Ορθόδοξο κράτος; (του Απόστολου Παπαδημητρίου)

Πανηγυρίστηκε μεταξύ των ισχυρών του δυτικού κόσμου η υπερψήφιση από τη Βουλή των Ελλήνων του νομοσχεδίου για τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων. Ο πρωθυπουργός μας  δέχθηκε τα συγχαρητήρια Ευρωπαίων αξιωματούχων και η εφημερίδα Times της Νέας Υόρκης έγραψε ότι η Ελλάδα έγινε η πρώτη ορθόδοξη χώρα, η οποία νομιμοποίησε τον γάμο αυτό και παραχώρησε το δικαίωμα στα ομοφυλόφιλα ζεύγη να υιοθετούν τέκνα! Οι ομοφυλόφιλοι εντός της χώρας ξέσπασαν σε ιαχές θριάμβου. Μάλιστα γνωστός διεκδικητής «δικαιωμάτων» για την ομάδα του βροντοφώναξε: «Η πόλις εάλω»! Αυτό το είχαν ξεστομίσει οι πρόγονοί μας θρηνολογώντας για την πτώση της βασιλεύουσας. Ο σύγχρονος εργαζόμενος για την αποδόμηση του ελληνισμού, όπως πολλοί επιθυμούν, θριαμβολογεί! Και έχει πλείστους όσους συμμάχους στους πολιτικό, δημοσιογραφικό, οικονομικό και διανόησης χώρους! Το σύνθημα «στο διάολο η οικογένεια στο διάολο η πατρίς» δεν έπεσε στην  αντίληψη ουδενός από τους κύκλους αυτούς!

Κάποιοι βουλευτές επιχειρηματολογώντας για να αντικρούσουν τους αρνούμενους να υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο θυμήθηκαν ότι ο Χριστός ήρθε να κηρύξει την αγάπη και καυτηρίασαν κάποιους συναδέλφους τους ως εκδηλώνοντες εμπάθεια και όντες υπέρ διακρίσεων σε βάρος «ευπαθών» ομάδων συμπολιτών μας! Βουλευτές, που πιθανόν να μην έχουν αναγνώσει ούτε μία φορά από περιέργεια το κείμενο της Καινής Διαθήκης, έγιναν τιμητές συναδέλφων τους στο όνομα του Χριστού, τον οποίο απαξιώνουν καθημερινά στο έπακρο με τη στάση τους. Ναι, ο Χριστός είχε ως επίκεντρο της διδασκαλίας του την αγάπη. Στις φτωχές δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες τείνει αυτή να ταυτιστεί όχι μόνο με τον έρωτα αλλά και με τη σεξουαλική επαφή (make love not war). Ο Χριστός μίλησε για αγάπη πολύ διαφορετική από αυτή που έχουν κατά νου, όσοι τον περιφρονούν με τη στάση βίου τους. Η αγάπη εκδηλώνεται στο πνεύμα θυσίας για τον συνάνθρωπό μας και συμβαδίζει με την αλήθεια, που όχι απλά πρόβαλε ο Χριστός, αλλά διακήρυξε «Εγώ ειμί η αλήθεια». Κάποιοι συνηθισμένοι σε ιδεολογικά τσιτάτα παραχαράσσουν την αλήθεια στο όνομα δήθεν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αλλά το «δικαίωμα», στο οποίο αναφέρεται το ψηφισθέν νομοσχέδιο προωθείται σ’ όλη την έκταση του δυτικού κόσμου από πανίσχυρο σύστημα διεθνούς εξουσίας, το οποίο συνθλίβει πλήθος δικαιωμάτων στην έκταση του πλανήτη και οδηγεί λαούς στην εξαθλίωση και στον θάνατο. Αυτό αδυνατούν να αντιληφθούν οι αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί»; Αισθάνονται άνετα να συνοδοιπορούν με «συντηρητικούς», που επί δεκαετίες καπηλεύτηκαν τα ιερά και όσια του λαού ανάβοντας προεκλογικά λαμπάδες ενώπιον συσκευών εικονοληψίας;

