Αγρότισσα, επιχειρηματίας, επιστήμονας, νοικοκυρά, μητέρα, γυναίκα, σύντροφος. Είναι η ψυχή στη δομή της ελληνικής οικογένειας. Εργάζεται στην προσωπική της ιδιοκτησία, αλλά και στα οικογενειακά κτήματα, κάτω από τον σκληρό ήλιο και τις πολλές φορές ακραίες θερμοκρασίες.
Δουλεύει, όμως, και στο σπίτι, ενώ ανατρέφει με δυσκολίες και χωρίς βοήθεια τρίτων το μονάκριβο αγοράκι της. Ρόλοι πολλαπλοί και με διαφορετικές ευθύνες για την Ιωάννα Κωστοπούλου, που μαζί με τον σύζυγό της, Νίκο Στεργιόπουλο, μοιράζονται το μεγάλωμα του εννεάμηνου Θανάση τους κυριολεκτικά μέσα στο χωράφι. Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Αγρότισσας στις 15 Οκτωβρίου, η ίδια μοιράζεται την ιστορία της στην «ΥΧ».
Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή. Άλλωστε, για την 29χρονη, η καθημερινότητα του βίου της είναι ταυτισμένη με την παιδική της ηλικία. Η Ιωάννα ανασύρει εικόνες και μνήμες από μια παλιά εποχή, ισορροπημένες, όμως, με το σήμερα.
«Είμαι παιδί αγροτικής οικογένειας. Από τότε που γεννήθηκα, είχα ροδάκινα από τους γονείς μου και ήμουν στο χωράφι, μαζί με τον αδελφό μου, όπως έχω εγώ τώρα το δικό μου μωρό. Είναι εκεί, δίπλα μου, κάθε ημέρα, γιατί, όπως και οι γονείς μου, δεν είχαμε άλλη επιλογή», λέει η Ιωάννα, εξηγώντας τον λόγο που καθημερινά, για πέντε ολόκληρους μήνες, από τις 5 το πρωί και για όσο χρειαστεί, ο μικρός Θανάσης συμμετέχει, με την παρουσία του, στις δουλειές της οικογένειας.
«Από τότε που γεννήθηκα, είχα ροδάκινα από τους γονείς μου και ήμουν στο χωράφι, μαζί με τον αδελφό μου, όπως έχω εγώ τώρα το δικό μου μωρό. Είναι εκεί, δίπλα μου, κάθε ημέρα, γιατί, όπως και οι γονείς μου, δεν είχαμε άλλη επιλογή»Ιωάννα Κωστοπούλου
Η εξοικείωση του μικρού αγρότη-ροδακινοπαραγωγού με τη γη ξεκίνησε από τους πρώτους πέντε μήνες της ζωής του. «Υπάρχει ανάγκη για δουλειά μερικούς μήνες τον χρόνο, στις καλλιεργητικές φροντίδες, στη συγκομιδή των ροδάκινων και στη συσκευασία τους μέσα στο χωράφι. Μέχρι σήμερα, οι γονείς μου εργάζονται στα οικογενειακά κτήματα, το ίδιο και οι γονείς του συζύγου μου, συνεπώς, επειδή οι συνθήκες δεν ήταν οι κατάλληλες, διαμορφώσαμε το περιβάλλον μας κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μπορούμε να παίρνουμε και το μωρό μας μαζί στη δουλειά», επισημαίνει η Ιωάννα.
Έτσι, όπως λέει, αγόρασαν αγροτικό αυτοκίνητο που μπορούσε να μεταφέρει με μεγαλύτερη ασφάλεια και προδιαγραφές ένα βρέφος, ένα φορητό ψυγείο για το φαγητό του μωρού και εφοδιάστηκαν με ομπρέλα και ανεμιστήρα, προκειμένου, τις δύσκολες ώρες του καλοκαιριού με τις υψηλές θερμοκρασίες και τη ζέστη, να μπορεί να δροσίζεται, αλλά και κουνουπιέρα για τα έντομα.
«Μπορεί να του έλειψε αυτούς τους μήνες η αγκαλιά και έχω κάποιες ενοχές, όμως τώρα που φθινοπώριασε και θα είμαι σπίτι θα αναπληρώσω όλες τις χαμένες ώρες που δεν είχα το μωρό μου στην αγκαλιά μου. Από την άλλη μεριά, εάν δεν το έπαιρνα μαζί μου, θα του έλειπαν οι γονείς του», λέει με σπασμένη φωνή η νεαρή αγρότισσα.
