Συμπληρώθηκε ένας χρόνος, από την απώλεια του δασκάλου μας και Δ/ντή του Δημοτικού Σχολείου Αιανής, την περίοδο από 1962 έως 1975.
Ο Νικόλαος Τσούλης του Θωμά και της Αφροδίτης, γεννήθηκε στην Δροσοπηγή Φλώρινας, το 1934.
Σπούδασε δάσκαλος, στην Παιδαγωγική Ακαδημία Φλώρινας.
Σύζυγός του, ήταν η Μανιάτη Παναγιώτα, καταγόμενη από την Σπάρτη και υπηρέτησαν μαζί εδώ στην Αιανή για ( 14 ) δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια.
Απέκτησαν τρία παιδιά, τον Θωμά, την Αφροδίτη και την Όλγα.
Η παρουσία τους στην τότε κοινωνία της Αιανής, ήταν διττή.
Από τη μία ο εκπαιδευτικός ρόλος του δασκάλου στο σχολείο, ως παιδαγωγοί κι από την άλλη ο κοινωνικός ρόλος στις ελεύθερες ώρες, που έγραψαν ιστορία και άφησαν ανεξίτηλα σημάδια στην εξέλιξη της κοινωνίας της κωμόπολης μας, από κοινού με το σύνολο των δασκάλων της περιόδου εκείνης.
Με τον τρόπο τους, άνοιξαν και μπήκαν στα σπίτια των γονιών μας.
Δημιούργησαν και σύναψαν σχέσεις, κουμπαριές, φιλίες, που κρατήθηκαν μέχρι του τέλους της ζωής τους.
Ζυμώθηκαν και ζύμωσαν την κοινωνία της Αιανής, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, σε χαρές και σε λύπες.
Οι δεσμοί τους έγιναν ακατάλυτοι, δεν ξέχασαν ποτέ την Αιανή, στο υπόλοιπο της θητείας τους ως δάσκαλοι.
Η ζωή στο χωριό, πριν από εξήντα και πλέον χρόνια, ήταν πολύ δύσκολη, ούτε καν μοιάζει με το σήμερα. Η φτώχεια κυριαρχούσε σε πολλά νοικοκυριά.
Από τα νοικοκυριά απουσίαζαν παντελώς οι σημερινές ανέσεις.
Ο αγώνας των μανάδων μας και των πατεράδων μας, ήταν σκληρός σε καθημερινή βάση.
Τότε βρέθηκαν, στο πλευρό τους αυτοί οι αγέρωχοι άνθρωποι, οι δασκάλες κι οι δάσκαλοι, που μεθόδευσαν και δίδαξαν στις μανάδες μας τρόπους μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής κι οργάνωσης του νοικοκυριού, λόγω έλλειψης ηλεκτρικού ρεύματος, κεντρικής θέρμανσης και συντήρησης των τροφίμων.
Σήμερα αποτίουμε, με την προσωπική παρουσία όλων μας, τον ύστατο φόρο τιμής και σεβασμού στον δάσκαλο αείμνηστο Νίκο Τσούλη και μέσω αυτού σε όλους τους εκλιπόντες δασκάλους και δασκάλες.
Τα λόγια είναι φτωχά για να εκφράσουν τα συναισθήματα που διατρέχουν και κατακλύζουν την καρδιά και τη σκέψη όλων μας… !
Αγαπητέ μας δάσκαλε,
Σε θυμόμαστε ευθυτενή, αγέρωχο, αυθόρμητο, απαιτητικό, ανιδιοτελή, ανυπόκριτο και ταυτόχρονα ευγενικό, ανθρώπινο, έντιμο, αυστηρό, δίκαιο, φιλικό και αγαπητό, με μεγαλείο ψυχής και σώματος.
Οι μαθητές σου επηρεάστηκαν θετικά και έχοντάς σε πρότυπο λαμπερό, πορεύτηκαν και πορεύονται στη ζωή τους, από τα όσα μας δίδαξες.
Δάσκαλέ μας
Θα σε θυμόμαστε πάντα.
Αιωνία, η μνήμη σου !
