Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Παρέμβαση το πρώτο βιβλίο του Γιώργου Π. Κωνσταντινίδη με τίτλο: «Η ισορροπία του λευκού». Πρόκειται για μία συλλογή διηγημάτων, που το έναυσμα της σύνθεσή τους δόθηκε από φωτογραφίες, που κάτι είχαν να «πουν» στο συγγραφέα και αυτός με τη σειρά του θέλησε να το γνωστοποιήσει στο κοινό. Σκέψεις, συναισθήματα, ιστορίες ξεδιπλώνονται δίπλα από τις εντυπωσιακές φωτογραφίες των φωτογράφων, θυμίζοντας μας σκέψεις ή καταστάσεις που έχουμε βιώσει και οι ίδιοι.
Οι φωτογραφίες είναι των: Γρηγόρη Δάλλη, Γρηγόρη Καλαμπούκα και Χρήστου Λαμπριανίδη.
***
Ο Γιώργος Π. Κωνσταντινίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κοζάνη. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία χρόνια διατηρεί επιχείρηση εστίασης. Η συλλογή διηγημάτων «Η ισορροπία του λευκού» είναι το πρώτο του βιβλίο.
«Η ισορροπία του λευκού» είναι ο τίτλος της συλλογής διηγημάτων σας, κ. Κωνσταντινίδη· τι σας οδήγησε να επιλέξετε αυτόν τον τίτλο;
Πρόκειται για τεχνικό όρο της φωτογραφίας. Πριν ξεκινήσουν την αποτύπωση οι επαγγελματίες ή οι καλλιτέχνες έχουν την παράξενη συνήθεια να φωτογραφίζουν μια λευκή κόλλα χαρτί. Σύμφωνα με αυτή τη, φαινομενικά άσκοπη, λήψη θα ρυθμιστούν μετά, κατά την επεξεργασία, τα χρώματα ώστε να μην επηρεαστούν από τις συνθήκες φωτισμού και να είναι πιο κοντά στα φυσικά. Θα ρυθμιστεί, δηλαδή, η ισορροπία του λευκού. Οπότε ο τίτλος μπορεί να θυμίζει το κοινό λευκό πεδίο του χαρτιού πάνω στο οποίο ξεδιπλώνονται ισότιμα, ελπίζω, η τέχνη της απεικόνισης και εκείνη της εξιστόρησης. Ή ότι το λευκό τελικά επιβάλλεται στα πράγματα. Ή ότι ακόμα και το λευκό χρειάζεται να είναι μετρημένο. Ή, τέλος, ότι όταν το λευκό είναι το όντως λευκό, όλα τα χρώματα μπαίνουν στη θέση τους.
Οι φωτογραφίες αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης των διηγημάτων σας. Μπορεί να σας εμπνεύσει οτιδήποτε ενυπάρχει στο χώρο ή διακρίνατε κάτι ξεχωριστό σ’ αυτές τις φωτογραφίες και θέλατε να δώσετε συνέχεια;
Δεν ελέγχεις το ποιόν ερωτεύεσαι, πολύ περισσότερο δεν μπορείς να το εξηγήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε τρώει να εκφράσεις κάπως τον έρωτά σου.
Έτσι και με την έμπνευση, δεν μπορεί να προσεγγιστεί με λογικά κριτήρια η όλη διαδικασία κινητοποίησης των ψυχικών δυνάμεων εξαιτίας ενός ερεθίσματος. Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να ψηλαφήσουμε τις δυνάμεις που αναπτύσσονται στο πεδίο της ψυχής, όταν εισέρχεται σε αυτό ένα κάποιο υπόθεμα. Μπορούμε μόνο να τις υποθέσουμε από την κίνηση που προκαλούν, συγκεκριμένα την συγκίνηση.
Τι σημαίνει για σας η συγγραφή;
Μαγευτική διαδρομή σε ένα εντελώς άγνωστο μέρος και με όχι και τόσο σίγουρο προορισμό. Η συγγραφή, όπως και κάθε έκφανση της δημιουργίας, νομίζω ότι αποτελεί κατά βάση ένα μυστήριο. Η μετοχή σ’ αυτό το μυστήριο αρδεύει από κοιτάσματα χαράς ή έστω βαθιάς ευχαρίστησης την λίγο ή πολύ απαιτητική καθημερινότητα, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα αξιοθέατα μέχρι τότε αθέατα.
Κατά το παρελθόν υπήρξαν ιστορικά «λογοτεχνικά καφενεία», όπως ο «Μαύρος Γάτος», που αποτελούσαν κομμάτι της δημιουργίας και της διάδοσης ενός λογοτεχνικού έργου. Σήμερα, πιστεύετε, υπάρχουν καφέ που να μπορούν να έχουν και πολιτιστικό αντίκρισμα;
Ο «Μαύρος Γάτος» θα έκανε καλή παρέα με το «Μπλε Ελάφι», νομίζω. Ή, έστω, θα παιχνίδιζαν για λίγο στον ήλιο μαζί.
Σκέφτεστε να δώσετε και συνέχεια σε αυτό το συγγραφικό ξεκίνημα;
Υπάρχει ήδη έτοιμο το «Μπλε Ελάφι», ένα παραμύθι που απευθύνεται στα μικρά παιδιά που κρύβουν μέσα τους τα μεγάλα. Πιο συγκεκριμένα, είναι η ιστορία της δημιουργίας του ομώνυμου καφέ-μπαρ που διατηρώ, υφασμένη με την κόκκινη κλωστή του μύθου. Από την άλλη, υπάρχουν ακόμη πολλές φωτογραφίες εκεί έξω…
Συνέντευξη στη Φιλιώ Μπτούρη
