Τα σκαλοπατάκια … (του Βασίλη Μαρκόπουλου)

  Βήμα , βήμα , όπως το σημειωτόν …..

Μέλος της κλαδικής  ή της τοπικής ανάλογα με το Κόμμα Εξουσίας , όχι οποιοδήποτε κόμμα, αλλα πάντα με κόμμα εξουσίας. Πιστός στις αρχές του Κόμματος και φανατικός υποστηρικτής του αρχηγού. Το πρώτο προσόν. Συνθήματα , αφίσες στους τοίχους , πανό και πρώτος στις συγκεντρώσεις , όχι απλά να ανήκει στο κόμμα, αλλα προπάντων να φαίνεται. Στο συνδικάτο παντα μπροστά, πιστός στις αρχές, καταγγελτικός της κυβερνητικής πολιτικής όταν το κόμμα του ήταν αντιπολίτευση και υπέρμαχος  της Κυβερνητικής πολιτικής όταν το κόμμα του ήταν στην εξουσία.

  Μετα το πρώτο στάδιο υποψήφιος Δημοτικός ή Κοινοτικός Σύμβουλος , Δήμαρχος ή Κοινοτάρχης , με τις ευλογίες φυσικά του Κόμματος. Με τη λαϊκή έγκριση και βέβαια με τις πλάτες του εκλογικού Νόμου της ενισχυμένης αναλογικής.Ετσι είδαμε Δημάρχους , Κοινοτάρχες , βουλευτές , να μετρούν κάποιες δεκαετίες , ξεχνώντας πότε εκλέχτηκαν για πρώτη φορά.Με την πλεονεξία τους στέρησαν την ανάδειξη νέων στελεχών και ‘’ έπνιξαν ‘’ κάθε προσπάθεια ανανέωσης της πολιτικής ζωής. Στην Εθνικη Φοιτητικη Ενωση έχει να εκλεγεί Προεδρείο από το 1996 και η σημαία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αποτελεί λάφυρο της νεολαίας άλλοτε μεγάλου Κόμματος εξουσίας. Ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ , σημαίνον στέλεχος του ιδίου άλλοτε  Κόμματος Εξουσίας , στρογγυλοκάθεται στην καρέκλα από το 2006 συνεχώς και αδιαλείπτως !!! Η προσφορά του ; Η αφωνία και η απραξία της ΓΣΕΕ.

  Στο τρίτο στάδιο , ο ‘’πετυχημένος’’ συνδικαλιστής ή Δήμαρχος ή Κοινοτάρχης , προτιμήθηκε στις  λίστες του Κόμματος στις Εθνικές εκλογές ή στις Ευωεκλογές  κι έτσι βρέθηκε στη Βουλή , Πατέρας του Εθνους και ποιός ξέρει αν όχι και Υπουργός εφ όσον ο Αρχηγός ή το περιβάλλον του αρχηγού τον επιλέξει για να κάνει σε τελευταία ανάλυση τη ‘’λάντζα’’ της κυβερνητικής πολιτικής με ημερομηνία λήξης γιατί πάντα υπάρχουν πιο ‘’πρόθυμοι ’’ περιμένοντας τη δική τους σειρά.

   Κάπως έτσι από τα χαμηλά βρέθηκαν στα ψηλά σκαλοπάτια  , μη μπορώντας να δούν ή να ακούσουν πλέον τους ψηφοφόρους τους που τους δώσαν δύναμη , γιατί η ευλογία του αρχηγού και του κομματικού ιερατείου μετρούσαν περισσότερο. Η οικονομική και κοινωνική κρίση του 2008 δεν ήρθε από μόνη της, τη φέραν οι ανεύθυνες και αλόγιστες πολιτικές των Κομμάτων Εξουσίας , που χρεοκώπησαν όχι μόνο τη Χώρα , αλλα και τον εαυτό τους , χρωστώστας  κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια , που κατα πως φαίνεται δεν πρόκειται να τα πληρώσουν ποτε και θα τα επωμιστεί ο ‘’ περήφανος ‘’ ανώνυμος ψηφοφόρος τους που τους έδωσε δύναμη κι εξουσία για να τον πτωχεύσουν τελικά.

  Παρα τα όσα συνέβησαν , ακόμη και σήμερα εφαρμόζονται οι ίδιες μέθοδοι και ο ίδιος τρόπος λειτουργείας των κομμάτων Εξουσίας. Το στενό επιτελείο του αρχηγού , που ελέγχει και τις ανάσες ακόμη των υψηλόβαθμων στελεχών , βουλευτών , υπουργών , Περιφερειαρχών , Δημάρχων , Συνδικαλιστών. Η μικρή διαφοροποίηση ανοίγει την πόρτα εξόδου ή τον αποκλεισμό από τις λίστες της επόμενης εκλογής.Ετσι εξασφαλίζεται η σιωπή και η ‘’ συναίνεση ‘’ των Πατέρων του Εθνους σε νομοσχέδια που βλάπτουν εμφανώς τα συμφέροντα του απλού πολίτη ( Υγεία , Παιδεία , Ακρίβεια , Οικονομία ), ναρκοθετούν το μέλλον της Χώρας , χωρίς να   αποκλείεται να επανέλθουμε στο 2008.

  Οσο υπάρχουν και λειτουργούν σκαλοπάτια , θα βλέπουμε αυτά που ζήσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Εχουμε ανάγκη από ευθεία γραμμή , με βασικά γνωρίσματα την αξιοκρατία , τη διαφάνεια , τη θέσπιση και λειτουργεία θεσμών κοινωνικού ελέγχου ,  με σεβασμό στον πολίτη , ένα πολίτη όμως όχι οπαδό και χειροκροτητή , αλλα ενεργό , ενήμερο , δραστήριο και συμμέτοχο στη δημόσια ζωή.