι ένα βιβλίο. Απ’ αυτά τα βιβλία, έχτισα και χτίζω μια βιβλιοθήκη γεμάτη ιδέες, εμπειρίες, χαρές και πληγές, ανθρώπινες συμπεριφορές, ανατροπές, εμμονές – αλλά και αλλαγές βαθιές, γύρω μου και μέσα μου. Ήπειροι, χώρες, πόλεις, χωριά, εποχές, ιδέες και άνθρωποι – τόσοι άνθρωποι, ο καθένας ένας κόσμος μόνος του, πρόσθεταν και προσθέτουν κομμάτια σ’ αυτό το παζλ που είναι η δική μου ανάγνωση για τον κόσμο» αναφέρει η Αννα Διαμαντοπούλου.
«Όλα αυτά μαζί, όλες αυτές οι αποθησαυρισμένες εμπειρίες τι είναι τελικά; Θα ήθελα να τις μετατρέψω σε ένα τηλεσκόπιο, για να διακρίνω μέσα απ’ αυτό όσα έρχονται, να παρατηρήσω και να κατανοήσω τις τροχιές των πλανητών στον νέο γαλαξία της πολιτικής του 21ου αιώνα. Ενός αιώνα που πιστεύω πως μας οδηγεί σε μια νέα φάση της ανθρώπινης ιστορίας. Όμως δεν είμαι πολιτικός επιστήμονας, ούτε οικονομολόγος, για να επιχειρήσω μια επιστημονικά τεκμηριωμένη πρόβλεψη».
«Δεν προσποιούμαι ουδετερότητα ή αντικειμενικότητα. Μεγάλωσα ιδεολογικά και πολιτικά με συγκεκριμένες ιδέες αλλά μου δόθηκαν οι ευκαιρίες να ωριμάσω, δηλαδή να κρίνω, να επιλέγω, να απορρίπτω, να αλλάζω, αλλά και να επιμένω. Θεωρώ δώρο ζωής ότι είχα και έχω κοντά μου ανθρώπους, Φίλους, που με στήριξαν και με επηρέασαν, από κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά και του κόσμου. Αυτό που θα ήθελα είναι να μοιραστώ σκέψεις και εμπειρίες με όσους συμμερίζονται την πεποίθηση ή την αίσθηση πως όλα αλλάζουν γύρω μας με ρυθμούς απίστευτους – με όσους θέλουν να αναστοχαστούν ό,τι βίωσε η χώρα και όλοι εμείς, οι άνθρωποί της, με όσους πιστεύουν ότι πρέπει να αλλάξουμε, ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί, γρήγορα, άμεσα, τώρα» σημειώνει η Αννα Διαμαντοπούλου.
Ο Μάκης Προβατάς για την Αννα Διαμμαντοπούλου
«Μέσα από τις δεκάδες συζητήσεις με την Άννα Διαμαντοπούλου για τις ανάγκες αυτού του βιβλίου, επιβεβαίωσα ότι οι πεποιθήσεις είναι πιο επικίνδυνοι εχθροί της αλήθειας από όσο τα ψέματα» αναφέρει ο Μάκης Προβατάς.
«Οι άνθρωποι δεν είναι πιόνια μιας σκακιέρας όπου, αν ξαφνικά ο ίππος κάνει κινήσεις αξιωματικού, ακυρώνονται όλα. Ο άνθρωπος εμπεριέχει πάντοτε και αυτονομία και ατομική ευθύνη. ΗΠΑ. Κίνα. Ευρώπη. Ελλάδα. Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση. Προσφυγικό – Μεταναστευτικό. Ανατροπές της πολιτικής όπως την ξέρουμε. Απρόβλεπτος 21ος αιώνας… Αυτό είναι ένα βιβλίο που στην πραγματικότητα απευθύνεται στον αναγνώστη σε μια εποχή όπου όσο ποτέ άλλοτε είναι σημαντικό ο άνθρωπος να εκπαιδεύσει και ο ίδιος τον εαυτό του… Άλλωστε, το θέμα δεν είναι απλά αυτό που ξέρουμε σήμερα, το βασικό ζήτημα είναι αυτό που θα μπορούσαμε να ξέρουμε σήμερα. Με αυτό ασχολείται το βιβλίο» καταλήγει ο Μάκης Προβατάς
Η Άννα Διαμαντοπούλου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1959 και είναι πολιτικός μηχανικός, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Περιφερειακή Ανάπτυξη. Είναι Πρόεδρος του ελληνικού “think tank” ΔΙΚΤΥΟ (2013) για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Υπήρξε για έντεκα χρόνια μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου με το ΠΑΣΟΚ. Έχει διατελέσει Επίτροπος Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (1999 – 2004). Από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Μάρτιο του 2012 ήταν υπουργός Παιδείας και στη συνέχεια, έως τις εκλογές του Μαΐου 2012, υπουργός Ανάπτυξης. Tο 2012 δίδαξε ευρωπαϊκά θέματα στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Harvard Kennedy School (Fisher Family Fellow). Έχει διδάξει και έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις για θέματα ΕΕ στο Lee Kuan Yew School of Public Policy της Σιγκαπούρης το 2015, και από το 2016 είναι Υπότροφος του Προγράμματος Richard von Weizsäcker της Ακαδημίας του Ιδρύματος Robert Bosch στο Βερολίνο. Τιμήθηκε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας το 2003 για την προσφορά της στην κοινωνική πολιτική της ΕΕ. Τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο των Σκανδιναβών για τη θεσμοθέτηση της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και την προώθηση του κοινωνικού διαλόγου στην ΕΕ. Τιμήθηκε από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων με τον Σταυρό των Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου για τη συνεργασία της με το Πατριαρχείο το 2012. Έχει σημαντικό συγγραφικό έργο.