Είναι η Ελλάδα ορθόδοξο κράτος; Αυτό διακηρύσσουν κάποιοι αυταπατώμενοι. Η Ιεραρχία της ελλαδικής Εκκλησίας είχε καλέσει τον λαό να δηλώσει την αντίθεσή του στην απαλοιφή του θρησκεύματος από τα δελτία αστυνομικής ταυτότητας. Υπέγραψαν περί τα 4.000.000 Έλληνες πολίτες, μεταξύ των οποίων και μετέπειτα πρωθυπουργός; Τί απέγιναν οι ψήφοι διαμαρτυρίας με την αλλαγή κυβέρνησης; Ουδείς ενδιαφέρθηκε! Και από τις νέες ταυτότητες έχει απαλειφεί η αναγραφή του θρησκεύματος. Ήταν τόσο σημαντικό το ζήτημα για την Εκκλησία; Ασφαλώς όχι. Ήταν δηλωτικό ότι οι ψηφίσαντες διαμαρτυρόμενοι ήταν πιστά τέκνα της Εκκλησίας; Προφανώς όχι. Αρκετοί ήταν απλά αντιπολιτευόμενοι την κυβέρνηση. Το ποσοστό των Ελλήνων πολιτών τακτικά εκκλησιαζομένων έχει καταπέσει σε μονοψήφιο αριθμό! Ούτε όμως ο τακτικός εκκλησιασμός είναι ασφαλές κριτήριο προσήλωσης στη διδασκαλία της Εκκλησίας. Σε αντίθεση με τους προσηλωμένους στην υπεροχή των αριθμών, ο Χριστός διακήρυξε: «Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον»! Με βάση την ανάλυση, που προηγήθηκε η Ελλάδα δεν είναι ορθόδοξο κράτος.  Έπαψε να είναι από καιρό.

Τώρα κάποιοι θρηνούν για την «αλωθείσαν πόλιν»! Μήπως είναι καιρός αυτοκριτικής; Ας κάνουμε ιστορική αναδρομή. Από τότε που δολοφονήσαμε τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας, τον θαυμαστό Ιωάννη Καποδίστρια, η χώρα οδηγήθηκε βίαια στο δρόμο της Δύσης. Ο λαός μας, που δεν γνώριζε πολλά γράμματα, λόγω της μακρόχρονης σκλαβιάς, για εκείνους που εγκατέλειπαν την παράδοση, τη θεμελιωμένη στην ορθόδοξη πίστη έλεγαν ότι ή τούρκεψε (εξισλαμίστηκε) ή φράγκεψε (υποτάχθηκε στον πάπα). Βέβαια τον Τούρκο οι πρόγονοί μας εκδίωξαν χύνοντας ποταμούς αιμάτων και υποσχόμενοι να οικοδομήσουν ιερό ναό αφιερωμένο στον Σωτήρα Χριστό (τάμα του έθνους). Ο Φράγκος όμως (στον όρο περιλαμβάνεται και ο Αγγλοσάξων) θρονιάστηκε για τα καλά στη χώρα μας μέσω ομοεθνών μας προθύμων να τον υπηρετήσουν μέχρι σήμερα, εν γνώσει ότι αυτός νέμει την εξουσία στους υποτακτικούς του. Ο Φράγκος, έχοντας κάνει την επανάστασή του όχι μόνο κατά κοσμικών αρχόντων, πολιτικών και θρησκευτικών, αλλά και κατά του Θεού, έδωσε εντολή στους υποτακτικούς του να μεταλαμπαδεύσουν στον ταλαίπωρο λαό μας την αθεΐα! Πολιτικοί, διανοούμενοι, άνθρωποι της τέχνης, οικονομικοί παράγοντες με εργώδη προσπάθεια επιχείρησαν να φέρουν σε πέρας το σχέδιο κατ’ εντολήν έξωθεν! Η ελλαδική Εκκλησία υποβιβασμένη από εθναρχούσα, κατά την τουρκοκρατία, σε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, υποτάχθηκε στα κελεύσματα της νόμω κρατούσης Πολιτείας! Το αυτοκέφαλο και η κατάργηση πλήθους μοναστηριών, κατ’ εντολή των Βαυαρών, που επιβλήθηκαν ως διάδοχο σχήμα, μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, μαρτυρούν τη βίαια επίθεση κατά της Εκκλησίας. Ακολούθησε η διείσδυση στην εκπαίδευση. Ο μοναχός «Παπουλάκος», ο άκρως αγαπητός από τον λαό, συνελήφθη από την βαυαρική εξουσία, όμως η Ιεραρχία αποφάσισε τον δια βίου εγκλεισμό του σε μονή! Ποιο το ατόπημά του; Καυτηρίαζε στα κηρύγματά του τα άθεα γράμματα και την υποταγή της χώρας σε νέο κατακτητή, τη «φραγκιά»!

