Οι πρώτες νιφάδες χιονιού άγγιξαν απαλά τις σκεπές των πετρόκτιστων σπιτιών στο ορεινό Νυμφαίο. Μπαίνω στον πειρασμό να ακολουθήσω την εκκωφαντική σιωπή του χιονισμένου τοπίου που άθελά του βρίσκεται στην οθόνη του κινητού μου. Οφείλω να παραδεχτώ πως είναι στιγμές σαν και αυτή που η πράξη βρίσκεται εμπρός της πρόθεσης, ειδικά όταν η τελευταία υπάρχει από καιρό. Άλλωστε, πως να αρνηθεί κανείς την ομορφιάς της χιονισμένης φύσης σε φθινοπωρινούς τόνους; Η ιδέα του ταξιδιού διαμορφώνεται. Οδοιπορικό και φωτογραφική απόδραση στην περιοχή του Νυμφαίου («και μια επίσκεψη στις Πρέσπες επιβάλλεται» σκέφτομαι). Και έτσι έγινε.
«Σε 15 λεπτά προσγειωνόμαστε στο Αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης. Παρακαλώ προσδεθείτε». Σα μελωδία ήχησε στα αυτιά μου η ανακοίνωση του κυβερνήτη του αεροσκάφους, λίγο πριν προσεδαφιστούμε στην όμορφη συμπρωτεύουσα, το σημείο συνάντησης και έναρξης του οδοιπορικού μας. Μαγεμένη από τη σκέψη του προορισμού, έχοντας ήδη ζωγραφίσει το σκηνικό στον νου, κατευθύνομαι στον σταθμό της AVIS στο Αεροδρόμιο για την παραλαβή του αυτοκινήτου που θα μας συνοδεύσει στο ταξίδι. Με την λειτουργία Quickpass που προσφέρει στην ιστοσελίδα της η AVIS –avis.gr– η ενοικίαση αυτοκινήτου μεταμορφώνεται σε εμπειρία άνεσης και σε μερικά λεπτά βρισκόμαστε να παραλαμβάνουμε το όχημα της επιλογής μας, τη νέα BMW X2 sDrive20i M Sport Advanced.
Δείτε το VIDEO
Ο Κλεάνθης, ο ξεναγός μας, μας υποδέχεται ένθερμα και περνά μαζί μας τα επόμενα 30 λεπτά, έως ότου ξεκινήσει η ξενάγηση μας, καθώς υπάρχουν προκαθορισμένες ώρες ξεναγήσεων. Στο κέντρο φιλοξενούνται τα εξής ζώα: λύκος, λύγκας και ο ελληνικός ποιμενικός σκύλος. Βρισκόμαστε στην περιοχή που φιλοξενούνται τα ζώα. Μπροστά μας εμφανίζεται ένας ολόλευκος λύκος: η Νέμεσις. Ο επιδέξιος και ταυτόχρονα προσεκτικός βηματισμός σε μαγεύει. Μας εξετάζει με το βλέμμα της, με τον ίδιο τρόπο που την εξετάζει το δικό μας. Ακούω τον Άλεξ να με φωνάζει να κατευθυνθώ προς το μέρος του και ο βηματισμός μου αλλάζει πορεία. Ένας λύγκας στέκει σε απόσταση αναπνοής από τον φακό της κάμερας του. Επιβλητικός και αρχοντικός, σχεδόν ενοχλημένος που τον επεξεργαζόμαστε και τον φωτογραφίζουμε. Παρόλα αυτά, νιώθω πως ποζάρει στον φακό. Και αφού η φωτογράφηση του μοντέλου μας ολοκληρώθηκε, έφτασε η ώρα του αποχωρισμού.
Το υψόμετρο ανεβαίνει κατακόρυφα και οι λευκές λεπτομέρειες αρχίζουν να υπερισχύουν στον περιβάλλοντα χώρο. Μετρούμε κάθε στροφή που μας φέρνει πιο κοντά στο Νυμφαίο. Υπάρχουν τόποι που η φωνή τους αντηχεί τόσο καθάρια και ζωντανή και νιώθεις την ενέργειά τους να ταλαντεύεται μέσα σου. Αν σταθείς, θα ακούσεις τον ψίθυρο της ψυχής τους να σε προσκαλεί. Το Νυμφαίο είναι ένας τόπος που έχει να διηγηθεί πολλές ιστορίες. Στο «Σπίτι του Νυμφαίου», Μουσείο Αργυροχρυσοχοΐας, Λαογραφίας και Ιστορίας, αντίγραφο τριώροφου παραδοσιακού Νυμφαιώτικου αρχοντικού, στέκω μπροστά στο τζάκι του σαλονιού και φαντάζομαι πως είμαι πάλι παιδί. Το τζάκι είναι αναμμένο και η γιαγιά μας έχει καθίσει σε ημικύκλιο και μας λέει ιστορίες για τα παλιά, για τα ταξίδια των αργυροχρυσοχόων και των εμπόρων που έφερναν ενθύμια και πολιτισμό από τις «ξένες» χώρες, για τη Νήκειο Σχολή όσο λειτουργούσε ως δημοτικό σχολείο και έσφυζε από ζωή με τα γέλια και τα παιχνίδια των παιδιών, αλλά και για τους βαρείς χειμώνες στο βουνό. Αν ένα κτίριο ξεχειλίζει από μνήμη, ιστορία και συναίσθημα είναι σίγουρα αυτό το μουσείο. Έτσι να ξεκινήσετε την περιήγησή σας στο χωριό.
