kozan.gr: Χύτρα ειδήσεων: Θέλω κότερα, ελικόπτερα, θέλω οικόπεδα

Η είδηση της ένταξης της Κοζάνης στις 100 κλιματικά ουδέτερες πόλεις μέχρι το 2030 προκάλεσε όχι απλά γλέντια και χαρές αλλά “κοσμοχαλασιά” και “πανδαιμόνιο” στο Δημαρχείο Κοζάνης. To αντιλαμβανόσουν, χωρίς δυσκολία, από τις πανηγυρικές και ταυτόχρονες, στοχευμένες, αναρτήσεις δημοτικών συμβούλων & συνεργατών του Δημάρχου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακόμη και με το πως κλήθηκαν οι δημοσιογράφοι να παραστούν στη συνέντευξη τύπου, λες κι επρόκειτο για την είδηση του αιώνα ή ως θαύμα εξ ουρανού. Λογικό, ως ένα βαθμό, είναι. Ηχεί ωραία όπως και το Σχέδιο Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης με τα εκατομμύρια ευρώ και τις χιλιάδες θέσεις εργασίας, που όλο έρχονται αλλά ποτέ δε “φτάνουν”. Βέβαια, όταν έχεις επιδείξει ελάχιστα ως Δημοτική Αρχή, τότε, ναι, μπορείς να πιστεύεις ότι η εξέλιξη αυτή –  είναι ικανή να “ρεφάρει” την ανυπαρξία διοίκησης των προηγούμενων τριών ετών. Όσο όμως και να αυτο-παραμυθιάζονται κάποιοι, οι πολίτες ούτε δύσμοιροι είναι, ούτε ανυποψίαστοι, όπως πιστεύουν.  Φάνηκε κι από την αντίδρασή τους σ’ αυτές τις αναρτήσεις. Από λίγες ως ελάχιστες οι θετικές αντιδράσεις, με κάποιους, να κρατούν, ορθώς, μικρό καλάθι και με τους περισσότερους να αδιαφορούν παντελώς.

Ας πάμε όμως και στην ουσία. Είναι μια καλή εξέλιξη; Ναι είναι, με το ίδιο σκεπτικό που είναι και το Σχέδιο Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης κι οποιαδήποτε δράση χρηματοδοτείται από ευρωπαϊκούς πόρους και προσπαθεί να δώσει μια προοπτική, σε μια περιοχή, που κάποιοι, με διαδικασίες «fast track» αποφάσισαν, «εν μία νυκτί», να της προκαλέσουν οικονομικό & αναπτυξιακό σοκ. Με σχεδιασμούς του «ποδαριού» (όπως στην απολιγνιτοποίηση), οτιδήποτε μας προσφέρεται, είτε μας αρέσει είτε όχι (για να δανειστούμε και την πολυαγαπημένη φράση του Δημάρχου Κοζάνης), είναι έστω και κάτι, από το τίποτα. Βρισκόμαστε με το πιστόλι στον κρόταφο θα έχουμε κι απαιτήσεις; Τ’ οτιδήποτε είναι καλό, παρά το τίποτε. Αυτή είναι η λογική που διέπει την πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού της περιοχής κι ενδεχομένως, έτσι να είναι, όπως έχουν μετασχηματιστεί τα δεδομένα.  Βέβαια οι πρόσφατες ενεργειακές εξελίξεις στάθηκαν αφορμή για αρκετές αναθεωρήσεις ως προς και το κομμάτι της απολιγνιτοποίησης, που δικαιώνουν, ΑΠΟΛΥΤΑ, όσους μιλούσαν για  ομαλή μετάβαση με σχεδιασμούς εφεδρείας στο λιγνιτή κι άλλα διάφορα που σήμερα, έστω κι αργά, δείχνουν ότι θα ακολουθηθούν.

 Τώρα, από εκεί και πέρα, επειδή κάποιοι στη Δημοτική Αρχή (εκτός του Δημάρχου) μπερδεύτηκαν κι ενδεχομένως να πιστεύουν ότι μ’ αυτή την εξέλιξη θα περνούν ελικόπτερα να πετούν χρήματα ώστε να αγοράζουν οι δημότες της Κοζάνης κότερα & οικόπεδα, ας προσγειωθούν στην πραγματικότητα. Δράσεις στην ηλεκτροκίνηση & στην κυκλική οικονομία θα χρηματοδοτηθούν κυρίαρχα, ώστε να μπορέσει να επιτευχθεί, θεωρητικά, η κλιματική ουδετερότητα. Όταν κι όποτε συμβούν αυτά, όταν εκπονηθούν και τα αντίστοιχα επιχειρησιακά σχέδια, με συγκεκριμένες μελέτες και πολλά ακόμη. Διότι για να δανειστούμε και τα ακριβή λόγια του Δημάρχου Κοζάνης, λίγους μήνες πριν: “Το να πετύχεις την κλιματική ουδετερότητα είναι εξαιρετικά σύνθετος στόχος που απαιτεί να αλλάξει η ζωή μας, ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε, ο τρόπος που κινούμαστε, τα πάντα. Αυτά δεν περιλαμβάνονται στην αίτηση που καταθέτουμε, το οποίο είναι ένα συγκεκριμένο κείμενο το όποιο στη μεγάλη του έκταση είναι ένα κείμενο, ένα template (πρότυπο) που ζητεί απαντήσεις συγκεκριμένες και μάλιστα με συγκεκριμένες λέξεις και συγκεκριμένους χαρακτήρες που δε μπορείς να τους υπερβείς. Σε ό,τι αφορά τα 800 εκατομμύρια. Ξέρω αρκετά καλά ότι τα εκατομμύρια δε μοιράζονται έτσι στο χέρι. Ποτέ δεν είχα καμιά ψευδαίσθηση το τι αφορούν οι χρηματοδοτήσεις ή ότι σε καμιά περίπτωση δεν είχα την ψευδαίσθηση ότι θα μπουν 800 εκ. ευρώ στο Δήμο Κοζάνης όταν το ΕΣΠΑ στην Περιφέρειά μας είναι 400 εκ. ευρώ”.

Για την ιστορία, όλες οι παρατάξεις του Δ.Σ. Κοζάνης (πλην της Λαϊκής Συσπείρωσης) είχαν ψηφίσει θετικά προς την υποβολή της συγκεκριμένης πρότασης. Τι σημαίνει αυτό; Πως στήριξαν την προσπάθεια αυτή, που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, τηρουμένων των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί. Μέχρι εκεί, χωρίς πανηγυρισμούς κι υπερβολές. Κι επειδή η οικονομική ευμάρεια που προαναγγέλλεται, όπως και με το Σχέδιο Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης, ηχεί ωραία, ας ελπίσουμε πως θα είναι για τους πολλούς κι όχι για τους λίγους αυτόκλητους «συνδικαιούχους» του δημοσίου ελληνικού ή ευρωπαϊκού χρήματος.

H Xύτρα