Η ψήφος της Δευτέρας – Σε αντιπαραβολή με το θέατρο της αυτής ημέρας. (του Παναγιώτη Δημόπουλου)

Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, «η Κοζάνη ψηφίζει την Δευτέρα». Εν ολίγοις, οι πολίτες σπεύδουν να δηλώσουν την νικητήρια ψήφο τους σε μια εντυπωσιακή μετεκλογική αύξηση των ποσοστών των εκλεγμένων. Μου συνέβη κι εμένα, έλαβα κάποτε μέρος, άνευ εντύπου carte de visite και πολλών προσδοκιών. Ωστόσο, όταν βρέθηκα εκλεγμένος της καραμπόλας, διαπιστώθηκε υπερπολλαπλάσια δύναμη φανατικών και προφορικών εντολέων που με έβαλε σε υποψίες πως νοθεύτηκε το αποτέλεσμα και αδικήθηκα στην κατάταξη. Το ζήτημα ξεπεράστηκε με την βοήθεια της αριθμητικής της Β΄Δημοτικού στην οποία ήμουν άριστος: η κάλπη έλεγε αλήθεια.
Τί σημαίνει αυτό; Μια έλξη που ασκεί ο νικητής ή «το φαβορί» και που εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο. Όμως, μέσα σε ένα αινιγματικό πλαίσιο που επιτρέπει μέχρι και την επιρροή του τζόγου στις εκλογές, κάθε έλξη μακριά από την δημοκρατική διαδικασία μπορεί να έχει συνέπειες στο μέλλον. Ειδικά όταν ένας προεκλογικός διάλογος διεξάγεται κατά 90% στο πεδίο της κοινωνικής επιρροής και της μικροδιαφήμισης, κάτι που πλέον καθιστά τα τηλεοπτικά πάνελ των τοπικών σταθμών σωστά αμφιθέατρα φιλοσοφικής σχολής. Θα τηρηθεί υπό facebook και youtube η συνταγματική σιγή της ημέρας των εκλογών; Eίναι το πλέον αμφίβολο παρά τις φιλότιμες εγκυκλίους του υπερατλαντικά αναρμόδιου Υπουργείου Εσωτερικών.
Η κατάσταση αυτή πείθει τους συναγωνιζόμενους υποψηφίους πως ο όγκος της πληροφορίας σε φωτογραφικό και διαφημιστικό υλικό καθώς και η ένταση διάχυσης της προσωπικής χορογραφίας και εικόνας είναι αφενός απόλυτες ανάγκες και αφετέρου κλειδούχες ουσίες που θα εξασφαλίσουν την εκλογή. Πρόκειται για το λεγόμενο «πολιτικό προφίλ» και το αμφιλεγόμενο «διαφημιστικό ανφάς». Αυτό μάλλον υποτιμά τη νοημοσύνη του εκλογικού σώματος το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπο με μια αμήχανα φυλλοβόλο και ψηφιακά υστερική εβδομάδα λιγοστού πολιτικού περιεχομένου και επαναλαμβανόμενα μηνύματα τύπου Παβλώφ. Η έλλειψη συγκεκριμένων (τί), προτεραιοποιημένων (πότε) και αναλυτικά προτεινόμενων (πώς) ενεργειών για την περίοδο διοίκησης είναι πασιφανής. Τα δε προεκλογικά προγράμματα πράγματι καλύπτουν καλόπιστα το σύνολο της θηλαστικής δραστηριότητας στο διηνεκές, κάπου όμως παύουν να πείθουν για την εφικτότητά τους βάσει και πρότερων εμπειριών. Και εκεί, στο έλλειμμα πραγματικών επιλογών, επικρατεί πλέον το δόγμα της διάθεσης ψήφου σε γνωστούς και συγγενείς χάριν ηθικής τους στήριξης σε έναν αγώνα κοινωνικού κύρους. Συνεπώς η παράταξη που διαθέτει τον μεγαλύτερο οικογενειακό και φιλικό ιστό πιθανώς θα επικρατήσει σε όλες τις περιπτώσεις, σε όλη τη χώρα. Δεν είναι μεμπτό, όμως δεν είναι ούτε «από τα κάτω προς τα πάνω», ούτε «από τα πάνω προς τα κάτω» – είναι «από τα κάτω προς τα κάτω και άνω-κάτω». Οι φίλες στον κομμουνισμό δυνάμεις, τις οποίες δεν ψήφισα και δεν θα ψηφίσω μάλλον ποτέ λόγω φοβίας απέναντι στην ενδεχόμενη ίδρυση δημοτικού γκούλαγκ, είναι ομολογουμένως οι μόνες που διαμηνύουν σαφείς πολιτικές θέσεις και μάλιστα ευαγείς. Αν δεν τις προσέβαλλα, θα έλεγα πως αυτό είναι παράδοξο, ενώ η Πάτρα μου στέλνει χαιρετισμούς.
