Είναι δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, να βρεις έναν τομέα όπου έχουν πετύχει οι πολιτικές όλων αυτών που μετά την μεταπολίτευση είχαν στα «χέρια» τους την τύχη αυτού του τόπου, της Δυτικής Μακεδονίας. Η εικόνα που κυριαρχεί, είτε στα θεσμικά, είτε στα αναπτυξιακά είναι αυτή της αποτυχίας και όχι της επιτυχίας.
Στο άρθρο μου θα σταθώ ιδιαίτερα στις μεγάλες ευκαιρίες και προκλήσεις που είχαμε ωσάν τόπος και κοινωνία στον πρωτογενή τομέα και τις χάσαμε.
Σε κεντρικό επίπεδο επί δεκαετίες οι κυβερνώντες είχαν – θεώρησαν τον αγροτικό και διατροφικό τομέα ότι βρίσκεται υπό συρρίκνωση και ότι πρέπει να δώσουμε ένα τέλος. Χωρίς να βλέπουν τις εξελίξεις που είχαμε στις ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες και την βαρύτητα που έδιναν στον πρωτογενή τομέα.
Στην Περιφέρεια μας η μονοκαλλιέργεια της Δ.Ε.Η., μαζί με αυτή την γούνας είχε σαν αποτέλεσμα να εγκλωβιστούμε – φυλακιστούμε μέσα σε ένα περιβάλλον καθαρά μη αναπτυξιακό και αντιπαραγωγικό. Τα αποτελέσματα είναι πολύ ορατά τα τελευταία χρόνια και δη αυτά του μνημονίου. Πλήρης κατάρευση των πάντων.
Η Δυτική Μακεδονία θα μπορούσε να είναι πρωταγωνιστής σε πολλά στην χώρα. Θα μπορούσε να είχε οικοδομήσει ένα ισχυρό αγροδιατροφικό δίκτυο και να τροφοδοτούσε όλη την χώρα. Αντί αυτού έμεινε ουραγός και απαξιώθηκε στο βωμό ενός μονόδρομου. Αυτόν της Δ.Ε.Η. και της γούνας. Δυστυχώς.
Αυτή η ομάδα που διαχειρίστηκε διαχρονικά τις τύχες του τόπους μας φέρει τεράστιες ευθύνες. Στην πολιτική η αποτυχία σε οδηγεί στο «σπίτι», εκεί είναι η θέση σου. Δεν το έπραξαν. Απεναντίας συνέχισαν το καταστροφικό τους έργο και να που έχουμε φθάσει. Αν ήμουν στην θέση τους θα είχα ζητήσει συγνώμη από τους πολίτες και θα είχα αποχωρήσει από τον Δημόσιο Βίο. Αυτό επιβάλει η ηθική.
Ο πρωτογενής τομέας, το αγροτικό κίνημα σήμερα στην Δυτική Μακεδονία, στην χώρα, έχει μια κεντρικότητα κοινωνική, οικονομική και πολιτική και μέσα από αυτήν θα πρέπει να εκφράσει, να αναδείξει το αγροτικό πρόβλημα ως ζήτημα περιφερειακής ανάπτυξης, γιατί περί αυτού πρόκειται.
Επίσης θα πρέπει να προχωρήσει στο να αναδείξει μια ευρύτερη προβληματική και να προσθέσει στις διεκδικήσεις πολλά περισσότερα όπως:
- Την ανάγκη επικοινωνίας των πόλεων της Δυτικής Μακεδονίας αλλά και των άλλων περιφερειών(Ηπείρου, Κεντρικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης). Η Εγνατία πρέπει να αξιοποιηθεί σε αυτήν την κατεύθυνση.
- Άνοιγμα με συγκεκριμένες στρατηγικές στην ευρύτερη Βαλκανική (π.χ. Σκόπια, Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία κα.)
- Ε 65. Ο δρόμος. Στις σημερινές συνθήκες οι δρόμοι ενώνουν. Η αναπτυξιακή διάσταση του είναι το ζητούμενο.
- Αγροδιατροφική Σύμπραξη. Επιτέλους να δημιουργήσουμε τον ΑΤΛΑ της Δυτικής Μακεδονίας. Χάθηκε πολύς χρόνος.
