Με τη συμμετοχή παιδιών (μαθητών των Σχολείων Βελβεντού: Παιδικού Σταθμού, Νηπιαγωγείων 1ου και 2ου, Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου) και του εκκλησιάσματος όλου έγινε (24-3-2024, Κυριακή της Ορθοδοξίας) η λιτάνευση των φορητών ιερών εικόνων του Ναού στον αύλειο, ηλιόλουστο, ανοιξιάτικο, καταπράσινο χώρο του Ναού και γύρω από αυτόν, για τη μνήμη της αναστήλωσης των εικόνων, το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, τη διακήρυξη-πίστη της Ενσάρκωσης του Υιού, ομοούσιου προς τον Πατέρα, την ανάδειξη της ιερότητας του κάθε ανθρώπινου προσώπου ως εικόνας του Θεού.
Τα πρόσωπα των παιδιών, δίνουν παντού, πάντα και σε όλους χαρά. Ασυζητητί. Αναπτερώνουν την βαλλόμενη – πληττόμενη ελπίδα. Ενθαρρύνουν κάθε, καλής προαιρέσεως, προσπάθεια για την ανάδειξη του ανθρώπου μέσα στον άνθρωπο. Βλέπεις τα παιδιά κρατώντας τις εικόνες και λες μέσα σου: Ναι, υπάρχει ελπίδα. Ο κόσμος μπορεί να γίνει – και θα γίνει – καλύτερος. Το εγγυώνται τα πρόσωπα των παιδιών και των Αγίων. Το ‘’Χαίρετε’’, ‘’Ειρήνη υμίν’’ και το ‘’Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης’’ δεν είναι κενός λόγος, είναι και γίνονται εφικτά.
Καθώς τελούσαμε τη λιτάνευση με τα φωτεινά, γλυκά και ήρεμα πρόσωπα παιδιών και μεγάλων, ήρθε στο μυαλό μου η φράση-παράγραφος: ‘’Στο καίριο ερώτημα της εποχής μας για το τι είναι ο άνθρωπος και πώς μπορεί να διασωθεί ο πολιτισμός του, η απάντηση της Ορθοδόξου θεολογίας δεν βρίσκεται κάπου αλλού ή μακράν ή έξω από την κληρονομία της κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Θεού παρακαταθήκης της, από τον αυθεντικό άνθρωπο, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό’’ (Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος. ΚΗ’ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη, 31 Οκτ. – 2 Νοεμ. 2016). Το θέμα πάντα είναι ένα: Πώς αυτή η θεολογική διατύπωση-διαπίστωση φεύγει από το χαρτί για να περάσει στον άνθρωπο, στην κοινωνία. Κι αυτό ούτε εύκολο είναι ούτε γίνεται αυτοστιγμής, αυτόματα και απρόσωπα.
Την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου μετέφερα στα παιδιά, στους γονείς, στα Σχολεία τους. Στο εκκλησίασμα.
Προηγήθηκε ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία Βασιλείου του Μεγάλου, στην οποία έψαλαν: Γιάννης Τζινίκος, Γιώργος Σεραφείμ, Δήμητρα Κίτση, ισοκράτημα: Τάκης Στεφανόπουλος. ‘’Της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα..’’.
Διανύουμε τη Σαρακοστή με τρεις λέξεις: Συγχωρώ, Μετανοώ, Αγαπώ.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
26-3-2024