Οι σπουδές και η αγροτική ζωή
Για την Ιωάννα, που είναι κατ’ επάγγελμα αγρότισσα, όλοι οι ρόλοι που έχει αναλάβει είναι διαφορετικοί και απαιτητικοί. Αποφοίτησε από το Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγροτικών Προϊόντων & Τροφίμων (ΔΕΑΠΤ) του Πανεπιστημίου Πατρών και έκανε master πάνω στο σχετικό αντικείμενο, ασχολήθηκε με την παιδαγωγική επιστήμη, αλλά και τη λογιστική.
«Πήγα στο πανεπιστήμιο, αλλά δεν είχα αποφασίσει αν θα δουλέψω τελικά στα οικογενειακά κτήματα. Ανάμεσα από τις εξεταστικές επέστρεφα στον Βελβεντό για τη συγκομιδή των ροδάκινων, δεν πήγα διακοπές, δεν εργάστηκα κάπου αλλού τότε. Η ζωή και η πορεία με οδήγησαν στον αγροτικό χώρο, γιατί είμαι, τελικά, αγρότισσα από τότε που γεννήθηκα», λέει με υπερηφάνεια η 29χρονη. Τους πολύπλευρους ρόλους της φαίνεται πως τους φέρνει σε ισορροπία, αφού δύσκολα συνδυάζονται, εάν δεν είσαι αποφασισμένος για αυτό που κάνεις και για όλα όσα καλείσαι να αντιμετωπίσεις, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών, γιορτών, αργιών, ασθενειών, άνευ ωραρίου και άλλων δύσκολων καταστάσεων. «Να μην κρυβόμαστε, είναι δύσκολα. Δεν δουλεύω σε γραφείο, στη ζέστη ή στη δροσιά, δεν παίρνω γονική άδεια, δεν μου μένει προσωπικός χρόνος ούτε να περιποιηθώ τον εαυτό μου λόγου χάρη, ή να διασκεδάσω, γιατί ξυπνάω από τα χαράματα το καλοκαίρι και δουλεύω έως αργά το μεσημέρι. Μετά, πρέπει να γυρίσω σπίτι, να μαγειρέψω, να καθαρίσω, να τακτοποιήσω και να φροντίσω το μωρό», σημειώνει. Παρά τις δυσκολίες, τις αγωνίες και τους αγώνες, τον κόπο και το άγχος, η Ιωάννα δεν θα άλλαζε το επάγγελμά της. Είναι μαθημένη και συνηθισμένη, όπως λέει χαρακτηριστικά, σε σχέση με άλλες γυναίκες στον Βελβεντό Κοζάνης, από όπου κατάγεται. «Εγώ τη δουλειά την ξέρω και μου αρέσει. Για αυτό πηγαίνω με χαρά και χαμόγελο. Είναι επιθυμία και επιλογή μου. Εξάλλου, δουλεύουμε μαζί με τον σύζυγό μου και έχουμε σχέση αμοιβαίας εκτίμησης, με συμβουλεύεται και τον συμβουλεύομαι. Με εμπιστεύεται, μοιραζόμαστε τα πάντα. θα μπορούσα να μην πηγαίνω, αλλά συμβάλλω στον οικογενειακό προϋπολογισμό, γιατί υπάρχει ανάγκη από εργατικά χέρια. Υπάρχει και ακρίβεια, συνεισφέρω στα οικογενειακά βάρη, προσπαθούμε να επιβιώσουμε ως οικογένεια και εύχομαι ο κόσμος να μπορεί να αγοράζει αυτά που παράγουμε», καταλήγει η νεαρή αγρότισσα.
Μπράβο σου κορίτσι μου, και εγώ αγρότισσα είμαι και μανούλα και μου αρέσει πολύ να πηγαίνω στο χωράφι, βοηθάω γιατί μου αρέσει.
Αγροτικό αυτοκίνητο,φορητό ψυγείο,ομπρέλα,ανεμιστήρας,κουνουπιέρα κλιπ,ακριβώς όπως η αγροτική ζωή ( θερισμός,καπνοκαλλιέργεια ) τις 10ετίες του ‘50 και του ‘60!