Αρχές δεκαετίας του ‘90 δικηγόρος κατ’ επάγγελμα, πτωχός σε υποθέσεις, με εσυγκίνησε (και εκ της κοινής επαγγελματικής σύμπτωσης) ιδιαίτερα η περίπτωση του Κωνσταντίνου Τσιτσελίκη (1882 – 1939) δικηγόρου προπολεμικά, προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Κοζάνης, βουλευτού, συγγραφέως ιδίως σημαντικού, επιφανούς δε παράγοντα της κοινωνίας εκείνης Κοζάνης. Με τη βοήθεια του φιλογράμματου, ρέκτη προέδρου του Δ.Σ. Κοζάνης κ. Ηλία Κυρατσού επαναφέραμε τη μνήμη του στην τοπική επικαιρότητα. Εκπληκτες οι κόρες του, ιδίως η Ρέα, «τον είχαμε σχεδόν ξεχάσει τον πατέρα μας που ούτε γνωρίσαμε δηλαδή» μου έλεγε. Ομιλίες, εκδηλώσεις μέχρι και προτομή του στήσαμε με τη βοήθεια του αλησμόνητου Κ. Ε. Σιαμπανόπουλου στον πεζόδρομο του Μουσείου. Τότε κυκλοφορήσαμε τη νουβέλα του «Αγάπη στον Αλιάκμονα» στις εκδόσεις «Παρέμβαση». Το άλλο συγγραφικό του έργο διηγήματα κυρίως, σπουδαία για την περιοχή μας του τότε αλλά και του σήμερα, περίμενε τον κατάλληλο άνθρωπο για να έρθει στην επιφάνεια εκ νέου ή και για πρώτη φορά επιστημονικά κοιταγμένου. Κι αυτός βρέθηκε στο πρόσωπο και την εκρηκτική δυνατότητα του νεαρού φιλολόγου, κριτικού λογοτεχνίας συγγραφέα κι επιμελητού εκδόσεων (Στρ. Μυριβήλη κ.α.) Μάριου Κυπαρίσση – Μώρου από την Κοζάνη κατοίκου τον περισσότερο χρόνο Θεσσαλονίκης (το θέρος κολυμπούν στα εικαστικά θαλασσινά τοπία του Πάνου Παπανάκου στην Επανομή). Ετσι αυτός ο φέρελπις νέος περιζήτητος στα συνέδρια, τα συμπόσια, τα λογοτεχνικά κι επιστημονικά περιοδικά, με τους τρόπους του κατάφερε να πείσει την κυρία Εύα Καραϊτίδη της Εστίας να συμπεριλάβει στη σειρά των εκδόσεών της μια μικρή ανθολογία κειμένων του Κ. Τσιτσελίκη με τίτλο: «Ιβάν Τσέρμσκι και άλλα διηγήματα». (Ο προηγούμενος κοζανίτης που είχε τέτοια εκδοτική «περιποίηση» ήταν ο Μιχ. Παπακωνσταντίνου με την τριλογία του αλλά χωρίς εισαγωγές τα βιβλία, ότι ο Μ. Κ.- Μ. ήτο εντελώς μικρός).
Παραθέτω παρακάτω την προαναγγελία κυκλοφορίας του βιβλίου του Τστσλκ. της εκδότριας όπως αυτή δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» πριν λίγες μέρες:
«Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης, Κοζανίτης, γεννημένος το 1882, νομικός, με σπουδές στην Αθήνα, στην Κωνσταντινούπολη, τη Βιέννη και τη Λειψία. Αλλά και δημοσιογράφος, με γραπτά λογοτεχνικά, λαογραφικά, ιστορικά. Ακόμα δε και βουλευτής για δύο πολύ κρίσιμα χρόνια.
Όταν ο –επίσης Κοζανίτης– φιλόλογος Μάριος Μώρος μας έφερε τα διηγήματα, παρακινημένος αρχικά από τον Βασίλη Καραγιάννη που του εμφύσησε το πάθος για τον Κ.Τ., δεν πίστευε ότι κάποιος αθηναϊκός οίκος θα ενδιαφερόταν να τα εκδώσει. Αλλά το πάθος είναι μερικές φορές μεταδοτικό, με κατέλαβε και μένα όταν διάβασα απνευστί αυτά τα κείμενα, που αδίκως χαρακτηρίζονται από κάποιους λογίους ως τοπικής μακεδονικής εμβέλειας. Για μένα ο κοσμοπολίτης, ο υψηλής λογιοσύνης, καλλιέργειας και λεπτής ειρωνείας απολαυστικότατος Τσιτσελίκης είναι μια περίπτωση λησμονημένου συγγραφέα που λαμπρύνει την εξαιρετική παράδοση της διηγηματογραφίας μας. Σύγχρονος μέχρι τα μπούνια, παίζει στα δάχτυλα όλα τα γλωσσικά επίπεδα, γνωρίζει σε βάθος τα ήθη και τις ιστορικές συγκυρίες, ψυχογραφεί όσο λίγοι τους άντρες και τις γυναίκες, τους πολιτικούς και τους στρατιωτικούς. Σας προσκαλώ να τον διαβάσετε».
Εύγε! Ας διαβάσει επιτέλους κ κάποιος στο Δήμο γι αυτόν κ ας μπουν στον κόπο να διορθωθεί το στραπατσαρισμενο επώνυμο που στους χάρτες κ την οδό γράφεται αλλού Κ. Τσιτσικλης κι αλλού
Κ. Τσιτσιλικης. Ας γράφει λοιπόν σωστά παντου:Κ. ΤΣΙΤΣΕΛΙΚΗΣ κι ας μάθουν σε ποιον ανήκει κ σε ποιον αναφέρονται
Εύγε Μάριε! Ευχαριστούμε!