Μπορεί τα μέχρι τώρα αποτελέσματα να μην μας έδωσαν ακόμα τις χαρές που περιμένουμε. Η τεράστια αγωνιστική αποχή, οι πολλές απουσίες βασικών και λίγο η έλλειψη τύχης, δεν έφεραν ακόμα νίκες.
Όμως όλα αυτά, τα ξεπερνάμε, βλέποντας το τι “υγεία”, ήθος, ταλέντο και νιάτα εκπέμπει η ΑΕΠ Κοζάνης.
Βλέποντας τον δυναμικό Μιχάλη Βοριαζίδη, να παίρνει φανέλα σε επαγγελματικό πρωτάθλημα στα 16,5 του (1/10/04) και με το τεράστιο ταλέντο μας Κώστα Αιχμαλωτίδη, που μόλις πριν 7 μέρες έκλεισε τα 17 του να μετέχει στην ενδεκάδα, αυτόματα νοιώθουμε περηφάνια και ικανοποίηση και δεν φοβόμαστε το μέλλον. Τσελεπής και ο Κώστας Βοριαζίδης εικοσάρηδες μόλις και μαζί τους ο βασικότατος και σύντομα…΄΄διεθνής΄΄, ο Γ. Παπαδόπουλος αλλά και ο Τρομπούκης, που όλοι τους δεν έκλεισαν καν τα είκοσι τους χρόνια, είναι παιδιά που με τη σωστή δουλειά που γίνεται στο σωματείο μας, το μέλλον τους ανήκει.
Στα 20 χρόνια του επίσης, ο “άτυχος” της προετοιμασίας, ο τερματοφύλακας μας Θοδωρής Βενετικίδης που έσπασε το χέρι του και σιγά-σιγά επανέρχεται, ενώ ο Μάρκος Τσιάρας, στα είκοσι του, διεκδικεί ήδη θέση βασικού και μάλιστα στη δύσκολη θέση του αμυντικού χαφ.
Με τη γενικότερη θετική εικόνα, το οικογενειακό κλίμα, τον οραματισμό και τη θέληση για προσφορά, δεν υπάρχει κανένας λόγος για αρνητικό κλίμα στις τάξεις μας.
Με 22 ποδοσφαιριστές από την περιοχή μας στη ομάδα μας, ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον αυτού του σωματείου, που περιμένει να αγκαλιαστεί από όλους όσους έχουν κοινά όνειρα και στόχους μαζί μας.
Αυτους τους μικρους που χαιρεστε αλλες ομαδες τους μεγαλωσαν και τους εμαθαν μπαλα. Μην μας τους παρουσιαζετε σαν δικους σας παικτες. Βοηθησατε αυτα τα σωματεια ή μονο στειλατε τους πατεραδες να παρουν τα δελτια το περασμενο καλοκαιρι; Ετσι εκανε και η Κοζανη τοσα χρονια και κατεληξε εκει που κατεληξε. Αλλα το τζαμπα ειναι γλυκο.
Έχετε συμφωνήσει να συγχωνευτείτε με την Κοζάνη. Η αυτοδιοίκηση και τα φωτοβολταϊκά σας εξαγόρασαν
Θα συγχωνευθουν ή θα απορροφηθούν από την Κοζάνη;
Κι αν ακόμη έγινε συμφωνία που είναι το κακό; Υπήρχε καλύτερη πρόταση; ή θα βολόδερνε η ομάδα στα τοπικά; Θυμάστε τον Εδεσσαικό; τη Νάουσα; την Καστοριά; ξέρετε που βρίσκονται;
Η υγεία είναι το παν. Αλλά δεν κερδίζει αγώνες από μόνη της. Το μέλλον που λέτε χτίζεται σήμερα. Αν πέσετε κατηγορία κατευθείαν στην πρώτη σας άνοδο είναι σα να μην έγινε τίποτα και να ξεκινάτε από την αρχή.
Ωραία τα εκθέσεις και τα λόγια για το μέλλον, αλλά να είμαστε και λίγο ρεαλιστές.
Όχι ρε φίλε, δεν πάει έτσι. Όταν παίζεις σε 3 μήνες Τετάρτη Κυριακή, χωρίς σταματημό και είσαι ομάδα που οι παίκτες σου πρώτη φορά παίζουν επαγγελματικά δεν είναι απλό. Είναι παγκόσμια πρωτοτυπία ένα πρωτάθλημα σε 3 μήνες με αγώνα κάθε 3 μέρες και χωρίς ενδιάμεση μεταγραφική περίοδο. Δηλαδή κι αν πέσουν τι κακό θα πάθουν. Έχουν βγάλει ντόπιους παίκτες, έχουν εμπειρία, έχουν παραστάσεις και προχωράνε. μιλάμε για 16αχρονα και 17χρονα. Στην Ελλάδα μόνο το αποτέλεσμα μας ενδιαφέρει, όχι η προοπτική και το χτίσιμο σε βάθος δύο τριών χρόνων.