Οβιδιακές μεταμορφώσεις έχει υποστεί η πλέον αταίριαστη συγκυβέρνηση που έχει γνωρίσει η πατρίδα μας σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορικής της διαδρομής!
Στηριζόμενη σε ένα μειοψηφικό λαϊκό κομμάτι “αγανακτισμένων” και σε ένα άλλο πλειοψηφικό παρασιτικό κομμάτι καιροσκόπων που δήθεν ο τράχηλός τους δεν μπορούσε να υποφέρει ξένο ζυγό…τα κατάφερε να αποκτήσει μια ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που μας κυβερνά αδιατάρακτα από το 2015
Αυτό το συνονθύλευμα που στηρίχτηκε στο επιχειρούμενο και επιβεβλημένο εκ των πραγμάτων ξεβόλεμα των μακαρίως διαβιούντων που ήταν προσκολλημένοι με τρυφηλότητα στους μαστούς της παχυλώς δανειοδίαιτης δημόσιας αγελάδας και δεν έβλεπαν ότι αυτό το ωραίο πολυετές φαγοπότι θα είχε το τέλος των μνηστήρων της Πηνελόπης….
Μετά τα κάπιταλ κοντρόλς που επιβλήθηκαν από την ανοησία, την έλλειψη διορατικότητας, στρατηγικής και σχεδίου μιας άκαπνης επαναστατικής κλάκας, που το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να καβαλικέψει τον Φαέθοντα της εξουσίας, χωρίς να υπολογίσει κόστος και βάρη δυσβάστακτα, “ηγέτες”, “ήρωες” και λαός των “αγανακτισμένων” αντιλήφθηκαν ότι η λύση ήταν μία, αυτή της άρσης των αιτίων που μας οδήγησαν στην κρίση και ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων του 2010 με μικρές παρεμβάσεις…
Είναι δυνατόν όμως να καταστρέψεις το αφήγημα που σε οδήγησε στις αναπαυτικές και ένδοξες καρέκλες της εξουσίας;
Να πεις συγνώμη, λάθος;
Για τους πραγματικά μεγάλους ηγέτες η ειλικρίνεια και η συγνώμη είναι καθήκον και δύναμη!
Για τις τωρινές ρέπλικες ασυγχώρητη αδυναμία!
Η “αδυναμία” αυτή προστιθέμενη στην αδυναμία παραγωγής πολιτικής τους κάνει απρόβλεπτα επικίνδυνους!
Έτσι μας προέκυψαν πρόσφατα και ως “θαυμαστές” του Ανδρέα Παπανδρέου με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό!
Τον αδικούμενο από το “δέμας”, την φωνή και το αξιακό περιεχόμενο κ. Τσίπρα,εξωθεί η ακόρεστη φιλοδοξία και η ναρκισσιστική φιλαυτία, σε αμετροεπείς συγκρίσεις και θρασύτατα ψεύδη με χονδροειδέστατες αρθρογραφίες ανήμερα της ιδρυτικής διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη υπό τον τίτλο ” Ήταν ο Ανδρέας ψεύτης;”
” ‘Εστιν ουν τραγωδία, μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας…”
Η πραγματική και μεταφορικά τραγωδία είναι η σύγκριση και όχι η ερμηνεία και η διδαχή!
Από τα “ντολμαδάκια” του 1989, τους κατηγόρους, εγκλείστους του Σάλεμ και τους ναρκεμπόρους Μαμανείς με τα “πάμπερς”, την ηθική απαξίωση και τον αξιοθρήνητο στιγματισμό του, οι κληρονόμοι της βρώμικης πολιτικής συμπαιγνίας και συμμαχίας, έγιναν ΤΙΜΗΤΕΣ του “Κλέφτη” και του “κρυφού αρχηγού της 17ης Νοέμβρη”!
Έτσι είναι όταν στερείσαι ηθικής και πολιτικής!
