Καλό ταξίδι και καλό Παράδεισο φίλε Μίμη. Τον Μίμη Παπαϊωάννου τον γνώρισα το 1969 φοιτητής τότε στην ΕΑΣΑ στην Αθήνα και αυτός ποδοσφαιριστής στην ΑΕΚ στις δόξες του.Συγκατικούσε κάπου εκεί στα Πατήσια σε ένα λιτό δυαράκι με τον Καραπουλιτίδη και τον φίλο και συμφοιτητή μου Τάκη Παλασίδη παίκτες της ΑΕΚ που ήταν και συγχωριανοί του. Είχα πάει στο σπίτι τους.Ο Μίμης έλειπε. Έλα μου λέει ο Τάκης να σου δείξω το δωμάτιο του Μίμη,αλλά μή ακουμπήσεις τίποτε γιατί τα έχει όλα στην σειρά και λίγο κάτι να πειράξουμε το καταλαβ αίνει και μας παίρνει σβάρνα. Ανοίγει την πόρτα και βλέπω ένα δωμάτιο όλα στη σειρά.Αυτό που ξεχώρισα ήταν μία φωτογραφία του Πελέ και τη φανέλα του με το Ν.10.Βλέπεις Νοικοκύρης ; μου λέει ο Τάκης , όλα μόνος του τα κάνει.Σε λίγο ήρθε και ο Μίμης και έτσι γνωριστήκαμε αφού είπαμε και τα ποντιακά μας.Κάθε φορά που θέλαμε εισιτήρια της ΑΕΚ τον επισκεπτόμασταν.Χαθήκαμε,ώσπου εκεί γύρω στο 1998-99 συναντηθήκαμε σε μιά Γ.Συνέλευση της ΕΠΟ. Τον μίλησα του είπα ποιος είμαι.Με θυμήθηκε και από τότε με έλεγε ξάδερφε. Κάποια στιγμή τον έψαξα στο τηλέφωνο,τον βρήκα και τον κάλεσα να έρθει στην Κοζάνη σε μιά εκδήλωση που είχαμε στην ΕΠΣ της οποίας ήμουν πρόεδρος,για να τον τιμήσουμε. Χάρηκε και ρώτησε ημερομηνία.Λυπήθηκε όμως γιατί την ημέρα της εκδήλωσης θα ήταν με την Εθνική στο εξωτερικό.Δεσμεύτηκε για μια άλλη φορά αλλά δυστυχώς δεν καταφέραμε να υλοποιήσουμε την συνάντησή μας.Δεν πειράζει φίλε,ξάδερφε,είσαι για πάντα στις καρδιές μας.Καλό ταξίδι και καλό Παράδεισο.
