«Τα erasmus+ κάνουν τις ζωές μας καλύτερες» (του Γιώργου Τριανταφύλλου)

Το προηγούμενο διάστημα οφείλω να πω ότι ήμουν σε μια υπαρξιακά και συναισθηματικά δύσκολη κατάσταση. Σε μια αδράνεια και κούραση απ’ τις υποχρεώσεις τις φοιτητικές και προσωπικές. Ωστόσο πέραν απ’ τις προσωπικές μου προσπάθειες για να επανέλθω σε αυτό βοήθησε πάρα πολύ και το ότι συμμετείχα σε δύο προγράμματα, τα οποία έφερε στο προσκήνιο η GO Alive, ως Leader, ένα στην Τουρκία και ένα στην Ισπανία.

Ντάξει, το leadership δεν είναι το ατού μου, όμως θα ήθελα να αξιοποιήσω το πραγματικό ατού μου, που είναι το γραπτό, ώστε να εξηγήσω γιατί αξίζει τα νέα παιδιά να πηγαίνουμε σε προγράμματα και γιατί η GO alive χρειάζεται την υποστήριξη της τοπικής κοινωνίας της Κοζάνης.

Σκεφτείτε πως ζούμε στην Κοζάνη, μια μικρή πόλη με αντικειμενικά λίγες ευκαιρίες, στην οποία υπάρχει ένας οργανισμός που συνεργάζεται με άλλους στο εξωτερικό και προωθεί προγράμματα μη τυπικής εκπαίδευσης σε ποικίλες χώρες. Το πρόγραμμα στην Τουρκία αφορούσε τον οικοτουρισμό, και το άλλο στην Ισπανία την κοινωνική ενσωμάτωση μέσω της φωτογραφίας. Οι εποικοδομητικές συζητήσεις που προκύπτουν, η ανταλλαγή πολυεθνικών εμπειριών, η γνωριμία άλλων κουλτουρών και τρόπων σκέψεως, μπορούν να «χτίσουν» νέους με ιδέες και πιο έμπειρους στο Ευρωπαϊκό σκεπτικό, πράγμα που τους γεμίζει με απεριόριστα εφόδια. Ενώ η αυτοπεποίθηση που αποκτάει κανείς ταξιδεύοντας και μαθαίνοντας είναι τεράστιο δώρο.

Εγώ να πω την αλήθεια μου, δεν ζω στην Κοζάνη τώρα πια, και για αυτό δεν μπορώ να υποστηρίξω τον οργανισμό όσο το χρειάζεται. Θεωρώ όμως πως είναι ένα σπίτι για όλους τους νέους, και εννοείται ανοιχτό σε προτάσεις και ιδέες που μπορούν να εφαρμοστούν για μια καλύτερη Κοζάνη. Όπως τις προάλλες η παρουσίαση των νέων συγγραφέων στην Δημοτική βιβλιοθήκη, το πρόγραμμα Kozani goes green που αναδιαμορφώνει χώρους, το green out of the box και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.

Θεωρώ ωστόσο ότι αυτήν η αποκόμιση εμπειριών με πρωταγωνιστή έναν τέτοιο οργανισμό, κάνει την Κοζάνη μια σύγχρονη, Ευρωπαϊκή πόλη με διασυνδέσεις. Προχωράω λοιπόν περιγράφοντας την προσωπική μου ανάπτυξη μέσα από τα προγράμματα του οργανισμού αυτού, ας ξεκινήσουμε από τα πιο εξειδικευμένα : μέσω του προγράμματος New vacation for the green protection στο Μπαιμπούρτ της Τουρκίας, που αφορά τον οικοτουρισμό, εμπέδωσα το πως οι πόλεις και οι χώρες, μπορούν χωρίς επεξεργασία να αξιοποιήσουν τους φυσικούς τους πόρους, ώστε να φέρουν βιώσιμο τουρισμό, ένα σημαντικό εργαλείο και για την μεταληγνιτική Κοζάνη, ενώ μέσω του προγράμματος portraits – a tool for social inclusion, στην Ισπανία, και συγκεκριμένα στο Αλκάλα Λα Ρεάλ, έμαθα πως χτίζεται η ιστορία μέσω της φωτογραφίας, πώς αυτήν προωθεί την ενσωμάτωση ατόμων από όλες τις κοινωνικές ομάδες και υπό όλες τις συνθήκες που μπορεί κανείς να βρεθεί. Για παράδειγμα, φωτογραφίσαμε ηλικιωμένους που δέχονται φροντίδα, άτομα με αναπηρίες και ενημερωθήκαμε και για την χρήση της φωτογραφίας σε περιόδους πολέμου, και πως η οπτική γωνία δίνει διαφορά στην σημασία της κάθε εικόνας.

Σε πιο προσωπικό επίπεδο πάλι, μίλησα με άλλα άτομα που έχουν εμπειρίες κοινές με μένα, όπως μη νευροτυπικούς, φοιτητές εστιών, κ.ο.κ και πως αυτό πραγματικά, ανά χώρα επηρεάζει διαφορετικά τις ζωές μας.