Μας λύπησες! Μας στενοχώρησες! Μας συνέτριψες ψυχικά! Εσύ, ο ήρεμος, ο πράος, ο γελαστός, ο χαρούμενος, ο δημιουργικός, ο ιερέας και δάσκαλος, ο φίλος, μας πίκρανες με τον τόσο πρόωρο και ξαφνικό χαμό σου. Συνάδελφος ακούραστος, με κέφι για δουλειά, αστείρευτος σε ιδέες, σπλαχνικός και αδελφός στους αδύναμους, στήριγμα στην οικογένειά σου, αλλά και σ’ όλους εμάς γύρω σου. Θα μείνεις για πάντα στην καρδιά μας. Είμαι σίγουρος –κι αυτό με παρηγορεί- ότι από εκεί ψηλά, στην αγκαλιά του Θεού όπου βρίσκεσαι, θα μας συντροφεύεις με το βλέμμα σου, θα μας γαληνεύεις, θα μας ευλογείς και θα προσεύχεσαι για εμάς!…
Καρακάσης Γεώργιος, Διευθυντής 10ου Δημοτικού Σχολείου Κοζάνης
