Με (και) μαθητές – μαθήτριες (με τη συνοδεία των γονέων τους και την παρουσία εκπαιδευτικών τους) των σχολείων (νηπιαγωγείων – δημοτικού – γυμνασίου και λυκείου) Βελβεντού, έγινε (5-3-2023) στον αύλειο χώρο του Ναού και γύρω από αυτόν, η λιτάνευση των αγίων εικόνων, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, στον Άγιο Διονύσιο εν Ολύμπω στο Βελβεντό, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης. Ο π. Κωνσταντίνος μετέφερε στους μαθητές και σ’ όλο το εκκλησίασμα την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου.
Προηγήθηκε η Θεία Λειτουργία και το καθιερωμένο Τρισάγιο για τους κοιμηθέντες την τελευταία τριετία. Μόνο που φέτος μέσα στο βαρύ και ασήκωτο εθνικό πένθος προστέθηκε (κατ’ εντολή της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος) η δέηση για την ανάπαυση ‘’των βιαίως κοιμηθέντων αδελφών ημών κατά το σιδηροδρομικόν δυστύχημα εις την περιοχήν των Τεμπών..’’.
Έψαλαν θαυμάσια οι ψάλτες – αναγνώστες: Τζινίκος Γιάννης, Σεραφείμ Γιώργος, Στεργιόπουλος Γιώργος, Καρανώτας Βασίλης, Βαλωμά-Κίτση Δήμητρα. Διακονητές: Παπαγεωργίου Περικλής, Κουτσιούκης Λάμπρος.
Κάθε γιορτή της Εκκλησίας για την Ορθοδοξία, για την (ιστορική) αναστήλωση των εικόνων, υποδείχνει και υποστηρίζει τις προσπάθειες και τους αγώνες για την ανάδειξη και την αναστήλωση του ανθρώπου μέσα στον άνθρωπο. Προσπάθειες και αγώνες στους οποίους πρώτη θέση (οφείλει να) έχει η παιδαγωγική διαδικασία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Ο άνθρωπος εικονίζει το Θεό και όχι μόνο τη βιολογική του ύπαρξη.
Το λοιπόν. Εμείς μένουμε στην Εκκλησία, στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Στον Επίσκοπό μας. Στην Εκκλησία της Ελλάδος. Στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Και ανανεώνουμε την ιερή υπόσχεσή μας με τον ίδιο ακριβώς λόγο των παλαιών ομολογητών και προμάχων της Ορθοδοξίας: ‘’Ουκ αρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία. Ου ψευσόμεθά σε, πατροπαράδοτον σέβας’’. Είθε, να συνθέσουμε, να μεταφέρουμε την πρόταση της Εκκλησίας στο προσκήνιο της ιστορίας.
Το γράψαμε και προχτές. Συμπαριστάμεθα. Στη βαθιά οδύνη και στον αβάσταχτο πόνο των οικογενειών, που θρηνούν μέλη των οικογενειών τους στη φονική σύγκρουση των τρένων κοντά στη Λάρισα, και στις δεκάδες αδικοχαμένους αδελφούς – αδελφές μας, με προσευχή εν σιωπή προς την Παναγία (την Ελεούσα του Ζιδανίου, που τόσες φορές παρούσα στήριξε και στηρίζει την περιοχή μας και το λαό μας – Θυμάμαι, μαθητής δημοτικού, τον παπα-Γιώργη Κακούλη να περιφέρει στα σπίτια του Βελβεντού την Εικόνα της Παναγίας της Ζιδανιώτισσας. Έψαλα το Απολυτίκιό της κι εκείνος μνημόνευε, αγίαζε και ευλογούσε), και συνοχή καρδίας, συμπαριστάμεθα ολοψύχως.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος, 7-3-2023
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ θριαμβεύει εἰς τοὺς αἰῶνας. Διά νὰ ἀκτινοβολῇ εἰς ὅλον τὸν κόσμον —εὐηγγελισμένον καὶ ἀνευαγγέλιστον— τὸ φῶς της, τὴν ἐλπίδα της, τὴν χαράν της, τὴν ἐν Κυρίῳ ἐλευθερίαν της, τὴν πνευματικότητά της, τὸν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀμώμητον Ὀρθοδοξίαν της!…
“με προσευχή εν σιωπή προς την Παναγία (την Ελεούσα του Ζιδανίου, που τόσες φορές παρούσα στήριξε και στηρίζει την περιοχή μας και το λαό μας”
(η οποία έχει βέβαια δεν προστάτεψε τα παιδιά που έγιναν κομματάκια στο τρένο των Τεμπών). Τώρα, ή μας δουλεύουν οι θρησκείες ή τα θέλει η ράχη μας.
Μέχρι αυτές τις λέξεις εκτείνεται η θεολογική-θρησκειολογική γνώση, κατανόηση και αντίληψη σου.
Βέβαια αυτό δεν σου δημιουργεί την παραμικρή αναστολή να αποφαίνεσαι επί εκκλησιαστικών ζητημάτων.
Τι λες ρε βαρυγδουπε θεολογημενε, πες κι εμας τους χαζούς να μάθουμε το γιατί!!!
Το κακό δεν έχει οντολογικό χαρακτήρα. Δεν υπάρχει από μόνο του. Ενεργείται από τα δημιουργήματα του Θεού.
Η Ορθόδοξη Θεολογία είναι εμπειρικὴ ευσέβεια. Εμπειρία 2.000 χρόνων δεν ανατρέπεται από ψυχές επαναστατημένες εναντίον του Θεού.
Έχεις φτιάξει τη δική σου, δήθεν ψαγμένη, κοσμοθεωρία, τὸ δικό σου «εὐαγγέλιο». Άνθρωποι σαν και σένα « του ανοηταίνειν ου παύσονται» Ου γαρ εισιν οι θεοί αυτών , ως ο θεός ημών.
Έλα ρε φίλε, τι παντοδύναμος, πανάγαθος και όλο αγάπη είναι ο Θεός σας;; Άσε γιατι στα Κατηχητικά ήμουν κ έφυγα τρέχοντας και εμεσσων.
Που να τα προλάβει όλα κι αυτή;
πόσο ρηχός και λαϊκιστής! πουλησες πνεύμα πάντως κοιμήσου ήσυχα τωρα