26 Απριλίου του 1986. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα γίνεται η έκρηξη που θα μας θυμίζει για πάντα ότι το απρόβλεπτο μπορεί να συμβεί.
Η πυρηνική καταστροφή του Τσερνόμπιλ ταρακούνησε λίγο την κοινή γνώμη,η οποία όμως, ναρκωμένη από την καθημερινότητα, αποκοιμιέται και πάλι. Αχ αυτή η <<καθημερινότητα>> πως τα καταφέρνει πάντα, στα πιο σημαντικά πράγματα να μας αποκοιμίζει.
Η ραδιενέργεια έχει αποδειχθεί ότι είναι τόσο ύπουλη, μπορεί να σε σκοτώσει πολύ γρήγορα, αλλά και αργά, βασανιστικά, και πολλές φορές πολύ επώδυνα. Μια ματιά να ρίξει κάποιος στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής θα καταλάβει την ταραχή στα πρόσωπα αυτών που τις διάβαζαν.Σαν μια ταινία τρόμου, μόνο που ήταν πραγματικά.
Αυτα όλα θα πρέπει να αφυπνίσουν την αυτογνωσία, το ποσό μικροί είμαστε απέναντι στις υπερδυνάμεις της φύσης και το ότι ο ανθρώπινος νους δεν είναι ικανός να δαμάσει τέτοιου είδους φαινόμενα.
Αυτή η θλιβερή επέτειος ας γίνει μάθημα: Τα πυρηνικά δεν είναι για τον <<μικρό ανθρωπάκο>>.
Γιατί οι συνέπειες είναι ακόμη εδώ!
Γιάννης Φασίδης, Υπεύθυνος τράπεζας Αίματος Σωματείου Σπάρτακος
Έχεις απόλυτο δίκιο αγόρι μου,εγώ το έζησα,το θυμάμαι.
Ο θεός να βάλει το χέρι του να μην έχουμε κανένα πόλεμο με τα πυρηνικά τους.
Έχεις απόλυτο δίκιο.Ετσι να θυμόμαστε η μεγάλη και να μάθουν η νεώτερη.
Έβρεχε και τρέχαμε να κρυφτούμε, όχι άδικα βέβαια όπως αποδείχθηκε!
Συχνότερες αναφορές σε ανάλογα γεγονότα πιστεύω πως θα βοηθούσαν.
Πάντως συγχαρητήρια στον κ.Φασίδη για τις ευαισθησίες του!
Συνχαριτηρια κ Γιάννη αυτά να ακούγονται
Μπράβο καλά τα λεσ μασ λεγαν να μην είμαστε στη βροχή