Τοποθέτηση του Βουλευτή Π.Ε. Κοζάνης Στάθη Κωνσταντινίδη για την ψήφιση της επέκτασης των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο στα 12 ναυτικά μίλια

α. Η επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο

Με την ονομαστική ψηφοφορία που διεξάγεται σήμερα, η Ελλάδα μεγαλώνει. Με τον καθορισμό της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια, στη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου μέχρι το Ακρωτήριο Ταίναρο της Πελοποννήσου, η Ελληνική Δημοκρατία ασκεί για πρώτη φορά το σχετικό δικαίωμά της, όπως αυτό προβλέπεται από το Δίκαιο της Θάλασσας.

Χρειάσθηκε ένα τέταρτο του αιώνα, από την κύρωση με το Νόμο 2321/1995 – ΦΕΚ 136/Α/23-6-1995 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών από τη χώρα μας, για την επέκταση της χωρικής μας θάλασσας στο ανώτατο εύρος της.

Η απόφαση αυτή της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη ουσιαστικά αποτελεί επέκταση της επικράτειας και της κυριαρχίας μας σε εναέριο χώρο, θάλασσα, βυθό και υπέδαφος. Γι’  αυτό και απαιτήθηκε η ικανοποίηση του άρθρου 27 του Συντάγματος, στο πεδίο που προσδιόρισε προηγουμένως το  Προεδρικό Διάταγμα 107/2020.

Ο καθορισμός, σε οποιονδήποτε χρόνο, της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά μας και θα το ασκήσουμε και σε άλλες θαλάσσιες περιοχές το επόμενο διάστημα.

β. Η στάση μας απέναντι στην Τουρκία και οι διεθνείς συμμαχίες

Αναμφίβολα, η ενεργοποίηση του παραπάνω δικαιώματος από τη χώρα μας, όπως και η συμφωνία με την Αίγυπτο, αποτελούν αποφασιστική απάντηση στις παράνομες βλέψεις της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή.

Πιθανότατα, η Άγκυρα θεώρησε ότι το περιβάλλον που διαμόρφωναν οι αμερικανικές εκλογές, το Brexit, η μεταναστευτική πίεση και η συνεργασία της με τη Ρωσία, προσφερόταν για τη δημιουργία νέων δεδομένων, με κάθε τρόπο.

Η Ελλάδα δεν αιφνιδιάστηκε. Η κυβέρνηση είχε σχέδιο και το έθεσε από την αρχή σε εφαρμογή. Παρουσιάστηκε έγκαιρα ως ο «προβλέψιμος» εταίρος της Αμερικής και ως παράγοντας σταθερότητας στη Μεσόγειο. Επιβεβαίωσε τις παραδοσιακές συμμαχίες και ενδυνάμωσε τις σχέσεις της με τα ενδιαφερόμενα κράτη. Ανέδειξε τα σημεία αμοιβαίου ενδιαφέροντος και έπεισε για τα κοινά συμφέροντα τις άλλες δυνάμεις της περιοχής. Απέδειξε στους ευρωπαίους ηγέτες, στον Έβρο, τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας. Διαμόρφωσε ξεκάθαρες σχέσεις, πάνω σε ξεκάθαρες θέσεις.

γ. Διεθνές δίκαιο, ενίσχυση αποτροπής και κατοχύρωση δικαιωμάτων

Το τελευταίο διάστημα η Τουρκία κλιμάκωσε επικίνδυνα την αντιπαράθεση, περνώντας από το σχέδιο «γκριζαρίσματος», στον αναθεωρητισμό και στην ευθεία αμφισβήτηση διεθνών συνθηκών.

Από την άλλη, η χώρα μας έμεινε πιστή στην επίκληση του Διεθνούς Δικαίου και απέφυγε την εμπλοκή, στην οποία επίμονα προσπαθούσε να την παρασύρει η Τουρκία. Παράλληλα, όμως,  απέτρεψε τη δημιουργία τετελεσμένων και προέβη σε ενέργειες για την κατοχύρωση εθνικών δικαιωμάτων, στα οποία είχαμε δείξει πολυετή αδράνεια, και την καταγγελία παράνομων ενεργειών της γείτονος.