- Την αναζωογόνηση του ορεινού όγκου της Πίνδου στα πλαίσια νιας αναπτυξιακής πολιτικής που θα έχει χαρακτηριστικά Πολύμορφης Ανάπτυξης.
Ο αγροτικός χώρος οφείλει να απελευθερωθεί και να μην μείνει φυλακισμένος σε ότι του επιβλήθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Σε διαφορετική περίπτωση το αποτέλεσμα είναι από τώρα γνωστό. Πρέπει να μετεξελιχθεί σε ένα κίνημα δημιουργίας και αναγέννησης. Διαφορετικά θα βλέπουμε τα τραίνα της ανάπτυξης να περνούν χωρίς εμάς να είμαστε στην θέση του οδηγού ή του επιβάτη.
Κοζάνη Μ. Τετάρτη 12 Απριλίου 2017
Θεόφιλος Παπαδόπουλος
ΠΟΛΙΤΗΣ
Η ΔΕΗ και η Γούνα τάϊσε και ταϊζει χιλιάδες κόσμο. Η ΔΕΗ και η Γούνα κράτησαν όρθια την περιοχή. Γύρω από τη ΔΕΗ και τη Γούνα κινούνται και τα άλλα επαγγέλματα της περιοχής. Και όλα αυτά για πολλά χρόνια.
Και για να μιλήσουμε με επιχειρηματικούς όρους, κάθε τόπος αναπτύσσει το συγκριτικό του πλεονέκτημα. Και το συγκριτικό πλεονέκτημα της περιοχής στα χρόνια που πέρασαν ήταν η ΔΕΗ και η Γούνα. Αυτά έφερναν τα πολλά χρήματα στην περιοχή μας.
Ο γνωστός και μη εξαιρετέος πολίτης Θεόφιλος Παπαδόπουλος δεν έκανε κανένα σχόλιο σχετικά με το εργατικό κέντρο, μιας και το έζησε από κοντά όλο το συμβάν με τα φαντάσματα
ΝΑΙ η ΔΕΗ και η ΓΟΥΝΑ δημιούργησαν πλούτο για την περιφέρεια (όχι στο σύνολό της).Ομως ούτε στο πλαίσιο της ΔΕΗ ούτε της γούνας που αντιμετωπίζει κύκλους επιτυχίας αλλά και ύφεσης δεν δημιουργήθηκαν, παράλληλα, άλλες επιχειρηματικές δομές και κυρίως συνέργειες που θα μπορούσαν να είναι όχι το εναλλακτικό του λιγνίτη (αυτό σε καμια περίπτωση δφεν μπρεί να έχει αυτή την διάσταση) αλλά μια σημαντική οικονομική δραστηριότητα που θα αξιοποιούσε την τεχνογνωσία της περιοχής. Ετσι οι εναλλακτικές για την πορεία της περιοχής μετά τον λιγνίτη φαντάζουν εξαιρετικά περιορισμένες 1ον ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΟΤΙ Η ΔΕΗ, ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΞΕΡΑΜΕ, ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΑΙ 2ον ΓΙΑΤΙ Ο ΟΡΟΣ ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΌΣΟ ΚΑΙ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.Κι εδω ακριβώς γι αυτούς τους λόγους πρέπει να ξεκινήσει ένας μεγάλος και ειλικρινής διάλογος με τους πολίτες και τους φορείς ώστε η περιοχή ν’αποκτήσει έναν οδικό χάρτη που θα χαράσει στρατηγική και τρόπους εφαρμογής πριν καταντήσει ένα εγκατελειμένο τοπίο.
Θα συμφωνήσω απόλυτα στην ανυπαρξία άλλων παράλληλων της γούνας και της ΔΕΗ επιχειρηματικών δομών που θα είχαν συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξη της περιοχής.
Εσύ και μερικοί σαν και εςενα Θεόφιλε πραγματικά πιστέψατε ότι ένας δημοσιογράφος – καναλάρχης θα μπορούσε να κάνει πράξη αυτά που γράφεις; ποια δείγματα γραφής του σε ειχαν πείσει; τα λογια τα παχιά μήπως; σε κάθε περίπτωση πρωτα μας φόρτωσες το μηδενικό και τωρα ζητάς έργα…. σε δυο χρόνια βλέπουμε …
ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ όταν όλοι οι άλλοι περιορίζονται να είναι κριτές και επικριτές του πληκτρολογίου!!