Η εμφάνιση του κομμουνισμού προκάλεσε ανησυχία στους ηγέτες του αστικού καθεστώτος στη Δύση. Είχαν ανάγκη αυτοί της συμμαχίας με την Εκκλησία. Οι άθεοι, άπληστοι και βαρυνόμενοι με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αστοί ζήτησαν τη βοήθεια των θρησκευτικών ηγετών της χριστιανοσύνης να πολεμήσουν τον άθεο κομμουνισμό! Βέβαια κατά τον Β΄ μεγάλο πόλεμο των μεγάλων συμφερόντων «συμμάχησαν» με τους κομμουνιστές, για να αντιμετωπίσουν τις εκτροπές από την «αστική καθαρότητα», τον ναζισμό και τον φασισμό. Ευθύς όμως μετά προχώρησαν στη μοιρασιά των λαών, σαν να ήταν κοπάδια. Και εμείς περιήλθαμε στο δυτικό στρατόπεδο. Πρωθυπουργός μας, που αποκλήθηκε εθνάρχης βροντοφώμαξε: «Ανήκομεν εις την Δύσιν». Ουδείς βρέθηκε να τον αντικρούσει, εκκλησιαστικός άνδρας ή διανοούμενος. Ανατολή, τότε χαρακτηριζόταν το άλλο κοινωνικοπολιτικό στρατόπεδο, το κομμουνιστικό. Μετά την κατάρρευσή του, Ανατολή εννοείται στη χώρα μας η Ασία των Μογγόλων, των Αράβων και των Τούρκων. Η «καθ’ ημάς Ανατολή», η Ρωμηοσύνη, η κατασυκοφαντημένη Ρωμανία των πατέρων της Εκκλησίας και του πλήθους των μαρτύρων και νεομαρτύρων, όταν δεν αγνοείται, κατασυκοφαντείται και διαχέονται στις σχολικές αίθουσες αντιλήψεις εχθρικές προς την παράδοσή μας, που πηγάζουν από το βαθύ μίσος της φραγκικής Δύσης κατά παντός του ελληνορθοδόξου. Μάλιστα ενορχηστρωμένα βάλλουν οι φραγκεμένοι κατά της Εκκλησίας με την κατηγορία ότι αφάνισε το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και εμπόδισε τον λαό μας να προχωρήσει στον δρόμο της προόδου.

Πανηγυρίστηκε η ένταξή μας στην ΕΟΚ ως αρχή πορείας προς την ευημερία, την οποία εννοούμε πλέον ως υλική και μόνο. Κάναμε πως δεν αντιληφθήκαμε ότι η Ένωση δεν είχε μόνο οικονομικό χαρακτήρα, αλλά στόχευε στην αλλοίωση των κοινωνιών και την επικράτηση ενός είδους «πολιτισμού», υποκουλτούρας την οποία προπαγάνδισαν, σε αγαστή συνεργασία «συντηρητικοί» και «προοδευτικοί» στην υπηρεσία του διεθνούς συστήματος εξουσίας. Και η χώρα μας εισήλθε στην «ποντικοπαγίδα», εντός της οποίας πρόσφεραν στον λαό μας το «τυράκι» (πλαστή ευμάρεια τριάντα ετών). Ακολούθησαν πλήθος δεινών, τα οποία απαριθμήσαμε σε άλλο άρθρο μας. Το πλέον σημαντικό είναι ότι κατάφεραν να απομακρύνουν τον λαό μας από τις παραδόσεις του και τον σεβασμό προς τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Και βέβαια την κύρια ευθύνη δεν φέρουν εκείνοι, που βροντοφώναζν το «ανήκομεν εις την Δύσιν», αλλά οι άλλοι που συνεργάστηκαν με τους εκθεμελιωτές ή σιώπησαν επαναπαυόμενοι σε ψευδείς διαβεβαιώσεις. Τώρα θρηνούν κάποιοι και διερωτώνται πώς συνέβη αυτό στην ορθόδοξη χώρα μας. Η αυτοκριτική θα μας βοηθήσει να το κατανοήσουμε.

                                                                «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»