Πόσες φορές,έχουμε περάσει όλοι μας μπροστά από παιδικές χαρές και έχουμε παρατηρήσει αυτή την εικόνα: λιγοστά παιδιά, παγκάκια άδεια, και τα παιχνίδια να στέκουν σχεδόν παρατημένα να διακοσμούν τον περιβάλλοντα χώρο;
Πόσοι από εμάς δεν θυμόμαστε τη δική μας παιδική ηλικία, όταν το παιχνίδι στις αλάνες, στους δρόμους της γειτονιάς ή στην παιδική χαρά ήταν η πιο όμορφη και η μοναδική αυθεντική μορφή διασκέδασης;
Εκεί όπου η φαντασία, η χαρά και η ανεμελιά είχαν τον πρώτο και κύριο λόγο, χωρίς οθόνες, άγχος ή υπερβολικό πρόγραμμα από δραστηριότητες. Ζούμε σε μια εποχή όπου οι ρυθμοί είναι γρήγοροι και η τεχνολογία έχει τον πρώτο λόγο καθημερινότητα των παιδιών όσων και δυστυχώς και των γονέων.
Η έλλειψη χρόνου πλέον έχουν περιορίσει το ελεύθερο, αυθόρμητο παιχνίδι σε υπαίθριους χώρους. Παιδιά που άλλοτε εξερευνούσαν με ατελείωτες ώρες κυνηγητού, κρυφτό ή ποδόσφαιρο στην αλάνα, τώρα περιορίζονται σε οθόνες, εξωσχολικές δραστηριότητες και μέσα στο σπίτι.
Το παιχνίδι έξω στην γειτονία ιδίως όσοι μεγαλώνουν στα χωριά μας δεν είναι μόνο η διασκέδαση που μας προσφέρει, είναι η ανάπτυξη, η υγεία και η κοινωνικοποίηση είναι το μέσο για να μάθουν αν διαχειρίζονται κινδύνους να πέφτουν να σηκώνονται να αναπτύσσουν την αυτοπεποίθηση τους ενεργά.
Ο προβληματισμός μου αυτός πιστεύω θα είναι κοινός για πολλούς γονείς.Μήπως θα πρέπει και εμείς να αλλάξουμε συνήθειες: να δώσουμε χρόνο στα παιδιά μας με βόλτες στην παιδική χαρά στα πάρκα στις πλατείες, να περιορίσουμε τον χρόνο που περνάμε μπροστά στις ηλεκτρονικές συσκευές να μιλήσουμε να εξερευνήσουμε μαζί.
Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από εμάς, τους γονείς, που νοιαζόμαστε για την ανάπτυξη και τη χαρά των παιδιών μας. Ας δώσουμε εμείς παράδειγμα, ας αναβιώσουμε τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε και ας δημιουργήσουμε χώρο και χρόνο για τις επόμενες γενιές να παίξουν ελεύθερα, να γελάσουν και να ανακαλύψουν τον κόσμο γύρω τους.
Γιατί στο τέλος, το καλύτερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας είναι η ελευθερία να ζουν την παιδική τους ηλικία όπως ακριβώς πρέπει: ξέγνοιαστα και χαρούμενα.
« Ας ξανακάνουμε τις αλάνες και τις παιδικές χαρές γεμάτες γέλια!»
Και τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά το kozan.gr για τη δυνατότητα να μοιραστώ τις σκέψεις και τις ιδέες μου πάνω σε αυτόν τον κοινό προβληματισμό των γονέων.
Με εκτίμηση,
Περικλής Δημητριάδης
Γονέας
Συμφωνώ απόλυτα με τις σκέψεις σας. Ως εκπαιδευτικός βλέπω καθημερινά πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά να παίζουν ελεύθερα και να κοινωνικοποιούνται. Η παρουσία μας είναι το καλύτερο δώρο που μπορούμε να τους προσφέρουμε.
εξαιρετικο το σχόλιο σου Περικλή!!!!
Πολυ ομορφο αρθρο γεματο αληθειες.
Συμφωνώ με αυτά που γράφετε, αλλά στις πόλεις-ζούγκλες που ζούμε πού να βγουν τα παιδιά να παίξουν; Ποιοι ευθύνονται για αυτές; Μα φυσικά οι ενήλικες…