Ο πρώτος χρόνος διακυβέρνησης της ΝΔ σηματοδοτείται με πλήθος αρνητικών εξελίξεων σε καίριους τομείς της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, αφενός μέσα από την έλλειψη νομοθετικών πρωτοβουλιών με θετικό κοινωνικό πρόσημο και αφετέρου μέσα από τη διαρκή απονομοθέτηση κοινωνικών κεκτημένων. Πλέον, σχεδόν κάθε κυβερνητική παρέμβαση οδηγεί είτε στην απώλεια εθνικού πλούτου είτε στη συρρίκνωση κοινωνικών δικαιωμάτων, εμφανίζοντας αλλεργία απέναντι σε κάθε τι συλλογικό και δημόσιο, ακόμα και στους πλέον ευαίσθητους τομείς, όπως είναι η παιδεία και ο πολιτισμός.
Η ολιγωρία και η απαξίωση που επεφύλαξε η ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού στους καλλιτέχνες και στους εργαζόμενους στον χώρο του πολιτισμού, εν μέσω πανδημίας, αποτέλεσαν τον καθρέφτη αυτής της πολιτικής. Κανένας σχεδιασμός, πουθενά.
Η κυβέρνηση μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται καν, ότι ο πολιτισμός είναι παντού και προσπαθεί να τον φέρει διαρκώς στα μίζερα μέτρα της. Οι εργαζόμενοι στον πολιτισμό σε απόγνωση και η πολιτιστική κληρονομιά σε κίνδυνο: οι καλλιτέχνες παραμένουν έως σήμερα αόρατοι για το Υπουργείο παρά τις έντονες κινητοποιήσεις τους, ο σύγχρονος πολιτισμός διαρκώς απαξιώνεται, οι μοναδικές αρχαιότητες-δώρα για τη χώρα και την συμπρωτεύουσα καταστρέφονται, η αρχαιολογική υπηρεσία φιμώνεται, τα κλεμμένα γλυπτά του Παρθενώνα ζητούνται για δανεισμό χωρίς περίσκεψη και η Αγία Σοφία μετατρέπεται σε τζαμί, με το Υπουργείο Πολιτισμού της χώρας να αντιδρά.. τελευταίο, μόλις στα τέλη Ιουνίου, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία προσπάθεια διεθνοποίησης του ζητήματος μέσω της πολιτιστικής διπλωματίας.
Σαν επιστέγασμα αυτής της πολιτικής, στο πρόσφατο νομοσχέδιο του ΥΠΠΟΑ για το «Ακροπόλ», εισήχθη χωρίς καμία διαβούλευση, αλλά, κυρίως, χωρίς καμία συνείδηση, στοχευμένη τροποποίηση του αρχαιολογικού νόμου, με την οποία καθίσταται η «εικόνα», η υπόσταση και η ταυτότητα των μνημείων της χώρας αγοραίο προϊόν, ελεύθερο για κάθε εκμετάλλευση και «χρήση» από επιχειρηματικά συμφέροντα. Η έμπλεη… πατριωτισμού παράταξη της ΝΔ σύρθηκε από την άλλοτε «εκσυγχρονίστρια» κ. Μενδώνη στην ψήφιση μιας ντροπιαστικής διάταξης, που εμπορευματοποιεί αδίστακτα τα μνημεία και τα σύμβολα της χώρας, προκαλώντας ταυτόχρονα στο Ελληνικό Δημόσιο τεράστια οικονομική και ηθική ζημία.
Την ίδια στιγμή, το ιστορικό και πανέμορφο Ακροπόλ αντί να συμβολίζει και να αποτελεί ένα μπαλκόνι τέχνης και ιδεών, ανοιχτό στον κόσμο, όπως ήταν το όραμα του καλλιτεχνικού κόσμου, μετατρέπεται σε κέντρο «κατάρτισης» καλλιτεχνών για την διαχείριση κονδυλίων και προγραμμάτων, εγκλωβισμένο στην ανέμπνευστη στενομυαλιά όσων σήμερα διαχειρίζονται τις τύχες του πολιτισμού στη χώρα μας
