Όταν, εσχάτως, μέσω της “Διαύγειας”, ανακαλύπτεις πως σε συγκεκριμένα μικρο-είδη και για διάφορες ανάγκες, του φορέα στον οποίο προΐσταται, οι προμήθειες, κάποιων χιλιάδων ευρώ, έχουν γίνει, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, με απευθείας αναθέσεις, από ένα συγκεκριμένο μαγαζί, τη στιγμή που υπάρχουν αρκετά αντίστοιχα στην περιοχή, τότε καταλαβαίνεις πως «υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας» . Επιβεβαιώνοντας τις υποψίες σου, διαπιστώνεις πως πρόκειται για μαγαζί ιδιοκτησίας προσώπου του πολύ στενού φιλικού του κύκλου κι εξάγεις το συμπέρασμα πως στη συγκεκριμένη περίπτωση οι αρχές κι οι κανόνες της αγοράς περί ίσης μεταχείρισης έχουν πάει περίπατο μπροστά στα συμφέροντα και την εξυπηρέτηση ημετέρων. Πιστεύοντας πως δε θα γίνει αντιληπτός, επειδή η νομοθεσία του επιτρέπει τις απευθείας αναθέσεις ή επειδή είναι λάτρης του δόγματος “Βουλγαράκη” πως “ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό”, ξεχνά πως υπάρχει κι η κρίση των πολιτών που απορρίπτει και κατακρίνει τέτοιες πρακτικές. Μια ενδελεχής έρευνα σε χρονικό διάστημα τετραετίας είναι βέβαιο πως θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Όλα στην ώρα τους, με ονόματα κι αποδείξεις!

 

H Xύτρα