Στην τελευταία εκλογική διαδικασία του Δήμου Κοζάνης συμμετείχαν 31.083 ψηφοφόροι, λιγότεροι των μισών εγγεγραμμένων. Ο αριθμός των υποψηφίων συμβούλων της ερχόμενης εβδομάδας μου είναι άγνωστος αλλά τον εκτιμώ στις πολλές εκατοντάδες αν όχι τετραψήφιο, βάσει των πρόσφατων αλλαγών της νομοθεσίας. Η αναλογία αυτή από τη μία δείχνει ενθουσιασμό για την ενεργό συμμετοχή και αυτό είναι αρχικά εξαιρετικό. Καραδοκεί όμως ο κίνδυνος: μια προεκλογική περίοδος χωρίς σαφή διάλογο και με εκατοντάδες παράλληλους διαφημιστικούς μονολόγους υπόσχεται μια μακρά μετεκλογική περίοδο αποθεραπείας και αποτοξίνωσης με εκατοντάδες «απογοητευμένους» και μερικούς «γοητευμένους» που διαπραγματεύονται νομές 5ετίας. Αυτή η γοητεία-απογοήτευση δεν έχει να κάνει με την συμμετοχή, αλλά με την αίσθηση ατομικής «έγκρισης-απόρριψης» αφού η όλη διαδικασία δεν είναι αμιγώς πολιτική αλλά βασίζεται κυρίως στην ψυχολογία της κοινωνικής επιβεβαίωσης προσώπων. Θα επιβεβαιωθούν 35/70 ως διαθέτοντες «πολιτικό κεφάλαιο», οι υπόλοιποι θα πρέπει να εφεύρουν τις εξηγήσεις τους στον καθρέφτη. Όσο για την ψήφο επί πολιτικών προτάσεων, ούτε λόγος. Στην αγγλόφωνη πολιτική σφαίρα αυτό λέγεται disenfranchisement, και κατονομάστηκε επειδή πρώτα συνέβη, οδηγώντας στην γενικευμένη αποχή και αδιαφορία με αποτέλεσμα την αυθαιρεσία σε παγκόσμιο επίπεδο. Το μεταφράζω εδώ ως «τεχνητή πολιτική αποστέρηση» δια της υπερέκθεσης. Παλιότερα εμείς οι Έλληνες, πάντοτε πρωτοπόροι, βαφτίσαμε και μια σχετική πλατεία, όμως είχαμε άλλους, δημοσιονομικούς λόγους.
Μήπως, έστω την τελευταία εβδομάδα, μπορούσε ένας έντονος διάλογος να εστιάσει στις προτεινόμενες πράξεις και τις λεπτομέρειές τους και όχι στα χαρακτηριστικά των προσώπων ή τις εκατέρωθεν μειωτικές μομφές; Φρονώ πως κανείς μας δεν θέλει υποψηφίους τιμωρημένους, ατιμώρητους ή τιμωρητές, γιατί κανείς μας δεν ψηφίζει για να τιμωρήσει ή να εξιλεώσει πρόσωπα, αλλά για όσα θα τον αφορούν επί 5 χρόνια. Η προσευχή όμως είναι το τελευταίο πολιτικό καταφύγιο των φιλοπερίεργων απέναντι στην γενικευμένη επιδρομή της μαρμότας.
Δηλώνω πριν την Δευτέρα κλαυθμώνος πως για τον Δήμο Κοζάνης θα ψηφίσω την παράταξη με την οποία συνυπηρέτησα άλλοτε. Την Δευτέρα όμως θα έχω ψηφίσει τον νικητή, όποιος κι αν είναι, επειδή η λαϊκή παράδοση είναι τελικά σοφή. Οι δηλώσεις αυτές γίνονται ακριβώς για να τονιστεί πως κανείς, ευτυχώς όχι ακόμα, δεν μπορεί να εξακριβώσει το αληθές τους και επειδή η μυστική ψηφοφορία προφυλάσσει το πολίτευμα. Καμία σημασία δεν έχει η ψήφος του Σαββάτου ή της Δευτέρας. Το μόνο που έχει σημασία στις εκλογές είναι η κάλπη, πιο Δωρικά «του κ’τι» (αρχ. κυτίον). Το οποίο θα μεταφέρει την εντολή προς απαρέγκλιτη τήρηση πως από 1ης Ιανουαρίου 2023 μέχρι 1ης Ιανουαρίου 2028 και για 1.826 συναπτές ημέρες, οι εντεταλμένοι θα υπηρετούν διαρκώς τα συμφέροντα όλων ανεξαιρέτως των δημοτών της Κοζάνης και όχι τους ίδιους. Είναι δέον να προετοιμάζονται και να ομιλήσουν πολύ συγκεκριμένα για αυτό, το απείρως πιο δύσκολο σκέλος, γυρίζοντας για λίγο από την θέση προφίλ σε δεσμευτικό ανφάς και αποφεύγοντας, έστω την ύστατη στιγμή, την διαρκή φωτορομαντική επιβεβαίωση ενός μάταιου, φαντασιακού και προσωπικού Λευκού Οίκου και δισκοπότηρου.
Έξω απ’ τον χορό. Πολλά τραγούδια ξέρω.
Το λέω στην θυγατέρα μου και απαντάει «ε, τραγούδα». Ενθαρρυμένος δημοσιεύω.

tags: δουλειά, μανίκια, μπορούμε, ελπίδα, μαζί, ξανά, μπροστά, δυνατά, μέλλον, νίκη, σελίδα, ενότητα, εδώ, τόπος, τώρα, εμπρός, όλοι, σταθερά, ανάπτυξη, ψηλά, αλλαγή, συσπείρωση, συμμαχία, συνεργασία, πρόκληση, ευκαιρία, συνέχεια, πρωτοβουλία, εποχή, καρπούζια, μαχαίρια, Σιλωάμ, Αραράτ, προφίλ, όραμα, θεσμικός, αύριο, νέο, εμπειρία, τιμόνι, στιβαρό, πολυσυλλεκτικό, στήριξη, δύναμη, προοπτική, ευθύνη, τολμάμε, πρόοδος, αλλιώς, ενεργοί πολίτες, συλλογικότητα, μεταρρύθμιση, αρχή, βήμα, επανεκκίνηση, ξεκίνημα, πάλη, ελεύθεροι, ανεξάρτητοι κλπ
λέξεις-κλειδιά: ψήφος, «κ’τι», πενταετία, προϋπολογισμοί, απολογισμοί