Στo πλαίσιo του εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής «Έκφρασις», εννιά μικροί μαθητές, σε ρόλο δημοσιογράφου, πήραν την πρώτη τους συνέντευξη από τη συγγραφέα Αλεξία Βόγδου για το βιβλίο της «Τα εξωφρενικά γυαλιά του Αρίστου». Είχαν την ευκαιρία να θέσουν ερωτήματα για ό,τι είχαν την περιέργεια να μάθουν, αποκαλύπτοντας πράγματα τόσο για το μικρό «Αρίστο» όσο και για τη συγγραφέα, που απάντησε με πολλή χαρά.
Τη συνέντευξη πήραν οι μαθητές: Γκουργκούτας Θανάσης, Καραγιώργου Ναταλία, Μανουσαρίδης Χάρης, Παπαστεργίου Δέσποινα, Προδρομίδου Βασιλική, Τσαλίδου Μαρίνα, Χαρισίου Ελισάβετ, Χρυσούλα Ηλέκτρα, Χρυσούλας Βαγγέλης
- Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο και για εσάς:
Η ιστορία του «Αρίστου» είναι εμπνευσμένη από τα δικά μου παιδιά, που φοράνε όλα γυαλιά και πάντα πίστευα ότι αυτό ήταν η δύναμή τους, γιατί βλέπανε καλύτερα και διαβάζανε πιο εύκολα. Έτσι προέκυψε, λοιπόν, αυτή η ιστορία με τον «Αρίστο»… Εργάζομαι στην Πολεμική Αεροπορία. Είναι πολύ ωραίο να βλέπει κανείς τα αεροπλάνα να πετούν στον ελληνικό ουρανό…
– Πόσο χρόνο αφιερώσατε για να γράψετε το βιβλίο;
Νομίζω μου πήρε περίπου τρεις μήνες, γιατί έσβηνα και ξαναέγραφα. Όπως είδατε, το βιβλίο είναι γραμμένο σε ομοιοκαταληξία⸱ ήθελα, λοιπόν, να είναι γραμμένο σαν ένα ποίημα. Κάποιες φορές δε μου έβγαιναν οι λέξεις. Ήθελα να βρω κάτι που να ταιριάζει πολύ ωραία, ώστε να ακούγεται όμορφα ο ήχος, η μελωδία των λέξεων, όταν ένα παιδί το διαβάζει ή το αφηγείται. Η ελληνική γλώσσα είναι μια σπουδαία γλώσσα με πάρα πολύ ωραίες λέξεις, με νόημα. Στο Πανεπιστήμιο έμαθα ότι όλες οι λέξεις της ελληνικής γλώσσας προέρχονται από παρατήρηση. Οι Αρχαίοι Έλληνες, δηλαδή, παρατηρούσαν κάτι και το μετέτρεπαν σε λέξη. Δεν είναι τυχαίες οι ελληνικές λέξεις, αλλά προέκυψαν μετά από πολύ σκέψη.
- Τι σημαίνει για εσάς η κουκουβάγια;
Η κουκουβάγια, νομίζω, είναι από τα πτηνά που αγαπώ πάρα πολύ. Όλοι θεωρούμε ότι είναι ένα πουλί γεμάτο σοφία. Αυτό το πουλί, όμως, είναι και λίγο σκανδαλιάρικο, γιατί πήγε να κλέψει κάτι. Είχε, όμως, σκοπό να αποκτήσει τη σοφία, οπότε της το συγχωρούμε.
- Πώς και κάνατε κάτι διαφορετικό από αυτό που σπουδάσατε;
Αρχικά αποφοίτησα από τη Σχολή της Πολεμικής Αεροπορίας, όταν ήμουν κιόλας 21 χρονών. Μετά, όμως, επειδή ήθελα να διευρύνω τους ορίζοντές μου και να αποκτήσω κι άλλες ικανότητες, έδωσα κατατακτήριες εξετάσεις και πέρασα σε ένα Πανεπιστήμιο. Μετά πέρασα σε μια τρίτη Σχολή και τώρα κάνω και το μεταπτυχιακό μου. Γιατί αυτό που νιώθω εγώ μέσα μου είναι ότι η γνώση κατακτιέται όσων χρονών και να είμαστε. Ξεκινάμε από πολύ μικρή ηλικία, αλλά όσο και να μεγαλώνουμε πάντα μαθαίνουμε κάτι καινούριο. Έτσι, κάποιος που του αρέσει να ζωγραφίζει μπορεί μια μέρα μεγαλώνοντας να πάει στη Σχολή Καλών Τεχνών και να γίνει και ζωγράφος. Μπορούμε να τα κάνουμε όλα, αρκεί να κυνηγάμε τα όνειρά μας και να βρίσκουμε πάντα τρόπο να κάνουμε κάτι καινούριο.