Το πρώτο δεν είναι ασύνηθες, ιδιαίτερα σήμερα, το δεύτερο επικίνδυνο για μια κυβέρνηση. πολύ δε περισσότερο για τον λαό και τη χώρα.
Δεν μετανόησαν ούτε σωφρονίστηκαν οι “αγανακτισμένοι”κληρονόμοι των διωκτών του Ανδρέα και σημερινοί “τιμητές”.
Τα ίδια έκαναν και στον υιό του, τον Γιώργο Παπανδρέου με το “κακό” ΔΝΤ που τώρα έγινε καλό κατά τον Βούτση, το “Καστελόριζο”, το ακρωτηριασμένο και χαλκευμένο “λεφτά υπάρχουν” και την σκοτεινή ανατροπή του το 2011, όπως ακριβώς και τον παππού του, τον “Γέρο της Δημοκρατίας” μισητό εχθρό δεξιών και αριστερών…
Σκέφτονται το μεγάλο “πασοκογενές’ κομμάτι που εγκλωβίστηκε “παρασυρμένο” από εξωνημένους θεσιθήρες που μετακόμισαν με όπλα, κράνη και συνθήματα, “χαλκεία” και “Σειρήνες”, μιας άλλης εποχής.
Οι “παχιές” αγελάδες εξαφανίστηκαν, οι “εφτά πληγές” του Φαραώ έκαναν την εμφάνισή τους.
Οι απογοητευμένοι πολλοί και έτοιμοι να λακίσουν…
Μόνο ο μύθος του Ανδρέα μπορεί να ανακόψει την φυγή!
Έτσι σκέφτηκαν οι εμπνευστές…
“Τιμώντας” τον Ανδρέα, σώζουμε τις καρέκλες μας!
Αίσχος!
Ο Ανδρέας Παπανδρέου τιμήθηκε εν ζωή, εξελέγη τρεις φορές πρωθυπουργός από τον ελληνικό λαό με ασύλληπτα ποσοστά.
Ζεί στις καρδιές του δημοκρατικού λαού, σε όσους δεν τον πρόδωσαν, του στάθηκαν, τον σεβάστηκαν και τον τίμησαν διωκόμενο…
Ανήκει στο Έθνος, στην Ιστορία.
Κατά τον φτηνό προπαγανδιστή, αν ήταν ο Ανδρέας “ψεύτης”, τότε δικαιολογημένα είναι και ο Αλέξης!
Αν δεν ήταν δεν είναι και ο Αλέξης!
Διαλέγετε και παίρνετε!
Μήπως ακόμα και σήμερα, ο κ. Τσίπρας δεν υποστηρίζει στις ομιλίες του ότι το πρόβλημα της χώρας ήταν το Μνημόνιο το 2010 και όχι η πελατειακή ασυδοσία μέχρι το 2009 που μας ανάγκασε να χρειαζόμαστε Μνημόνιο και ούτε τα 110 δις χρέος που φορτώθηκε η χώρα μόλις σε 5 χρόνια, από το 2004 έως το 2009, όταν σε 170 χρόνια ύπαρξης ελληνικού κράτους από την επανάσταση του 1821 από το είχε φορτωθεί 180 δις;
Μήπως με τις συνεχιζόμενες διώξεις του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ του κ. Γεωργίου, δεν επιμένει ότι ήταν μύθευμα η συνειδητή απάτη – το μαγείρεμα των στατιστικών στοιχείων – δηλαδή, η απόκρυψη της αλήθειας από την τότε κυβέρνηση Καραμανλή, πριν τις εκλογές του 2009;
Μήπως ενώ σήμερα όλοι υπογράφουν προϋπολογισμούς που βασίζονται όχι στο συντομότερο πολιτικό ανέκδοτο- τα “Greek Statistics”- του 2004-2009 αλλά στα πραγματικά στοιχεία του ελλείμματος στα 15,6%, ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν αθεράπευτα πολυπληθείς “ψεκασμένοι” δεν διατυμπανίζουν θορυβωδώς πως τάχα το “φούσκωσε” ο Παπανδρέου για να μας βάλει στο μαντρί του ΔΝΤ και στα “δόντια” των δανειστών;
