Ανεβάζω τα παρόν άρθρο με αφορμή τα όσα επεισόδια συνέβησαν στα βραβεία των MAD. Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να τοποθετηθώ γενικότερα στο σύγχρονο φαινόμενο που ονομάζεται “τραπ”.
Αρχικώς, θέλω να προβάλω τους λόγους για τους οποίους, κατά τη γνώμη μου, αυτό το μουσικό – αν μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει έτσι – υποείδος δεν αποτελεί τέχνη. Αυτοί είναι οι εξής:
α) Δεν έχει ως επί το πλείστον μελωδικότητα, συνεπώς δεν μπορεί να ενταχθεί στη μουσική. Η μοναδική μελωδία εντοπίζεται συνήθως στην αρχή και ακόμη κι αν υπάρχει στους στίχους, διακυμαίνεται μεταξύ 3 διαστημάτων το πολύ (“ντο – ρε – μι” και αυτό είναι όλο). Περισσότερο η τραπ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πλησιέστερη σε ρυθμική ανάγνωση παρά σε στίχο με μουσικές νότες ως είθισται.
β) Δεν περιέχει ως επί το πλείστον εξωτερική δομή. Τουτέστιν, δεν χωρίζονται τα τμήματα του τραγουδιού σε κομμάτια ούτε παρατηρούνται μουσικές παρεμβάσεις μεταξύ των στίχων. Το μόνο που συνοδεύει είναι ένας ρυθμός (“μπιτάκι” όπως έχει ονομαστεί), ο οποίος ακούγεται πολύ δυνατά σε σημείο που σου σπάει τα ακουστικά τύμπανα. Αντιθέτως, επικρατεί ένα χάος στη μορφή και τείνει να απορρίπτεται οποιοσδήποτε ποιητικός και στιχουργικός κανόνα. Όσον αφορά την άρθρωση, αρκετοί καλλιτέχνες μιλούν λες και έχουν καταναλώσει ναρκωτικές ουσίες, με αποτέλεσμα να μην γίνεται ξεκάθαρο το λεξιλόγιο, το οποίο πολλές φορές εκτελείται με υπερβολική ταχύτητα και δεν δύναται κανείς να το συλλάβει νοηματικά με το πρώτο άκουσμα.
γ) Δεν έχει συντακτική και λεξιλογική αλληλουχία: είναι αδύνατον να εντοπιστεί έστω μία πολύπλοκη και ταυτοχρόνως σωστή συντακτικά πρόταση, ενώ παράλληλα δεν υπάρχει ούτε ένα τραγούδι που να είναι γραμμένο μονάχα στην Ελληνική γλώσσα. Αντ’ αυτού, εντοπίζονται παρεμβολές αγγλικών λέξεων, κάτι το οποίο δεν δείχνει ότι οι καλλιτέχνες αυτοί γνωρίζουν Αγγλικά, αλλά αντιθέτως φανερώνει την πλήρη άγνοια των σωστών Ελληνικών, της ίδιας τους της γλώσσας. Αυτομάτως, αυτή η χαώδης ανεξαρτησία του στίχου προκύπτει από την έλλειψη μέτρου, ισοσυλλαβίας, ακόμη και νοηματικών κενών. Για να μην αναφέρω το πάμφτωχο, υβριστικό και τρισάθλιο λεξιλόγιο ή τις ζωώδεις εκφράσεις…
δ) Το κυριότερο: δεν μπορεί να θεωρηθεί τέχνη, διότι προβάλλει επικίνδυνα πρότυπα. Οι κύριοι θεματικοί πυρήνες σχετίζονται με αλητεία, παράνομη ζωή, μαύρα λεφτά, εγκληματικότητα και τα σχετικά. Ακόμη και τα ερωτικά τραγούδια της τραπ προσεγγίζουν τον έρωτα με άσχημο, πρόστυχο και ζωώδη τρόπο, αναιρώντας κάποιες φορές τα αθώα και αληθινά συναισθήματα που χαρακτηρίζουν τον έρωτα εδώ και χιλιάδες χρόνια, από την αρχαιότητα ακόμη. Αλίμονο σε όποιον θεωρεί ως πρότυπο κάτι από τα παραπάνω.
