Η γιαγιά μου η κυρά Φιλούδα από τη Νάουσα Ημαθίας έλεγε πάντα: «Στη ζωή υπάρχουν λίγες χαρές και πολλές λύπες. Και ένα μυστικό. Στύψε το πικρό, να βγάλεις το γλυκό…».
Αυτή τη χρονιά θα ‘θελα να στρέψω τη πένα μου στους ήρωες της δεύτερης και της τρίτης ευκαιρίας. Στα παιδιά που σήκωσαν το βάρος να δώσουν δεύτερη και τρίτη φορά για να κυνηγήσουν το όνειρο τους και να δείξουν σε όλους εμάς πως εύκολος δρόμος δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχει, όχι γιατί δεν τους αρέσει ή δεν μας αρέσει.
Δεν υπάρχει, γιατί δεν έχει αποτύπωμα.
Ο κος Περικλής Π. πέρασε Μουσικών Σπουδών στην Άρτα με τη 3η γιατί νιώθει και φαντάζεται τον εαυτό του μόνο πιανίστα!
Η κα Χρύσα Ρ. πέρασε Κοινωνιολογία Κρήτης με τη 3η γιατί νιώθει και φαντάζεται τον εαυτό της μόνο δίπλα στον αδύναμο!
Ο κος Γιάννης Ζ. πέρασε Βιολογία Θεσσαλονίκης με τη 2η γιατί η Φυσιοθεραπεία δε τον εξέφραζε!
Η κα Αριάδνη Λ. πέρασε Ιατρική Αλεξανδρούπολης με τη 2η γιατί φαντάζεται τον εαυτό της μόνο στο λειτούργημα του Ιατρού!
Ο κος Νίκος Τσ. πέρασε Ιατρική Κρήτης με τη 2η γιατί επίσης δεν μπορούσε να δει τον εαυτό του κάτι διαφορετικό!
Η κα Μαρία Ε. πέρασε Νομική Θεσσαλονίκης με τη 2η γιατί δεν μπορούσε να μη κάνει το παιδικό της «ψώνιο» της να γίνει μια εξέχουσα Νομικός!
Παιδιά με αποτύπωμα. Αυτοί είναι οι εραστές της ζωής. Τα παιδιά με τα περίσσια ψυχικά αποθέματα. Με άλλο εκτόπισμα χαρακτήρα, αυτό της υπομονής. Σε έναν κόσμο που ό,τι διεκδικεί σήμερα, περιμένει αποτέλεσμα την επομένη.
Δεν ξέρω αν προσέξατε κάτι στην παραπάνω ανάρτηση μου…
Δεν ξεκίνησα από τις Ιατρικές και τις Νομικές που επόπτευσα… δεν έγινε τυχαία.
Η επιτυχία δεν συνδέεται απαραιτήτως με χρήματα, αναγνωρισιμότητα ή εξουσία. Η κοινωνική νόρμα της επιτυχίας δεν έχει να κάνει με σένα. Αλλά με τι σου επιβάλλεται ως νόρμα. Δεν έχω δει ποτέ είδηση να λέει: «Εργαζόμενος αρνείται προαγωγή, προκειμένου να περνάει περισσότερη ώρα με την οικογένεια του». Διαλέγουμε ρόλους όχι με βάση το τι πραγματικά θέλουμε αλλά με βάση την επιρροή που ασκεί πάνω μας η κοινωνία. Μόνο που τα κριτήρια δεν είναι δικά μας αλλά δικά της.
Αυτά τα παιδιά πιο πάνω έθεσαν τα δικά τους κριτήρια. Ο αυτοπροσδιορισμός είναι συνήθεια και ο ετεροπροσδιορισμός επίσης. Τοξική (η 2η) για την ελευθερία της προσωπικότητας. Η συμφιλίωση με το λάθος και η αξία της δεύτερης ευκαιρίας στη ζωή είναι βασικό κομμάτι που πρέπει να δομείται μια προσωπικότητα.
Θα δανειστώ δύο αράδες λόγια -αντί επιλόγου- από το συγγραφέα Παναγιώτη Δημόπουλο.
«Όσο περίπλοκο και να είναι το ερώτημα πάντα θα καταλήγει σε δύο απλούστερες δομές.
Και αυτές είναι το ΣΩΣΤΟ και το ΛΑΘΟΣ.
Κατά τη γνώμη μου ΣΩΣΤΟ είναι ο,τι εκπορεύεται από την αγάπη και τα παράγωγά της και ΛΑΘΟΣ είναι όλα τα αντίθετα.
Το ΣΩΣΤΟ δεν είναι βολικό, δεν είναι συναινετικό, δεν αυξάνει το χρήμα σου και δεν διαιωνίζει δημοσιοσχετίστικες φιλίες. Το ΣΩΣΤΟ είναι δύσκολο, για τους περισσότερους από εμάς ακατόρθωτο. Το ΣΩΣΤΟ προϋποθέτει ότι θα δεις ξανά πράξεις και λεγόμενα σου και θα το κάνεις διαρκώς. Το ΣΩΣΤΟ προϋποθέτει ότι θα δεις πότε πλήγωσες άδικα τους άλλους αλλά κυρίως πότε πλήγωσες τον εαυτό σου με τη σιωπή σου. Το ΣΩΣΤΟ θέλει επιμονή, ορμή, μέτρο και στοχασμό».
Ας μη ζητάμε από τα παιδιά την «πάση θυσία επιτυχία».
Ας τους ζητάμε -μόνο- να κάνουν το ΣΩΣΤΟ.
Και να τους μάθουμε: «να στύβουν το πικρό, για να βγει το γλυκό…»
_Δημήτρης Ζανδές
Εκπαιδευτικός- Φιλόλογος
Θεωρητικό Φροντιστήριο Μ.Ε
CARPE DIEM
Μπράβο σε σας και στα παιδιά που έχουν στόχους στη ζωή τους.Συγχαρητήρια από καρδιάς.