Ο Μάκης Προβατάς γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε το 3ο Λύκειο Αμπελοκήπων. Είναι απόφοιτος της Οδοντιατρικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Από το 1999 κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές (ΕΡΑ, Vima fm και Athens Voice Radio). Έχει πάρει πάνω από 350 συνεντεύξεις από ξένους και Έλληνες επιστήμονες, πανεπιστημιακούς, πολιτικούς, συγγραφείς και καλλιτέχνες, για το ΒΗΜΑ, το ΒΗΜagazino και την Athens Voice. Μεταξύ αυτών οι Stephen Hawking, Noam Chomsky, Richard Dawkins, Dario Fo, Eric Hobsbawm, Irvin Yalom, Yuval Noah Harari, John Cleese, Eduardo Galeano, Patti Smith, Eric Burdon, John Malkovich, Mikhail Baryshnikov, Frank Serpico. Συνεργάζεται με το περιοδικό ΙΣΤΟΡΙΑ, για το οποίο έχει γράψει άρθρα και έχει πάρει συνεντεύξεις από πολιτικούς όπως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Έχει συν-γράψει δύο βιβλία: με τον θεωρητικό φυσικό Δημήτρη Νανόπουλο, Στον τρίτο βράχο από τον Ήλιο, και με την ιστορικό Μαρία Ευθυμίου, Μόνο λίγα χιλιόμετρα. Ιστορίες για την Ιστορία (και τα δύο από τις Εκδόσεις Πατάκη).
Εκδόσεις Πατάκη «Από το Ντεσεβό στο Drone. Πρόοδος και ειρήνη για τον 21ο αιώνα» Άννα Διαμαντοπούλου (συνομιλώντας με τον Μάκη Προβατά)
Από το Ντεσεβό στο Drone: Όντως χρειάστηκε να κυλίσει πολύ αίμα και νερό στο «Αυλάκι της Ιστορίας», για κάποια άλλα πράγματα όμως όχι.
Χρειάστηκε χρόνος Ντε Τε οι «Σοσιαλιστές της Αλλαγής » που διάβαζαν τον Πουλαντζά, Καστοριάδη, Τζέιμς Πέτρας, να τους βάλουν στο μπαούλο, και να ανακαλύψουν τον Μακιαβέλι, τον Μίλτον Φρίντμαν και Νεοφιλελευθερισμο, μέσα από τον δήθεν εκσυγχρονισμό.
Χρειάστηκε ελάχιστος χρόνος κάποιοι «Αγωνιστές της Αλλαγής και του Σοσιαλισμού» να αντικαταστήσουν τα Ντεσεβό, τα Πόνι, και τα Λάντα, με Άουντι και Μερσεντές, και το Τζιν με Κασμίρικαι και μετάξι.
Χρειάστηκε λίγος χρόνος «ο τρίτος δρόμος για τον σοσιαλισμό» να γίνει «μεταρρυθμίσεις» «Λαϊκός Καπιταλισμός», και Σημιτικός «εκσυγχρονισμός».
Χρειάστηκε μέτριος χρόνος να περάσουν Από το «Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» στο μόνιμοι ένοικοι στην εναλλαγή της εξουσίας χέρι χέρι ενάντια στους παρείσακτους περιστασιακούς ένοικους.
Στο ερώτημα βέβαια πόσος χρόνος χρειάστηκε τα «Περιστέρια της Αλλαγής» να μετατραπούν σε στα Βαμπίρ της εξουσίας ίσως να ταίριαζαν οι παρακάτω στοίχοι .
Από το Έφυγες φίλε Τσώτου Σώτια Μουσική Τάκης Σουκας Πρώτη εκτέλεση Στέλιος Καζαντζίδης
Ρωτούσες ο άνθρωπος αν είναι ένα θεριό
ή ένας άγγελος που άλλαξε πορεία
μακάρι να `ξερα αδελφέ μου να σου πω
και εγώ θα φύγω με την ίδια απορία.
Απο τα καλυτερα σχολια.Ενας απλος,αλλα ορθοδοξος σοσιαλιστης και για την Ελλαδα, Πασοκος.
Ηλιάνα αν έμεινες ακόμη στο ντε σε βω ( μουσειακό κομμάτι) σωστά έγραψες αυτά που πιστεύεις.