Ας περάσουμε τώρα στο δια ταύτα. Θερμόαιμοι, ανεξέλεγκτοι και χωρίς καμμία αίσθηση του χώρου και του χρόνου αλλά και χωρίς ίχνος σεβασμού απέναντι σε όσους είχαν παρευρεθεί στην εκδήλωση, μπροστά στα μάτια μικρών παιδιών που πανικοβλήθηκαν και έβαλαν τα κλάματα και τις φωνές, οι τράπερς Light και Snik, που έχουν χρόνια κόντρα, έβγαλαν τον χειρότερό τους εαυτό. Το βίαιο περιστατικό που διεξήχθη ανάμεσα σε δύο “καλλιτέχνες” της τραπ κρίνεται απαράδεκτο και φανερώνει την κατάντια της σύγχρονης και μοντέρνας τάχα “μουσικής” στη χώρα μας και γενικότερα της καλλιτεχνικής παιδείας εκ μέρους των ίδιων των εκπροσώπων της. Οι οποίοι εκπρόσωποι δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προβάλλουν ως δελεαστική τη μύηση της νέας γενιάς ακόμη και μικρών παιδιών στην επιβολή, στη βίαιη συμπεριφορά και στην αντιδραστικότητα.
Βέβαια, κάπου εδώ παρεμβάλλεται το αντεπιχείρημα: “Τι να κάνουμε bro αυτή είναι η νέα πραγματικότητα της κοινωνίας”. (άλλο κι αυτό: έχει ψοφήσει η λ. αδελφός). Και εγώ απαντώ ξανά: εφόσον αυτό το τμήμα της κοινωνίας θέλεις να εκπροσωπήσεις ως τράπερ, γιατί δεν αλλάζεις τον στίχο; Γιατί δεν προσπαθείς μέσα από τα τραγούδια σου να προβάλλεις υγιή πρότυπα και μία κοινωνία χωρίς παραβατικότητα στον κόσμο; Γιατί δεν εμπνέεις τον κόσμο με ηθικά διδάγματα και σωστούς τρόπους συμπεριφοράς; Την στιγμή που εσύ διαδίδεις τέτοιου είδους πρότυπα ως φυσιολογικά και ως “πραγματικότητα” – ανεξαρτήτως της πρόθεσής σου – σε ένα μικρό παιδί, εκείνο θα τα θεωρήσει ως κάτι ωραίο και θα μυηθεί σε αυτά. Από τη στιγμή που ένας καλλιτέχνης έχει βιώσει συγκεκριμένες καταστάσεις στη ζωή του είτε καλές είτε κακές και προσπαθεί μέσα από την ενασχόλησή του με την τέχνη να τις μεταδώσει – αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός ενός καλλιτέχνη – γιατί να προσπαθεί να περάσει τα μηνύματα του με αυτόν τον επιβλητικό τρόπο και για φαινόμενα που προσβάλλουν την ελευθερία του ανθρώπου;
Και συνεχίζω. Είναι κατάντια της σημερινής, υποτίθεται σύγχρονης, κοινωνίας να υποστηρίζει τέτοιου είδους προσωπικότητες, οι οποίες αναδεικνύουν και θεοποιούν απαγορευτικά – θα έπρεπε – πρότυπα. Είναι απαράδεκτο και συνάμα επικίνδυνο να προωθούμε τέτοιες συμπεριφορές, την ίδια στιγμή που προασπιζόμαστε με μανία αλλά δικαιώματα περί σεβασμού και ανθρωπιάς προς τον συνάνθρωπο.
Ε λοιπόν, συνειδητοποιείστε αυτό: όλοι οι καλλιτέχνες φέρουν δημόσια ευθύνη μέσα από το έργο που εξάγουν. Δεν έχει να κάνει μόνο με την προσωπική επιλογή του δέκτη και τα δικά του ακούσματα. Ούτε φταίνε μονάχα οι γονείς, αν δεν ελέγχουν τα παιδιά τους. Τι θα πει “αν δεν σας αρέσω εγώ, ακούστε κάτι άλλο”; Πόσο εγωιστική μπορεί να ακούγεται αυτή η άποψη; Αν πραγματικά ίσχυε αυτό, τότε δεν θα μιλούσαμε ούτε για ελεύθερη σκέψη αλλά ούτε και για ελεύθερη καλλιτεχνική έκφραση.