Ο περίπατος στα στενά λιθόστρωτα δρομάκια του Νυμφαίου ξεκίνησε μερικά λεπτά πριν. Το χωριό είναι ακόμα ήσυχο και αυτό μας δίνει την ευκαιρία να περιηγηθούμε με άνεση και να συναναστραφούμε με τους λιγοστούς κατοίκους. Σε κάθε βήμα ξεπροβάλλει και ένα πετρόκτιστο αρχοντικό, περήφανο και αγέρωχο, θαρρείς και έχει τοποθετηθεί με τέτοιο τρόπο, επίτηδες, ώστε να συμπληρώνει το παραμυθένιο σκηνικό. Εδώ, ο χρόνος κυλά διαφορετικά, πιο αργά και μυσταγωγικά, καθώς το παρελθόν συνυφαίνεται με το παρόν και το βλέμμα χορταίνει εικόνες. Όμως, η ώρα έχει περάσει και συμφωνούμε πως πρέπει να επιβραβεύσουμε τους εαυτούς μας για την απόφαση του ταξιδιού με καλό τσίπουρο και ακόμα καλύτερο φαγητό. Επιστρέφουμε στην πλατεία και επιλέγουμε ένα τραπέζι σε ηλιόλουστη μεριά. Η κίνηση στο χωριό πια είναι αισθητά ανεβασμένη και με τη ζεστή συνοδεία ενός κρύου ποτηριού τσίπουρου παρατηρούμε τους περαστικούς να μαγεύονται από το μέρος όπως και εμείς.
Οι λιγοστές ακτίνες του ήλιου που βρίσκονται πλέον στον ουρανό σηματοδοτούν την ολοκλήρωση της πρώτης μέρας. Η ημέρα κλείνει με κουβέντα και απλόχερη προσφορά ζεστού τσάι από τον Ηλία, τον ιδιοκτήτη του ξενώνα που διαμένουμε στο γειτονικό Λέχοβο.
Πριν ξημερώσει βρισκόμαστε εν κινήσει, προσμένοντας την έλευση του νεαρού Ήλιου ο οποίος θα οδηγήσει το τέθριππό του και σήμερα στον ουρανό. Το πρώτο φως της ημέρας διαχέεται από τα παράθυρα του αυτοκινήτου χαϊδεύοντας το σπορ και άνετο εσωτερικό του. Δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να αποχωριστούμε το αμάξι και αποφασίζουμε να κάνουμε μία βόλτα γύρω από το Νυμφαίο, με συχνές στάσεις για απόλαυση και φωτογράφιση μιας και τα χρώματα του πρωινού φωτός δημιουργούν ένα μοναδικό σκηνικό, σε συνδυασμό με την υγρασία που κάθεται χαμηλά στα βουνά. Παρκάρουμε το αυτοκίνητο βόρεια του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου του Νυμφαίου και ακολουθούμε τη μυρωδιά του καφέ, το οποίο θα συνοδεύσουμε με παραδοσιακό πρωινό γεύμα (με καλούδια όπως παραδοσιακή χορτόπιτα, σπιτικές μαρμελάδες, αλλαντικά από την περιοχή και λαχταριστό τοπικό βούτυρο, μεταξύ άλλων).
Επόμενη στάση -υποχρεωτική της επίσκεψης στο Νυμφαίο- το Κέντρο Προστασίας Αρκούδας του Αρκτούρου, μία περιφραγμένη έκταση 50 στρεμμάτων, μέσα σε φυσικό δάσος οξιάς. Πλησιάζοντας, το βλέμμα άγρυπνο αναζητεί να συναντήσει τις καφέ αρκούδες που φιλοξενεί το Κέντρο, ενώ ο νους διψά να μάθει για τις ιστορίες των ζώων και το ταξίδι τους ως εδώ. Οι αρκούδες σήμερα μας τιμούν δεόντως με την παρουσία τους, καθώς βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από την περίφραξη, δίνοντας μας τη δυνατότητα να τις γνωρίσουμε από κοντά: τον Μανώλη, τη Σάσα, τη Μίρα, την Τασούλα και άλλες εκλεκτές παρουσίες.
Με την άνεση και την ευκολία μετακίνησης που σου προσφέρει η BMW X2 sDrive20i M Sport Advanced οι χιλιομετρικές αποστάσεις φαίνονται μικρές και ακολουθούμε την επιθυμία να επισκεφθούμε τις Πρέσπες, μία λιμναία έκταση περί τα 300 τ.χλμ. στο βορειοδυτικό τμήμα της Φλώρινας, αυθεντικής ομορφιάς. Οι λίμνες προστατεύονται από τη συνθήκη Ραμσάρ, ως ένας από τους δέκα Ελληνικούς Υγροτόπους Διεθνούς Σημασίας και από το 1974 έχουν χαρακτηριστεί ως Εθνικός Δρυμός. Μάλιστα, η Μεγάλη Πρέσπα αποτελεί τη μεγαλύτερη σε έκταση λίμνη στα Βαλκάνια και στα νερά της συναντιούνται τα σύνορα 3 χωρών: Ελλάδα, Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία.
