Ο παππούς μου ο οικολόγος (Γράφει ο Κ. Φαρμάκης)

Ο παππούς μου από την μεριά της μάνας μου λεγόταν Γκουτζιομήτρος. Και το όνομα αυτού ήταν Κωνσταντίνος .Οι περισσότεροι όμως τον έλεγαν Γκουντούλα. Τον γνώρισα όταν αγροίκησα .Στα πέντε μου. Φορούσε φουστανέλα και χουλέβια (άσπρες μάλλινες κάλτσες). Ενδυματολογικά ήταν γνήσιος απόγονος των πολεμιστών του 21,που εφέτος κλείνουν τα 200 χρόνια της επανάστασής τους. Σωστός τσολιάς ,παλιάς κοπής ο παππούς. Ήταν λεβέντης, μα πολύ έξυπνος και χωρατατζής. Μαζί με όλα τα προτερήματά του είχε και κάτι ξεχωριστό.Είχε έντονη την “οικολογική¨” του συνείδηση πολύ πριν ακόμη μας προκύψει η Green Peace, η οποία θέλω να πιστεύω πως τα πρώτα της βήματα σαν οικολογική οργάνωση …στα χνάρια του παππού μου πρέπει να τα έκανε.Εκείνος τις “οικολογικές του ευαισθησίες” μια και μοναδική φορά τις πρόβαλε. Για να ξεγλιστρήσει από την τσιμπίδα του αυστηρού δασικού νόμου. Αλλά ας δούμε την ιστορία απ’ την αρχή.

Εκείνα τα παλιά και δύσκολα χρόνια, της δεκαετίας του 1960, κι ο παππούς μου έκανε κι αυτός τις ζαβολιές του. Μια από αυτές ήταν και η παράνομη υλοτομία. Τα δένδρα ήταν πολλά και η πρόκληση μεγάλη. Γινόταν θα μου πεις από ανάγκη. Ήταν όμως καταφανώς παράνομη. Ήταν ένας  τρόπος ενίσχυσης του οικογενειακού εισοδήματος από τα δάση του Δημοσίου. Σε μία λοιπόν από αυτές τις επικίνδυνες αποστολές του παππού ο αστυνόμος του χωριού τον τσάκωσε “στα πράσα”. Ο Σκαρμούτσος, όπως έλεγαν τον αστυνόμο του χωριού, που ήταν πολύ αυστηρός στην τήρηση του νόμου και σε κανέναν δεν χαρίζονταν, μήνυσε τον παππού μου για παράνομη υλοτόμηση. Το “έγκλημα” είχε γίνει κοντά στο Παληχώρι και αφορούσε μισή πλατφόρμα περίπου δρύινα ξύλα για παρκέ.

Ο καιρός σιγά σιγά πέρασε και ένα ωραίο πρωινό βρίσκει τον παραβάτη του νόμου παππού μου να κάθεται στο εδώλιο του δικαστηρίου. Ο πρόεδρος του απαγγέλει την κατηγορία και εκείνος κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει σηκώνεται και πλησιάζει την έδρα. Βάζει την παλάμη του πίσω από το αυτί για να συλλαμβάνει καλύτερα τον ήχο και απευθυνόμενος στον πρόεδρο τον ρωτά τι του είπε, γιατί τώρα τελευταία δεν ακούει και τόσο καλά. Ο πρόεδρος του εξηγεί ότι κατηγορείται για παράνομη υλοτόμηση και έκανε κακό μεγάλο στο δάσος. Ο παππούς με την σειρά του ερωτά:

– Ποιος,ποιος το είπε αυτό κ.Πρόεδρε;

-Ο δασικός του χωριού κύριε Γκουτζιομήτρο, ο κ.Τζήκας Δημήτριος απαντά ο πρόεδρος και αμέσως φωνάζει τον Μίμη, τον δασικό του Λιβαδερού να παρουσιαστεί.

Ο παππούς κοιτάζει τον δασικό από πάνω ως κάτω ,οπλίζεται με θάρρος και κοιτώντας μια τον πρόεδρο και μια τον Μίμη τον δασικό κάνει την δική του “αγόρευση”. Από την μια αποδομώντας τον δασικό και από την άλλη πλέκοντας με την δική του μαεστρία το εγκώμιο για το δάσος και όλα τα καλά του καθώς και την “ευαισθησία” του για το περιβάλλον λέγοντας τα παρακάτω:

-Κύριε πρόεδρε εγώ αυτόν δεν τον γνωρίζω καθόλου.Από που ξεφύτρωσε;Λέει ότι είναι δασικός;Μα ποτέ δεν τον είδα στο δάσος.Που ήταν αυτός τόσον καιρό και δεν φαινόταν;

Μήπως φύλαγε το δάσος σε άλλο χωριό;Εγώ κ. πρόεδρε ζω στο δάσος,στο δάσος κοιμάμαι και στο δάσος ξυπνώ.Αγαπώ το δάσος.Ποτέ δεν μ΄έφταιξε το δάσος.Γιατί λοιπόν  να του κάνω κακό κ.πρόεδρε.Αμάν. Πρόεδρος: Αθώος ο κατηγορούμενος. Τελειώσαμε.Πηγαίνετε κ. Γκουτζιομήτρο. Άγαλμα ζωντανό ο Μίμης ο δασικός.