Επιπλέον, η ελληνική κυβέρνηση ενίσχυσε την αποτρεπτική δύναμη της χώρας, με την υλοποίηση ισχυρού εξοπλιστικού προγράμματος. Έτσι ώστε, σε περίπτωση κλιμάκωσης, να έχουμε ενισχύσει το οπλοστάσιο μας, ενώ σε περίπτωση αποκλιμάκωσης, να μην έχουμε επιτρέψει σημειακές λευκές νίκες για την Τουρκία.

δ. Οι κυρώσεις και οι διερευνητικές επαφές

Μεσούσης της έντασης, η Ελλάδα διεκδίκησε από την Ευρώπη να συνοδεύσει την καταδίκη της Τουρκικής παραβατικότητας με τη λήψη άμεσων και δραστικών οικονομικών μέτρων.

Προσφυώς, μάλιστα, η χώρα μας ανέδειξε ότι η σε βάρος της απειλή, συνιστά απειλή εναντίον των ευρωπαϊκών συνόρων και ότι η πολιτική του κατευνασμού αποθρασύνει την άλλη πλευρά.

Έτσι κι αλλιώς, το ελληνικό αίτημα δεν είχε τιμωρητική έννοια. Ζητήσαμε τις κυρώσεις ως ξεκάθαρη προάσπιση της διεθνούς έννομης τάξης και ως μέσο αποτροπής. Και πάλι, όμως, η Ευρώπη εμφάνισε τη γνωστή αναποφασιστικότητά της.

Είναι, σε κάθε περίπτωση, σαφές, ότι η πλήρης περιθωριοποίηση της Τουρκίας δεν υπηρετεί τη σταθερότητα στην περιοχή. Τη γειτονική χώρα ταλανίζουν σοβαρά εσωτερικά προβλήματα και πολιτική αστάθεια. Στόχος της Ευρώπης πρέπει να παραμείνει η αναβάθμιση των σχέσεων με την Τουρκία, υπό τον όρο του σεβασμού του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Μακάρι, και η Ευρωπαϊκή της προοπτική, όμως, αυτό φαντάζει ουτοπικό στις παρούσες συνθήκες. Το πιθανότερο, μάλιστα, είναι ότι μέχρι να αποφασίσει συνειδητά το βαθύ κράτος της Άγκυρας τη μετάβαση στο ευρωπαϊκό πρότυπο, η επιβολή κυρώσεων θα εμφανίζεται ως πιο ανώδυνη επιλογή για την πολιτική ηγεσία της.

Μέχρι τότε, η Ελλάδα βρίσκεται σε εγρήγορση και επαγρύπνηση. Προσέρχεται στις διερευνητικές επαφές απροκατάληπτα αλλά όχι ανυποψίαστα. Θέλουμε τον διάλογο γιατί επιθυμούμε την ειρηνική συνύπαρξη και τη νομιμότητα και έχουμε εμπιστοσύνη στη βασιμότητα των θέσεών μας.

ε. Η ομόθυμη ψήφιση του Νομοσχεδίου απόδειξη ενότητας

Σήμερα, με την ομόθυμη ψήφιση του νομοσχεδίου για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, εκπέμπουμε μήνυμα εθνικής ενότητας και ομοψυχίας. Μήνυμα αποφασιστικότητας για την ενάσκηση και υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Μήνυμα πίστης και αισιοδοξίας ότι το 2021 θα αποδειχθεί έτος εθνικής ανάτασης και προόδου για τη χώρα μας.

Αποτελεί για εμένα, όπως και για κάθε συνάδελφο -είμαι βέβαιος-, ύψιστη τιμή η ψήφιση της επέκτασης των ορίων της πατρίδας!