Μήπως με την επιλογή Παυλόπουλου στην προεδρία της Δημοκρατίας δεν έδωσε πολιτικό άλλοθι και “συγχωροχάρτι” στη διακυβέρνηση 2004-2009;
Μήπως στις 800.000 διορισμούς, στα STAGE, στις σπατάλες στα φάρμακα και στην υγεία όπου καταναλώναμε υπηρεσίες όσο τα 40 εκατομμύρια Ισπανών, στις ρεμούλες και στον οχετό των σκάνδαλων, “κουμπάροι”, Βα(λ)τοπέδια, Ορυκτέλαια σε Ηλιέλαια, Ζίμενς,Vodafon,” δομημένα ομόλογα,” εξοπλιστικά”, των παντοειδών και απανταχού”χρυσοκάνθαρων”, με αχρείαστα δάνεια “μαξιλάρια” καλοπέρασης και λυσσαλέας επιδρομής στο δημόσιο πλούτο;
Μήπως ο κ. Τσίπρας έχει παραδεχθεί τα αδιαφιλονίκητα;
Ότι δηλαδή η δημοσιονομική προσαρμογή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου το 2009-2011 ήταν τεράστια;
Πόσο θα αυταπατάται ακόμα;
Τολμά να συγκρίνει τα 16 δισ. ευρώ δημοσιονομικής προσαρμογής χωρίς να θιγούν θεμελιώδη δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων και εφαρμογή του 87% του προγράμματος με το πρώτο μνημόνιο Παπανδρέου, με τα υπεράνω των 100 δις ευρώ νέα βάρη και τα 99 χρόνια Επιτροπείας που μας φόρτωσε ο ίδιος με τα δύο δικά του μνημόνια μη εξαιρουμένου και του άλλοτε ακραιφνούς “αντιμνημονιακού” Σαμαρά που όλοι μαζί δεν μπόρεσαν να πετύχουν το υπόλοιπο 13% σε έξι χρόνια;
Μήπως τώρα λέει την αλήθεια ότι απαλλάχθηκε από την επαίσχυντη “τρόικα” και τα δυσβάσταχτα “μνημόνια”;
Μήπως είναι πιο ελαφρύ το βάρος του “κουαρτέτου”, των “θεσμών” και της “Νέας Συμφωνίας”;
Μήπως θα παραδεχθεί ότι βαδίζει με επιτυχία το δρόμο της μετάλλαξης με μεγαλύτερη ευκολία μετά “άδειασμα” μιας παχιάς και σκληρής αντιευρωπαϊκής συνιστώσας, με το συμπαθές όνομα της Λαϊκής Ενότητας;
Μιας μετάλλαξης επώδυνης και κατ’ αντίστροφη τάξη με ότι ότι συμβαίνει στη φύση και στην πραγματική ζωή;
Εδώ εκτός από όμορφα και μαγευτικά ονόματα, όπως “κουαρτέτο”, “συμφωνία”, “θεσμοί”, έχουμε μια “πεταλούδα” που μεταμορφώνεται σε απεχθή σκώληκα…
Ένα σκώληκα που κάτω από το γοητευτικό χαμόγελο του Αλέξη, κατατρώγει ακόμα περισσότερο μισθούς, συντάξεις, υπερφορολογεί, προσθέτει χρόνια δουλειάς, καταργεί κοινωνικά δικαιώματα και μηδενίζει παροχές ακόμα και στους πλέον ανήμπορους….
Στους δε μεγάλους και έχοντες επιδεικνύει μια ξεχωριστή ανοχή, περίεργη αβρότητα και γαλαντομία…
Αυτός τώρα είναι ο “αρεστός” αν και όχι ” άριστος” στην ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ που μας διαφεντεύει στο όνομα της εφαρμογής των κανόνων και υποχρεώσεων που διέπουν την Ένωση και που οφείλουν να τηρούν όλοι οι συμμετέχοντες….