Σήμερα,αν δεν το κατάλαβες , κινούμαστε με υπερηχητικές ταχύτητες.
Φίλε μου
Ο δρόμος για την κόλαση είναι γεμάτος με αγαθές προθέσεις.
Αυτός που διάλεξε από την αρχή την κόλαση, για τους άλλους (μόνο ηλίθιος θα την διάλεγε για τον εαυτό του.) με για του με χαρά του, βγήκε παλικαρίσια και στα ίσα και είπε «δεν πιστεύω στην ισότητα», στην κοινωνία υπάρχουν οι πολλοί που, που είναι «αδαείς», και οι λίγοι που τους εκμεταλλεύονται, καθαρές και διαχρονικές κουβέντες, δεν πούλησε, τρίτους δρόμους, εκσυγχρονισμούς, κέντρα, παράκεντρα, και φούμαρα, για να καταλήξει αγκαλιά με τον Άδωνη, και τον Μητσοτακη.
Όπως αγαπητέ μου φιλέ, διαχρονικές είναι οι αξίες, όσες τεχνολογικές και κοινωνικές αλλαγές και αν γίνουν, είτε γραφουμε με κάρβουνο στον βράχο ή με πληκτρολόγιο, η περπατάμε στα τέσσερα, είτε πετάμε με αεροπλάνο, είτε ταξιδεύουμε με γαϊδουράκι ντεσεβό ή ελικόπτερο.
Που κεντράρουν στο «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη».
Ναι λοιπόν φίλε μου έμεινα στο ντε σε βω των ιδεών μου ( μουσειακό κομμάτι), και να κοιμάμαι, και να ονειρεύομαι.
Δεν ξέρω πια ηλικίας είσαι αλλά σου αφιερώνω τους παρακάτω στοίχους της γενιάς μου, ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμη που ίσως ταράζω την ευθύγραμμη σκέψη σου.
Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν
Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε
αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν
mprabo!!!
ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!!!!
Αυτό και αν είναι συμβολισμός.
Το “Education Leaders Awards”, βράβευσε την “Ελληνική Αγωγή” . Η ελληνική αγωγή απέσπασε 4 βραβεία.
Το πρώτο χρυσό ήταν για την «Καινοτομία στη διδασκαλία». Σε αυτό η σχολή βραβεύτηκε για την «εκμάθηση των Αρχαίων Ελληνικών σε παιδιά προσχολικής ηλικίας».
Το δεύτερο χρυσό αφορούσε την «επένδυση ανά τομέα εκπαίδευσης».
Το ασημένιο τη «βέλτιστη μαθησιακή εμπειρία».
Το δε χάλκινο την «εκπαίδευση εξ αποστάσεως».
Στην επιτροπή συμμετείχε μια πρώην υπουργός παιδείας γνωστή από την καινοτομία της φωτοτυπίας.
Και τα τέσσερα βραβεία απέσπασε . Ο ένας ο μοναδικός ο ανεπανάληπτος, ο «Μπουμπουκος» μου ο Άνδρας Μανοιλι δου .
Το ταξίδι ξεκίνησε με «ένα γαλάζιο Ντεσεβό» και μετά από πολλούς κύκλους Άραξε στο ακραίο κέντρο, κατά βάση ακραίο, και δευτερευόντως κέντρο, και όπως αποκαλύπτετε τελευταία, το ακραίο κέντρο, είναι σκέτο ακραίο. Ακραίο, αντιδημοκρατικό, αλαζονικό.
etsi!!!
Στο ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε μετά την άνοδο του στην εξουσία και στην Κοζάνη λόγω της πρόσληψης του τότε άνδρα της στην ΔΕΗ .πριν ; Δεν ήταν δηλαδή ΠΑΣΟΚ όταν αυτό ήταν στην αντιπολίτευση.και πορεία συνεχίζεται ….
Πόση παρηγορια απ τίς ωραίες Ηλεανες που φωταυγάζουν, καί ποση θλίψη απ τίς ωραίες Ελένες που αυτοαναφλέγονται.
Αλλη μια περίπτωση ανθρώπου που πέρασε στην αντίπερα όχθη,αφού πάτησε στην αφέλεια και ευπιστία των συντοπιτών της.Η κυρία Αννα θα μείνει όμως στην ιστορία “υπουργός φωτοτυπίας” και αυτό δεν αλλάζει,όσα ντεσεβώ κι αν μας “πουλήσει” γιατί αυτό που μετράει τώρα είναι η πολυτελής λιμουζίνα της, που για να την αποκτήσει ξέχασε ποιους έπρεπε να υπηρετεί και αφέθηκε στα στοργικά χέρια της εξουσίας,γενόμενη κομμάτι της…προαλείφεται η κ. Αννα για υψηλότερα αξιώματα και δουλεύει άοκνα προς συτόν τον στόχο,θα σκάσει μύτη κάποια στιγμή μαζί με άλλους της ιδίας συνομοταξίας για να μας “σώσουν” πάλι…ας ελπίσουμε πως οι λωτοί δεν θα είναι πια το αγαπημένο μας φρούτο.