Δεν είναι άσχημο να έχει κάποιος απήχηση, αρκεί να το αξίζει. Δεν είναι κακό να φτάνει κάποιος στην κορυφή, αρκεί να έχει προσπαθήσει με το ταλέντο του και με την αξία του. Το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι (τράπερς) βγάζουν αδιανόητα χρηματικά ποσά, τα οποία έχουν αποκτήσει με τον πιο εύκολο τρόπο – διότι η τραπ δεν είναι καθαρά μουσικό είδος και πλέον οποιασδήποτε μπορεί να θεωρηθεί καλλιτεχνικός εκπρόσωπός του, ενώ η πραγματική μουσική απαιτεί φωνητική ικανότητα -, είναι όχι μόνο απαράδεκτο αλλά και ντροπιαστικό για την ίδια την μουσική τέχνη και φθηνό αρχικώς για τον ίδιο τον άνθρωπο. Ακόμη πιο αδιανόητη για μία σύγχρονη εποχή είναι η αντίληψη ότι, ενώ έχεις την ευκαιρία και την τιμή να ονομάζεσαι καλλιτέχνης, εσύ ο ίδιος συνειδητά επιλέγεις να προσφύγεις σε βίαιες συμπεριφορές.
Και ο λόγος; Αυτός είναι ο σκοπός της κοινωνικής προσφοράς σου; Να πλακώνεις στο ξύλο άλλους και να διακόπτεις μία ολόκληρη πανελλήνια εκδήλωση; Και αυτό επειδή “έτσι γουστάρεις”; Ε μάθε τότε ότι δεν μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις σε αυτή την κοινωνία, διότι η δική σου ελευθερία σταματά εκεί που ξεκινάει η δική μου. Και αν δεν είσαι σε θέση να αντιληφθείς αυτή την βαρύνουσας και καθοριστικής σημασίας κοινωνική αρχή, τότε σε καμμία μα καμμία περίπτωση δεν υφίστασαι καλλιτεχνικά.
Εν ολίγοις, αυτού του είδους η νέα διασκέδαση και ψυχαγωγία (δεν θα πω τέχνη) της νέας γενιάς ονόματι “τραπ” δεν έχει θεμελιωθεί σωστά. Δεν έχουμε αναλογιστεί τις συνέπειες που ασυνείδητα υιοθετούνται από τους δέκτες της. Παρακαλώ θερμά όποιον έχει διαβάσει ολόκληρο το κείμενό μου, να αναλογιστεί ξανά και σοβαρά το πού βαδίζουμε, με ποιες αξίες και για ποιο σκοπό.
Παπαδόπουλος Ιωάννης, φοιτητής του τμήματος φιλολογίας Α.Π.Θ.
Μπράβο πολύ σωστά τα όσα γράφεις. Μουσική άνευ μελωδίας και στίχοι άνευ συνειρμού.
Οι θέσεις σου Γιάννη με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. Το κείμενό σου είναι όαση μέσα στην έρημο που έχουν επιβάλλει οι κάθε λογής αγράμματοι που δεν μπορούν να γράψουν σωστά δύο λέξεις, αλλά έχουν άποψη για όλα και κατέχουν ή διεκδικούν και αξιώματα.
Συμφωνώ απόλυτα.
Πέρα από την ουσία των απόψεων, που τις επικροτώ ανεπιφύλακτα,συγχαίρω τον κ.Παπαδόπουλο για τα σωστά του ελληνικά!
Εξαιρετικό
γιαννη η μουσικη ειναι τεχνη απο οπου και αν προερχετε ειτα μας αρεσει ειτε δεν μας αρεσει, το οτι ενα ασημαντο γεγονος εδωσε αφορμη σε ενα τοπικο ΜΜΕ ενα παιδι 19 χρονων να σχολιαζει, αυτο ειναι μια αφορμη για αρθρο..
Η μουσική είναι τέχνη αλλά η τραπ ΔΕΝ είναι μουσική. Αυτό λέμε!
Αγαπητέ κ. Αντώνη. Απ΄ ό,τι κατάλαβα διαφωνείτε με την άποψή μου. Επιτρέψτε μου να επισημάνω το εξής: το ΄΄είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει΄΄ που λέτε πιστεύω ότι δεν είναι κριτήριο, διότι δεν μπορεί να δεχόμαστε άκριτα ό,τι πασάρει ο κάθε ψαγμένος ως καλλιτεχνικό.
μικρη διορθωση! γραφει Ανωνυμος κι εγω διαβασα Αντωνης
Συγχαρητήρια αγόρι μου !!! Εμείς οι Έλληνες έχουμε άριστη μουσική ιστορία, ποιότητα και παράδοση, αλλά και υπέροχους χορούς…… είναι μεγάλη ανοησία να πάμε να μιμούμαστε ξένους μαιμουδιστικους χορούς καί διάφορα (όχι τραγούδια) αλλά τσιριδες καί ηχορύπανση!!!!
Εύγε Γιάννη!
Μπράβο αδερφέ.Ετσι σκριβως. Τραπ δεν είναι μουσική και αυτοί δεν είναι τραγουδιστές. Είναι μια αλητεία που σν συνεχιστεί θα δούμε τραγικά αποτελέσματα σε λίγο καιρό. Και πάλι συγχαρητήρια για το επίπεδο σου Γιάννη.
ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ 48 ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΕΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΜΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΤΗΤΑΣ.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ 48 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΖΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ ΧΩΡΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!
ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΗΣ Ε.Ε. ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΞΙΩΝ ΠΟΥ ΕΔΡΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΥΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΡΗΧΕΣ ΑΞΙΕΣ.
ΜΑΝΤΕΨΤΕ;
ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ!!!
ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ!
Αν δεν σου αρέσει πήγαινε να ζήσεις στην Ρωσία του Πούτιν. Εκεί πραγματικά είναι ειδυλλιακά . Μπορεί και να σε στείλουν να πολεμήσεις τους Ναζιστες Ουκρανούς και ακόμα καλύτερα να σκοτωθείς για την αυτοδιάθεση και τον εκδημοκρατισμό του Ουκρανικού λαού .
Αϊντέ αΐντε !!!
Λυπάμαι για το επίπεδό σου κύριε ανώνυμε.
Και εγώ για τα πιστεύω σας .
Α ΩΡΑΙΑ, ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΧΟΥΝΤΙΚΟΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΕΡΑ, ΜΑΛΙΣΤΑ…
Σταματα να διαβαζεις Μακελειο Στοχο και οποιο αλλο ακροδεξιο σαιτ σου χει κανει τα μυαλα κοκορετσι
που οτι καλυτερο εχουν να σου πουν αυτα τα σαιτ ειναι τιτλοι τυπου Ερχεται η καταστροφη του κοσμου την ταδε ημερα…
Ειμαι σιγουρος 1000% οτι δεν εχεις ιδεα τι σημαινει θρησκεια πατριδα και κυριως ελευθερια κυριε χουντικε μας φιλε… αλλα δεν πειραζει
το καλο για εμας ειναι οτι ευτυχως ειστε πολυ λιγοι με αυτα τα πιστευω και ευτυχως ειστε και θα ειστε παντα στην ακρη της ιστοριας.
Κάποτε δημιουργουσαμε υψηλου επιπεδου πολιτισμο…τωρα απλα ταϊζουμε τις μαζες νοθευμενα παραπροϊοντα της δυσης!
Και μαντεψε που πεφτουν τα φωτα της δημοσιοτητας;
Μιά κοινωνία, αποθέωση της Μπανανίας.
Το Έλ Ντοράντο της καφρίλας, της αμερικανιάς, της απόλυτης παρακμής.
Αν δεν έχεις χτυπήσει Tattoo, αν δεν έχεις ξυρισμένο κεφάλι, αλυσίδες περασμένες στον λαιμό, στομάχια και μαύρη μπλούζα δεν μετράς.
…Και κάτι πολύ σημαντικό.
Όλοι τους είναι πτυχιούχοι…
Μια χώρα χαμένη…
χωρίς πυξίδα..
…και δες παρακάτω…την πτώση μας..
Λίγη παρατηρητικότητα αν έχεις…καταλαβαίνεις ότι κάτι συμβαίνει.. Μιλάμε για μια κοινωνία άρρωστη χωρίς πουθενά λογικά πρότυπα.
Πέρα του ότι η ασχήμια έγινε παντού ιδεολογία..
και ολο αυτο το ονομαζουν προοδο;;;
ΕΥΓΕ ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΣΟΥ!!!
“Η Ελλάδα έγινε ένα απέραντο φρενοκομείο”
Κ.Καραμανλης!
Το κέντρο έγινε παρακεντρο και το παρακεντρο κέντρο!
Και Δήμαρχοι τελούν το Μυστήριο του Γάμου!
Μόνον οι τάπερ μας φταίνε;
Ξεκαρφωτη κοινωνια,ο,τι δηλώσεις είσαι!!
Ειμαστε περήφανοι για τον νεο αυτο για το ηθος του και τη ορθη λογικη του αξιο παιδι Γιάννη μπραβο σ αγαπαμε κάνεις περήφανο το χωριό μας
Είναι σημαντικό επίσης να γνωρίζουμε κατά πόσο το youtube, tik-tok, instagram κλπ συμβάλουν με τις τάσεις τους στην προβολή και προώθηση της trap.
Επίσης αναρωτιέμαι αν μια μουσική σκηνή όπως η τραπ που αποθεώνει το χρήμα (καθαρό ή βρώμικο δεν έχει σημασία) θα ήταν δυνατόν να απωθηθεί από τα social.
