Στις δύσκολες ώρες που διανύουμε όσοι δίνουμε πανελλήνιες χρειαζόμαστε μια ελπίδα. Οι κοινωνικές, τεχνολογικές, επιστημονικές μεταβολές είναι μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Το κινητό, ο υπολογιστής, οι καφέδες και το φλερτ ( ανεξαρτήτου βαθμού αθωότητας) αποτελούν κατά μεγάλο βαθμό στοιχεία του σύγχρονου τρόπου ζωής μας. Η καθημερινότητα μας έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να έχουμε περισσότερη πίστη στον εαυτό μας και λιγότερη ανάγκη από «διδαχές» γονέων, δασκάλων και όχι μόνο.
Αρκετοί, τις μέρες αυτές, έχουμε το «σαράκι» την ανησυχία που δεν μας επιτρέπει να ησυχάσουμε. Η ανάγκη για ηρεμία είναι αδιαμφισβήτητα το σημαντικότερο μας ζητούμενο. Όχι μόνο λόγω πανελληνίων, όχι μόνο λόγω του διαβάσματος που είναι το πιο πρόσφορο μέσο για την επιτυχία αλλά και λόγω της ψυχοσύνθεσης μας όπως έχει διαμορφωθεί.
Έχουμε την ανάγκη για ένα χέρι βοηθείας. Έχουμε την ανάγκη για πίστη στον θεό, αυτόν που πολλάκις αμφισβητούμε γιατί υπάρχουν ποικίλες θρησκείες και οι περιορισμένες δυνατότητες μας δεν μας δίνουν την πολυτέλεια να κρίνουμε αν υπάρχει ανώτερη δύναμη και σε ποια μορφή.
Νομίζω ότι θεός είναι αυτός που αγκαλιάζει άπαντες. Αυτός που δίνει κουράγιο, δύναμη και βοηθάει να αδειάσει απ’ την ψυχή μας όλη η ανησυχία. Αυτός που κάθε όμορφο ξωκλήσι είναι σπίτι του, σπίτι όλων μας και μας ζεσταίνει. Σπίτι των ομοφυλόφιλων, των ανήσυχων, των νευρικών, των αδυνάμων, των μεταναστών.
Είναι άξιο προβληματισμού όμως πως πολλοί έχουν δώσει λάθος μηνύματα. Δεν νιώθουμε όλοι οι νέοι το ίδιο, δεν νιώθουμε όλοι οι νέοι άνετα στην σύγχρονη εποχή με τον θεό. Φταίει η εξέλιξη; Φταίνε οι φανατικοί ή συντηρητικοί που θεωρούν πως για να είσαι πιστός πρέπει να έχεις βίο αδαμάντινο χωρίς «πταίσμα»; Μα πως; Ουδείς άσφαλτος!
Θέλω να πιστεύω πως ο θεός όποια μορφή και αν έχει, όποιος και αν είναι υπάρχει για όλους και οι νέοι σήμερα τον χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ. Μπορεί να μην συνάδει με την σύγχρονη πραγματικότητα η πίστη αλλά παίρνεις μεγάλο κουράγιο όταν ακούς πως κάποιοι άναψαν κερί για την επιτυχία σου στις πανελλήνιες. Νιώθεις την ενότητα, την ζεστασιά, την αποδοχή, την αγκαλιά στο διαφορετικό που ναι, αυτό είναι πίστη, η αγάπη για όλους τους ανθρώπους με τις «αμαρτίες» τους και τις ιδιορρυθμίες που τους ξεχωρίζουν.
Η πίστη είναι το ανώτερο συναίσθημα. Μας βοηθάει να πάρουμε κουράγιο για ό,τι «τραγικό» συμβαίνει γύρω μας.
Γιώργος Τριανταφύλλου.
Καλοί οι προβληματισμοί σου! Συνέχισε την αναζήτηση…
Που βρίσκεται η άποψη σε αυτό και γιατί δεν είναι στο fb του και είναι στο kozan.gr;
Γιατί έτσι γουστάρω.