Στη μικρή Πρέσπα, υπάρχει και μία νησίδα, ο Άγιος Αχίλλειος. Αυτός ο προορισμός θα σε εκπλήξει. Η χερσαία γη ενώνονται με την νησίδα μέσω μίας μεγάλης ευθείας πλωτής πεζογέφυρας, που διαπερνά τη λίμνη. Δεξιά και αριστερά της γέφυρας η άγρια πανίδα και χλωρίδα της λίμνης μας συντροφεύουν καθώς πλησιάζουμε.
Τίποτα δε μπορεί να σε προετοιμάσει για την αυθεντικότητα αυτού του μέρους. Στα τελευταία μερικά μέτρα της γέφυρας, λίγο πριν τα πόδια μας βρεθούν και πάλι στο χώμα, ακούμε από μακριά φωνές. Το σκηνικό διαμορφώνεται ως εξής: Στα αριστερά μία βάρκα αφημένη από καιρό με ξέθωρα τα χρώματα της. Από πίσω μία μεταλλική μάντρα με πρόβατα και ξύλινο φράχτη. Στο βάθος μία κατασκευή σα «στάση λεωφορείου» στην οποία περιμένει στηριγμένος πάνω της ένας βοσκός. Δίπλα του ένα μισογκρεμισμένο κτίσμα και ένα λιθόστρωτο μονοπάτι που οδηγεί στα ενδότερα του νησιού. Στην αρχή του μονοπατιού μία μαυροφορεμένη ηλικιωμένη κυρία κρατά ένα αυτοσχέδιο ξύλινο καρότσι.
Μέσα στα επόμενα 5 λεπτά βρισκόμαστε παρέα με την κυρία Ελένη στο μονοπάτι, κουβαλώντας το καρότσι της, προς αναζήτηση του κοπαδιού της. Το λιθόστρωτο μονοπάτι μας οδηγεί βαθύτερα στο νησί της λίμνης έως ότου ξεπροβάλλουν τα ερείπια της Βασιλικής του Αγίου Αχίλλειου, τα οποία μεγαλοπρεπώς συντροφεύουν το κοπάδι της κυρίας Ελένης που βόσκει παραδίπλα δημιουργώντας ένα καθόλα βουκολικό τοπίο, σαν σε πίνακα ζωγραφικής. Βρίσκουμε το πιο ψηλό σημείο του νησιού και καθόμαστε απολαμβάνοντας την πανοραμική θέα της λίμνης και της περιοχής που την αγκαλιάζει. Ευγνώμονες για το ταξίδι, τα μέρη και τις εμπειρίες που βιώνουμε αυτές τις δύο ημέρες κατευθυνόμαστε προς το αυτοκίνητο, τον συνοδοιπόρο και το στήριγμά μας.
Το επόμενο πρωί, το αυτοκίνητο είναι γεμάτο με αποσκευές, χιλιόμετρα και νέες εμπειρίες. Το Νυμφαίο, οι Πρέσπες και οι γύρω τους περιοχές υπήρξαν πολύ φιλόξενες. Πριν αποχαιρετήσουμε τα μέρη ετούτα, κάνουμε μία τελευταία βόλτα στο Λέχοβο, το χωριό των κτιστών, στο Λαογραφικό Μουσείο, τη Βιβλιοθήκη και τα λιθόστρωτα στενά του, στολισμένα με τα πορτοκαλί φύλλα των πλατάνων.
Μία τελευταία στάση πριν την επιστροφή, στο Κτήμα Άλφα στο Αμύνταιο. Μία τόσο δα παράκαμψη μεγάλης σημασίας, δίνοντας μας τον απαραίτητο (για εμάς) επιπλέον χρόνο να αφουγκραστούμε τις ημέρες που πέρασαν. Κατά την οινογευσία συζητούμε πως η ζωή αποτελείται από μικρές στιγμές μεγάλης απόλαυσης. Και αυτή η έκφραση περικλείει όλο το ταξίδι. Η επιλογή της ενοικίασης αυτοκινήτου από την Avis, η άνεση και η ασφάλεια που μας προσέφερε το SUV της επιλογής μας αποτέλεσαν τους καθοριστικούς συντελεστές ενός ξεκούραστου και γεμάτου με αυθόρμητες στιγμές ταξιδιού.
Πατάω «Start» και η μηχανή ξεκινά. Επίσημα πλέον ανακοινώνω πως το ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Στο μεταξύ, ας απολαύσουμε το δρόμο της επιστροφής, παρέα με την BMW X2 sDrive20i M Sport Advanced και την Avis. Θα είναι δύσκολος ο αποχωρισμός.
