Κάπου, πάντα, θα υπάρχουν τα αντίστοιχα Γρεβενά (του Άρη Σαμαρά)

Πριν από, περίπου, ένα μήνα στα Γρεβενά πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της Έκθεσης Ζωγραφικής του Δυτικομακεδόνα καλλιτέχνη, Κώστα Ντιο. Όσοι γνωρίζουν έστω και τα βασικά για την τέχνη της ζωγραφικής σίγουρα έχουν δει κάποιο έργο του, ενώ κι εκείνοι που δεν έχουν καμία επαφή με το συγκεκριμένο καλλιτεχνικό αντικείμενο κάτι θα έχουν ακούσει για τις ξεχωριστές ικανότητες του, που όπως πολλοί λένε, τον κατατάσσουν, σε πανελλήνιο επίπεδο, στους κορυφαίους εν ενεργεία ζωγράφους. Στην αρχή της ομιλίας του, την ημέρα των εγκαινίων, ο Κώστας Ντιος, διατύπωσε, την ακόλουθη κουβέντα: «Ευτυχώς που υπάρχουν και τα Γρεβενά», υπογραμμίζοντας, πως αυτός θα μπορούσε να είναι κι ο τίτλος της εκθέσεως του αντί για το «Ατελέσφοροι Διάλογοι» που τελικά επέλεξε. Αφού συγχαρώ το Δήμο Γρεβενών κι όσους συνέβαλαν για να διοργανωθεί η συγκεκριμένη έκθεση θα ήθελα να αναφερθώ στη διαχρονική απαξίωση και μη στήριξη καλλιτεχνών, σαν τον Κώστα Ντιο, από το πολιτικό προσωπικό της περιοχής (Π.Ε. Κοζάνης), που, ανέκαθεν, περιορίζονταν σε τετριμμένες κι ανούσιες δράσεις περί, δήθεν, πολιτισμού και τέχνης. Κι ασφαλώς δεν αναφέρομαι σε υλικοτεχνική ή οικονομική στήριξη του έργου τους αλλά στη μη αξιοποίησή τους σε σημαντικά πόστα ώστε με τις ιδέες και τις προτάσεις τους να βάλουν ένα σημαντικό λιθαράκι στο να πάει ο τόπος μας ένα ή περισσότερα βήματα, πιο, μπροστά. Ευτυχώς για καλλιτέχνες του διαμετρήματος του Κωνσταντίνου Ντιο κάπου, πάντα, θα υπάρχουν τα αντίστοιχα Γρεβενά. Έτσι, για ν’ αναγνωρίζουν την αξία τους και να ξεπλένουν την ντροπή (που θα έπρεπε να νιώθουν) όλοι όσοι είχαν τη δυνατότητα να τους αξιοποιήσουν αλλά εν τέλει αδιαφόρησαν.