- Πότε γράψατε το πρώτο σας βιβλίο;
Αυτή η ιστορία πάει πολύ πίσω, στην εποχή που ήμουν μαθήτρια. Έχω συμμετάσχει σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ξεκινώντας από την ηλικία σας ουσιαστικά. Και μάλιστα συγκινήθηκα τις προάλλες… Η Βιβλιοθήκη της Κοζάνης σε μια προσπάθεια να καταγράψει το υλικό της, του δίνει ηλεκτρονική μορφή. Σκανάρουν, δηλαδή, τα αρχεία και γίνονται μέσα στον υπολογιστή φάκελος. Βρήκαμε, λοιπόν, το γραπτό μου με τα γράμματά μου, από όταν ήμουν ακόμα μαθήτρια του δημοτικού, με το οποίο είχα δηλώσει συμμετοχή σε ένα διαγωνισμό πριν από είκοσι χρόνια. Οπότε από μικρή ηλικία ξεκίνησα να γράφω και ποιηματάκια και διηγήματα πιο πολύ.
– Με αυτό το παραμύθι τι μήνυμα θέλετε να περάσετε στα παιδιά;
Αρχικά θέλω τα παιδιά να διασκεδάσουν, γιατί είναι σημαντικό όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο να νιώθουμε καλά. Να νιώθουμε ότι απολαύσαμε την ανάγνωση, την αφήγηση και περάσαμε όμορφα. Επίσης θα ήθελα να δείξω στα παιδιά ότι, όπως κι αν είμαστε, σε όποια περίοδο της ζωής μας κι αν βρισκόμαστε και μας συμβαίνει κάτι, όπως, παραδείγματος χάρη, το να φορέσουμε γυαλιά γιατί κάτι έπαθαν τα μάτια μας και «χάλασαν», μπορούμε να κάνουμε συνέχεια καινούρια πράγματα. Τίποτα δεν μας σταματά. Ό,τι και να έρθει στη ζωή μας, είτε αυτό είναι κάτι μικρό, όπως το να φορέσει κανείς γυαλιά είτε κάτι πιο δύσκολο, πάλι εμείς επιμένουμε και πάμε μπροστά. Αυτό είναι το μήνυμα. Επίσης, γράφω κάπου στο βιβλίο ότι ο «Αρίστος» έχει στην ψυχή του μια πίστη, που τίποτα δεν την τρομάζει, και είναι αυτή η πίστη του στο Θεό, που του δίνει, επίσης, μεγάλη δύναμη. Πάντα βρίσκει την ελπίδα και νιώθει την αγάπη.
- Ποιο είναι το κρυμμένο μυστικό του Αρίστου;
Το γεγονός πως ό,τι και να του συμβεί, αυτός θα πάει μπροστά και θα είναι πάντα άριστος, θα διαπρέπει. Θα τα καταφέρνει πάντα.
-Αυτό ήτανε το τελευταίο σας βιβλίο;
Ελπίζω να είναι το πρώτο και να ακολουθήσουν και άλλα. Έχω ξεκινήσει και γράφω το χριστουγεννιάτικό μου παραμύθι και ελπίζω μέχρι τα Χριστούγεννα να είναι έτοιμο. Θα αφορά πάλι μικρά παιδιά, ενώ η πλοκή θα εξελίσσεται με έναν άνθρωπο που συνάντησαν στη ζωή τους και κάπως έτσι οδηγούνται στη γέννηση του Χριστού.
- Τα γυαλιά του Αρίστου ήταν πράγματι μαγικά ή όχι;
Νομίζω πως ό,τι και να έχουμε στη ζωή μας μπορούμε να το μετατρέψουμε σε κάτι μαγικό. Μπορεί τα γυαλιά από μόνα τους να μην έχουν μαγική δύναμη, αλλά εμείς μπορούμε να την προσθέσουμε αυτή τη δύναμη σε ό,τι κι αν έχουμε και νομίζουμε ότι μας πηγαίνει πίσω. Εμείς οι ίδιοι μπορούμε αυτό να το κάνουμε να μας πηγαίνει μπροστά. Οπότε η δύναμη έρχεται από μέσα μας.
- Γιατί αυτός που έκρυψε τη σφραγίδα ήταν ένας σκαντζόχοιρος;
Θυμάμαι, όταν πήγαινα μικρή στη γιαγιά μου στο χωριό, στον Αυγερινό Βοΐου, κάθε πρωί ερχόταν ένας σκαντζόχοιρος στο χαλάκι της πόρτας και μερικές φορές έφερνε και τα μωρά του. Γενικά θεωρώ τους σκαντζόχοιρους πολύ σκανταλιάρικα ζωάκια και μου ’χει αποτυπωθεί αυτό στο μυαλό από μικρό παιδάκι, που τους έβλεπα όλο να τρυπώνουνε στο χαλάκι κάτω από τον καναπέ που είχε η γιαγιά έξω από το σπίτι. Οπότε αυτός ήτανε ο λόγος που ήτανε και ο δράστης στην περίπτωσή μας.
–Γιατί νιώσατε την ανάγκη να γράψετε;
Οι άνθρωποι και τα παιδιά που διαβάζουν αρκετά, νιώθουν την ανάγκη να γράψουν κι αυτοί κάτι. Γι’ αυτό όσο περισσότερο διαβάζετε εξωσχολικά βιβλία, λογοτεχνία δηλαδή, να ξέρετε ότι θα γεννηθεί, θα φουντώσει η ανάγκη αυτή μέσα σας και θα βγει μια μέρα και στο δικό σας χαρτί και θα μπορέσετε να γίνετε συγγραφείς κι εσείς.