Μια Ένωση όπου κάνει ” κουμάντο” η οικονομία και όχι η πολιτική, η σύγκλιση μετατρέπεται σε απόκλιση και η αλληλεγγύη με κοινωνική δικαιοσύνη λησμονήθηκαν ….
Η μετάλλαξη είναι τόσο εμφανέστατη ώστε οι σύμμαχοι Γάλλοι σοσιαλιστές και πρώην “Ολαντρέου”-περασμένα, ξεχασμένα-να χαριτολογούν λέγοντας ότι σε λίγο θα εντάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ στο γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα!
Τα “γαλλικά κλειδιά” αποδείχτηκαν αδύναμα…
Τόσο ο “ερωτικός” Ολάντ όσο και ο υπερφίαλος Μοσκοβισί εκτός από βαρύγδουπες δηλώσεις στήριξης ή συμπάθειας δεν έφεραν καμιά ελάφρυνση στα συνεχώς προστιθέμενα με γεωμετρική πρόοδο γερμανικά βαρίδια!
Δεν τα κατάφεραν για τη χώρα τους πόσο μάλλον για τη δική μας!
Η ίδια μετάλλαξη συντελέσθηκε και αλλού.
Οι “αγανακτισμένοι” ως δια μαγείας εξατμίστηκαν…
(Αδιάφορο αν βοήθησαν και οι…ψεκασμοί!)
Ο κυβερνητισμός έφερε την αριστερή αλαζονεία της υπεροχής…
Η πολλαπλασιαζόμενη αυθαιρεσία και η ” επαναστατική ” χοντροκοπιά προβληματίζουν….
Ο λαϊκισμός επανακάμπτει ….
Η αδυναμία διαχείρισης των ” μικρών” και της καθημερινότητας είναι το αγκάθι αυτής της συγκυβέρνησης ….
Μπρος στις δυσκολίες της αποκάλυψης των μεγάλων ψευδών και την πραγματικότητα της απάτης και αυταπάτης και την επιτυχή ανασύνταξη και πρόοδο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, επιχειρεί να χρησιμοποιήσει πάλι το νέο γαλλικό κλειδί του Μακρόν.
Ένας εκπρόσωπος των τραπεζιτών -εδώ φαίνεται η χωρίς αρχές πολιτική περαντζάδα της αριστερής ελληνικής εκδοχής-θα μπορέσει να κλειδώσει περισσότερο την παραμονή του κ. Τσίπρα στην εξουσία;
Ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά!
Δεν μας χαροποιεί η αριστερή παρένθεση που θα ακολουθείται από μια δεξιά του απρόβλεπτου και χειραγωγούμενου Κυριάκου.
Μας προβληματίζει η πορεία της χώρας και τα αδιέξοδα ενός προδομένου και παραπαίοντος λαού από την Σκύλα στη Χάρυβδη…
Λείπει η καθαρή ματιά στα πράγματα…
Λείπει το όραμα και οι λύσεις στα χρόνια προβλήματα…
Με συνέπεια, ήθος, πανδημοκρατική λαϊκή ενότητα και θέσεις αξιόπιστες οφείλουμε να συμβάλλουμε…
Χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς υστεροβουλίες, θεσιθηρίες και λυκοσυμμαχίες…
Πάθαμε!
Μάθαμε;
Δημήτρης Ψευτογκάς
Προς τι τέτοιο παραλήρημα και με τι ελαφρότητα. απαλασετε όλους τους καταστροφείς της χώρας που συνεργαστήκατε , ακομα και με τον καρατζαφερη, το δηλωμένο ακροδεξιό,;.! Και με πόση ελαφρότητα , φλυαρία , και μίσος τα φορτώνετε ολα στο ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα ..!