Διχασμός: Πρώτο συνθετικό του το δίχα, δηλαδή χωρίζω στα δυο. Τον σπέρνουν και πάει παντού, στο μυαλό και την καρδιά, στο σπίτι, στις σχέσεις, τους κοινωνικούς χώρους, την πολιτική ζωή.
Με τον πέλεκυ στο χέρι χτυπά και χωρίζει την κοινωνία στα δυο: στους μεν και στους δε. Στον ανάμεσά τους χώρο ορθώνει τον αποκλεισμό. Μέτρα και έλεγχοι παντού. Η σχέση πολίτης-κράτος έσπασε.
Φωνές αγωνίας, οργής και αγανάκτησης υψώνονται. Από κάτω τις πυροδοτεί ο φόβος.
-Ζούμε μισή ζωή.
Η σύγχυση απλώνεται στην ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Ένας ταραγμένος κόσμος.
Αγωνιώδεις φωνές υψώνονται
-Πού πάμε; Ποιος θα μας σώσει;
Η Ενότητα, ακούγεται μια φωνή σαν αντίλαλος.
-Πού βρίσκεται; Γιατί δεν τη φέρνει κάποιος;
Και η Φωνή: -Η Ενότητα χτίζεται από το κράτος και την κοινωνία με ακριβά υλικά και πολύ κόπο. Το πρώτο βάζει κατ’ αρχήν γερά θεμέλια τον Προγραμματισμό, την Πρόληψη και την Οργάνωση. Ύστερα προσφέρει στους πολίτες Μέριμνα για όλους, τη Γνώση και την Ενημέρωση. Έπονται φυσικά η Πειθώ και η Ασφάλεια που εδραιώνουν την Εμπιστοσύνη στη σχέση τους.
Τότε η κοινωνία υπερβαίνει τα εμπόδια και πάει μπροστά.
Κι εμείς μεταξύ μας πώς θα αντιπαλέψουμε τον κοινωνικό διχασμό; Στον αέρα χορεύουν οι λέξεις: εμβόλια, θάνατοι, αριθμοί, κρούσματα, τεστ, μάσκα, μολύνσεις, ιός, λοκντάουν, μετάλλαξη, κύμα,μέτρα, φάρμακα, κοινωνική αποστασιοποίηση, ατομική ευθύνη …. Κατέκλυσαν το μυαλό, τη σκέψη…
Και η μέσα μας φωνή: Ξέρεις και άλλες λέξεις: ονειρεύομαι, μουσική, τραγούδια, χαίρομαι, ιστορίες, ηρεμία, φίλοι, περπάτημα, συναντήσεις, φύση, κίνηση, χρώματα, βροχή, συννεφιά, κρύο …
Το Φθινόπωρο μαζεύεται σιγά σιγά. Μίκρυναν οι μέρες., θα δώσει τη θέση του στο Χειμώνα με τις μεγάλες νύχτες, που θέλουν ζεστασιά…
Κοζάνη 29-11-2021
Γκουτζιαμάνη Γιάννα
Όταν δε ο διχασμός δεν μπορεί καν να αιτιολογεί, εκεί λόγο έχουν μόνο η ανάγκη και η φοβία της αγέλης…
“Στον αέρα χορεύουν οι λέξεις: εμβόλια, θάνατοι, αριθμοί, κρούσματα, τεστ, μάσκα, μολύνσεις, ιός, λοκντάουν, μετάλλαξη, κύμα, μέτρα, φάρμακα, κοινωνική αποστασιοποίηση, ατομική ευθύνη …”,
Κυρία Γκουτζιαμάνη , αγαπητή καθηγήτρια μου, μπορείτε εσείς να μας δείξετε πως οι λέξεις “ονειρεύομαι, μουσική, τραγούδια, χαίρομαι, ιστορίες, ηρεμία, φίλοι, περπάτημα, συναντήσεις, φύση, κίνηση, χρώματα, βροχή, συννεφιά, κρύο” …
Θα αποτελέσουν ΜΟΝΕΣ ΑΥΤΕΣ, τη λύση στη σημερινή πραγματικότητα?
Γιατί οι δεύτερες δεν μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά για τις πρώτες.
Υστερογραφο: Είναι νούμερα? Ή συμπολίτες μας που νοσούν, δοκιμάζονται, φεύγουν από τη ζωή κ.α?
Έμμεσα πλην σαφώς κάνετα προσκλητήριο αφύπνισης και αντίστασης ενάντια στον ψεύτικο και ανάποδο κόσμο της υγειονομικής τυραννίας του πρωθυπουργού των εμβολιασμένων.
Μη εμβολιασθείς ασυνείδητος, θρασύς ,κοινωνικά αναίσθητος επειδή πιστεύω τους επιστήμονες που δεν είναι όμηροι της πολιτικής.
Αφύπνιση και αντίσταση στη λογική και στην υπευθυνότητα!