Kάθεσαι στην έρημη παραλία να ρουφήξεις τις τελευταίες ακτίνες του καλοκαιρινού ήλιου. Ο κόσμος λιγοστός και οι περισσότερες ομπρέλες κλειστές, όπως και θα παραμείνουν μάλλον από δω και πέρα. Η θάλασσα στα πιο όμορφά της, σαν να θέλει να σε αποχαιρετήσει γλυκά ή να σε δελεάσει και να μείνεις λίγο παραπάνω. Όσο και να το παλεύεις όμως το τέλος εποχής είναι προ των πυλών ή μπορεί και να έχει τελειώσει και εσύ να μην θέλεις να το δεχτείς. Και σε λίγο ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, όπως συνηθίζει να λέει ο θυμόσοφος λαός.
Πολλοί δεν αντέχουν αυτό το τέλος εποχής, το τέλος του καλοκαιριού, αλλά υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που το λατρεύουν, και δεν θα κρυφτώ, σε αυτή την μερίδα μάλλον ανήκω κι εγώ. Γιατί είναι ωραία να επιστρέφεις από το διάλειμμα των διακοπών στην ρουτίνα, γιατί είναι ωραίες οι αλλαγές. Φαντάζομαι δεν θα ήταν ωραίο οι διακοπές να αποτελούν την ρουτίνα μας…
Έχεις λοιπόν μέσα σου την ενέργεια του ήλιου, έχεις πάρει τις ανάσες σου από το προηγούμενο κουραστικό διάστημα και είσαι έτοιμος να φέρεις την ανανέωση που κουβαλάς πάνω σου στο χώρο του σπιτιού, στη δουλειά, στις συνήθειες. Λαχταράς να ξεκινήσεις καινούργιες δραστηριότητες, ίσως ήρθε η στιγμή να ξεσκονίσεις εκείνη την ξένη γλώσσα που μάθαινες στο σχολείο, ή το μάτι σου έπεσε σε κάτι σεμινάρια μαγειρικής. Και είναι και εκείνα τα ωραία πρωινά που ξυπνάς από την μυρωδιά του βρεγμένου χώματοςκαι αναζητάς την ζεστή αγκαλιά να συνεχίσεις έτσι δυο τρία λεπτά ακόμα το πρωινό χουζούρι. Ή τα βράδια που όλοι οι φίλοι θα ανταμώσετε και θα θυμηθείτε όλα όσα ζήσατε το καλοκαίρι που πέρασε. Και όσο κι αν αλλάξει ο καιρός και έρθουν σύννεφα και βροχές, να θυμάσαι πως εσύ μπορείς να κρατήσεις τον ήλιο του καλοκαιριού μέσα σου και να φωτίζει τις μέρες σου!!!
Κείμενο – Φωτογραφία Δήμητρα Ν. Παπανικολάου – Χημικός, Μηχανικός
Παντα υπεροχη! Σε χαιρομαι. Δινεις ελπιδα οτι υπαρχουν ακομη ανθρωποι!