Στον Πόντο την αλησμόνητη πατρίδα, κάθε Κυριακή του Πάσχα, η δημογεροντία του χωριού μαζί με τον ιερέα και τους μουσικούς με τα όργανα, πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι να ευχηθούν και να καλέσουν όλους στην πλατεία. Σε κάθε σπίτι έδιναν και έπαιρναν ευχές και δώρα όπως αυγά, τσουρέκια, μεζέδες κλπ. Φεύγοντας από το σπίτι έπαιρναν τουλάχιστον ένα από τα μέλη της οικογένειας, συνήθως τον αρχηγό και επισκέπτονταν το επόμενο σπίτι. Ακολούθως και από εκεί έπαιρναν κάποιον και έτσι, από σπίτι σε σπίτι η πομπή μεγάλωνε και γινόταν μία αλυσίδα χαράς η οποία ξεδιπλωνόταν στην πλατεία σε ένα μεγάλο χορό.Παλιά στη Άρδασσα με το κοτσαγκελ γύριζαν τα σπίτια μαζεύοντας συνήθως κότες, παρουσιάζοντας πολλές φορές τους νεόνυμφους. Αξέχαστοι στους μεγαλύτερους παραμένουν, οι χοροί που γίνονταν αυθόρμητα στα αλώνια και τις πλατείες, σε κάθε αργία και γιορτή και συμμετείχαν όλοι. Όπως και αργότερα οι χοροί του Πάσχα που διοργάνωνε ο Ποντιακός Σύλλογος παρουσιάζοντας ταυτόχρονα τα πρώτα χορευτικά του, τους πρώτους «σερατσήδες» του.
Οι φωτογραφίες είναι της Μαίρης Κεσκελίδου