Έχουμε 1970;
1967 θέλεις πεις . Διάβασε και λίγο ιστορία , μην ακούς μόνο σκουπίδια που ονομάζονται τραπερ.
Εμπεριστατωμένες απόψεις.Μπραβο.Η μάνα σου και ο πατέρας σου να είναι περιφανοι για σένα.Σπουδαιο μέλλον θα έχεις.
Είμαι σίγουρος πως σε κάποια άλλη εποχή, αντίστοιχα κείμενα γράφονταν για τη Rock n’ Roll ή για τη Heavy Metal…
Πρεπει να καταλάβουν οι φιλόλογοι πως άλλο πράγμα οι εκθέσεις ιδεών και άλλο η αληθινή ζωή. Όταν ήμουν στο δημοτικό μας ζητούσαν να κατακεραυνώσουμε την τηλεόραση σαν όργανο του Σατανά. Τώρα ζητάτε να απαγορευθεί η τραπ για την οποία η άποψή σας δημιουργήθηκε παρακολουθώντας τηλεόραση!
Προσωπικά απεχθάνομαι ραπ, τραπ και το κακό συναπάντημα. Αλλά αυτό το τόσο συντηρητικό κειμενο(κρίμα για ένα παιδί 19 ετών) και το απαγορευτικό του ύφος δε μου άρεσαν.
Όπως έχεις εσύ, εγώ και ο οποιοσδήποτε δικαίωμα να εκφράζεται, έχουν κι αυτοί. Δε θα μας ρωτήσουν αν μας αρέσει. Αρέσει σε άλλους. Αν υπάρχουν παραβατικές συμπεριφορές, να επιληφθεί η δικαιοσύνη.
Όσο για τα πρότυπα, το θέμα είναι αστείο. Προτάθηκαν ως πρότυπα πολιτικοί και μας προέκυψαν ψεύτες και κλέφτες. Προτάθηκαν καλλιτέχνες και μας προέκυψαν βιαστές. Προτάθηκαν αθλητές και μας προέκυψαν ντοπαρισμένοι… Ας αφήσουμε τα παιδιά να διαμορφώσουν δικά τους πρότυπα και κυρίως δικιά τους προσωπικότητα. Όχι άλλα πρότυπα!
Μπράβο Γιάννη το άρθρο σου για αυτό το είδος “μουσικής”έχει πολύ σωστή προσέγγιση!!!
Κάκιστο άρθρο, με ελλειπείς γνώσεις πάνω στο συγκεκριμένο είδος τέχνης. Σε καμία περίπτωση δεν μου αρέσει ούτε ακούω τραπ αλλά κανείς δεν μπορεί να κρίνει τι είναι τέχνη και τι όχι. Για εμένα μπορεί να είναι τέχνη και να μου αρέσει ακουστικά να κοπαναει κάποιος δύο τηγάνια μεταξύ τους. Το τι θα ακούσει ο κάθε ένας και πως θα διασκεδάσει είναι δικιά του επιλογή και κάνεις δεν έχει το δικαίωμα να του το απαγορεύσει. Όσο για τα πρότυπα που προβάλλει αυτό το είδος τέχνης, προφανώς και είναι απαράδεκτα αλλά μην ξεχνάμε ότι κάποιος τραγουδούσε “λιώμα σε γκρεμό”, το έκανε πράξη και τον έχουμε θεοποιήσει…
Συγκρίνετε ανόμοια πράγματα. επίσης το φαινόμενο το συγκεκριμένο έχει πάρει τέτοια διάσταση και συνοδεύεται από μία γενικότερη φιλοσοφία ζωής και ενεργειών θα έλεγα “επικίνδυνων” αν όχι αποπροσανατολισμένων.
Ελάτε τώρα, στο σημείο που έχουμε φτάσει παγκοσμιως πολιτισμικά, τα τηγάνια που χτυπούν δεν είναι καλλιτεχνική ενέργεια. Αν αυτό αρέσει σε κάποιον, το πρόβλημα είναι δικό του. Αναλόγως συμβαίνει και με την τραπ.
Δεν απαγορεύει κάνεις κανέναν. Όμως πρέπει στη ζωή μας θέτουμε μία βάση και να βαδίζουμε συνειδητά και με σεβασμό απέναντι στον άλλον. Και αυτό δεν το βλέπω τόσο όσο παλαιότερα. Τι να φταίει άραγε;
Τι σημαίνει η χρονιά κύριε σνικ? Ότι μπορείς πλέον να κάνεις ότι γουστάρεις? Όπλα,βία,πορνό,αλητεία? Ο λύκος να σε φάει..σνικ προβατο