Εθνική  ενότητα και ο εξ ανατολών κίνδυνος (του Ευστάθιου Λαμπριανίδη)

Αγαπάμε την Ειρήνη και τη Δημοκρατία. Είμαστε και  φιλειρηνικός  και μετριοπαθής  και δημοκρατικός λαός.

            Δυστυχώς  από ανατολάς δεχόμαστε ατέρμονες προκλήσεις. Κάνουμε υπομονή και πολύ καλά κάνουμε. Επιδεικνύουμε ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση και πολύ ορθά πράττουμε. Αρκεί να μην δίνουμε το  μήνυμα ότι η αυτοσυγκράτηση αυτή  μπορεί να είναι «δείγμα» αισθήματος ανασφάλειας και ενδοτικότητας.

            Βέβαια ούτε λαθεμένο μήνυμα, ούτε αίσθημα ανασφάλειας και ενδοτικότητας εκπέμπουμε.

            Άλλο θέμα  το πώς «επιδιώκουν» να διερμηνεύουν από την πλευρά τους  οι γείτονες τα  πράγματα. Και αυτό φαίνεται  από τη φράση : « Οι Έλληνες διαφεύγουν και εμείς τους κυνηγάμε».

            Υπάρχει αρραγής  εθνική ενότητα, την οποία  αντιλαμβάνονται οι πολιτικοί μας  και – εκόντες άκοντες – συμπλέουν με αυτήν.

Παραθέτω τις ακόλουθες αρχαίες ελληνικές ρήσεις,  που έχουν και ιδιαίτερη και επίκαιρη αξία :

1. « Το κατ΄ αρχάς κακόν μη κολαζόμενον επί μείζον αύξεται». 216.1 Αίσωπος 620-560 π.Χ.  (=άμα δεν τιμωρήσεις το κακό απ΄ την αρχή, αυτό θα φουντώσει πιο πολύ).  Ένα κακό, που είναι ή φαίνεται μικρό και εξ αρχής δεν  αντιλαμβάνεσαι ή δεν δύνασαι πολιτικά να διαβλέψεις τις διαστάσεις του και τους κινδύνους που εγκυμονεί και δεν λαμβάνεις τα  ενδεικνυόμενα μέτρα,   διογκώνεται στη συνέχεια υπέρμετρα, ανεξέλεγκτα και απειλητικότερα,  και τότε πλέον  καλείσαι να το αντιμετωπίσεις  από δυσχερέστερη πλέον θέση, και από έναν βαθμό και μετά αδυνατείς να το τιθασεύσεις και να το εξουδετερώσεις).
2. «Ανήρ ο φεύγων και πάλιν μαχήσεται» Μένανδρος 4ος αιών π.Χ. (= Ο άνδρας (ηγέτης, πολιτικός)  που αποφεύγει μία πρόκληση και δεν την αντιμετωπίζει  κατάματα  την κατάλληλη στιγμή με ψυχραιμία αλλά και σθένος, μελλοντικά θα την βρει πάλι μπροστά του μεγαλύτερη, θρασύτερη και επιθετικότερη και  βέβαια  θα κληθεί τότε  αναπόφευκτα να την αποκρούσει υπό δυσκολότερες και επαχθέστερες  συνθήκες.
3. «Αισχρόν εστί σιγάν της Ελλάδος πάσης αδικουμένης» (=Όταν αδικείται η Ελλάδα, δεν είναι σωστό να σιωπά κανείς.). Δημοσθένης (380-320 π.Χ.). Η  χώρα μας αδικείται και προκαλείται. Η χώρα μας προκαλείται και απειλείται. Απειλείται και λόγω και έργω από τη γείτονα εξ ανατολών χώρα. Η απειλή  αυτή κλιμακώνεται ολοένα.  Η γειτονική μας αυτή χώρα  ασθμαίνουσα επιζητεί δημιουργία  «θερμού επεισοδίου». Υφιστάμεθα ομοβροντία οξυτάτων προκλήσεων από  αυτή. Θα έλεγα λοιπόν : « Απειλουμένης πάσης της Ελλάδος αισχρόν εστί σιγάν».(=Όταν απειλείται η Ελλάδα, είναι ντροπή να σιωπά κανείς).  Πού είναι, λοιπόν,  η ευρωπαϊκή στήριξη ;   Πού η διεθνής ;  Χλιαρές και αναιμικές και οι δύο.

            Επανέρχομαι στην υπαρκτή εθνική  ενότητα εν μέσω και των εξ ανατολών ακραίων προκλήσεων και  του  επιμένοντος  κορωνοϊού,  και λέγω ότι  η ρήση  «η ισχύς εν τη ενώσει»  αποτελεί  το γιατρικό για την αντιμετώπιση και των δύο πολύ σοβαρών αυτών  θεμάτων.

                                                                                            Κοζάνη 14-9-2021