Πλημμύρισαν με κόσμο χτες τα βουνά του Άνω Βοΐου. Μετά τις τελευταίες δυνατές βροχές οι μανιταρόφιλοι μετρούσαν τις ημέρες για να ξεχυθούν στην ύπαιθρο και να νιώσουν τη συγκίνηση που προσφέρει η εμπειρία της αναζήτησης και της συλλογής των μανιταριών και να απολαύσουν ένα από εκλεκτότερα εδέσματα. Χθες κατεβαίνοντας από την Κορυφή στο Τσοτύλι είδα σταθμευμένα στις άκρες του δρόμου περισσότερα από 30 αυτοκίνητα. Ήταν αυτοκίνητα “κυνηγών” μανιταριών, αφού η κυνηγετική περίοδο δεν έχει ξεκινήσει ακόμη. Εκτός από την απόλαυση που προσφέρει η εξερεύνηση του δάσους, οι μανιταροεξορμήσεις στο Βόιο είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς τα τοπία του τόπου μας και να περιηγηθεί μέσα σε δάση οξιάς –καστανιάς και βελανιδιάς, σε αλπικά τοπία, και ξέφωτα αλλά και σε παραποτάμιες περιοχές, όπου φυτρώνουν εκατοντάδες είδη άγριων μανιταριών.
Με την καθοδήγηση κάποιου έμπειρου μανιταροσυλλέκτη ξεκινά η αναζήτηση των κατάλληλων σημείων όπου «κρύβονται» τα μανιτάρια, Θα περπατήσουν σε δάση, θα ψάξουν κάτω από δέντρα και θάμνους με στόχο να βρουν, να αναγνωρίσουν και να μαζέψουν τα είδη των μανιταριών που θα είναι σίγουροι ότι δεν είναι επικίνδυνα. Τα μανιτάρια σε προκαλούν να τα ψάξεις, να τα αναζητήσεις καθώς έχουν τη συνήθεια να φυτρώνουν σε πολλά διαφορετικά και αναπάντεχα σημεία (ρίζες, ξέφωτα, κορμούς .), σε μυούν στη μαγεία και τις υπέροχες φυσικές ομορφιές του Βοΐου. Με ένδυση που ταιριάζει στο βουνό, ένα μαχαίρι στο ένα χέρι και μία σακούλα ή καλάθι στο άλλο οι μανιταρόφιλοι ξεκινούν την αναζήτηση των μανιταριών. Θαυμάζεις την άνεση με την οποία κινούνται, μέσα στο δάσος με ασφάλεια. Και παρακολουθείς τον ευλαβικό τρόπο που μαζεύουν τα μανιτάρια χωρίς να προκαλούν ζημιά στο δάσος. Και η περιπλάνηση στο δάσος τελειώνει όταν οι σακούλες και τα καλάθια γεμίζουν με τα άγρια, βρώσιμα μανιτάρια.
Ωραία αλλά και επικίνδυνα. Υπάρχει ρίσκο. Πρόσφατα θρηνησαμε νέο παιδί από αυτά…
Βοιο Κοζάνης…η μεγάλη μου αγάπη