Υπάρχουν οι φωτεινοί άνθρωποι, οι ζωντανοί, που τρέχουν συνέχεια πάνω κάτω, που θυμίζουν το καλοκαίρι. Είναι ζεστοί, αγαπούν την διασκέδαση, σε παρασέρνουν συνήθως σε ξέφρενους ρυθμούς και δίνουν μια νότα καλοκαιρινή στη ζωή σου. Έρχονται όμως στιγμές που όλη αυτή η βουή σε κουράζει και ίσως αυτοί οι άνθρωποι να μην καταφέρνουν να αφήσουν τον ήλιο, τις διακοπές και να σε νιώσουν λίγο παραπάνω. Κι αν υπήρχαν άνθρωποι που θα ήταν χειμώνας; Πως θα ήταν; Ίσως όλοι θα σκεφτόταν ότι έχουν μόνο αρνητικά χαρακτηριστικά. Ένας άνθρωπος κρύος, απόμακρος και σοβαρός, κάποιος που θα ζούσε περισσότερο μέσα στο σπίτι. Αλλά θα αγαπούσε το καλό φαγητό και το καλό κρασί, θα λάτρευε τα βιβλία και θα ταξίδευε με τις καλές ταινίες. Και επιπλέον έχεις σκεφτεί ότι θα ήξερε να δίνει απλόχερα ζεστασιά; Κι αν συναντούσες έναν άνθρωπο δυναμικό, που ξέρει πώς να ξαναγεννιέται από τις στάχτες του και ξεχειλίζει από αισιοδοξία πως είναι δυνατόν να μην σκεφτείς ότι κουβαλάει μέσα του την άνοιξη; Είναι έτοιμος να κατακτήσει τον κόσμο, να μάθει, να γνωρίσει… ίσως όμως είναι επιφυλακτικός απέναντί σου, ίσως δεν θέλει να ξαναπέσει και προσπαθεί να είναι σε άμυνα.
Στην αντίπερα όχθη ένας φθινοπωρινός άνθρωπος έχει βγει από πολύβουες ίσως καταστάσεις και αποζητά την ηρεμία, την γαλήνη. Έχει αποκτήσει πολύτιμες εμπειρίες, γνώσεις και ξέρει τι θέλει από τη ζωή. Ίσως όμως του λείπει ο αυθορμητισμός και αν δεν προλάβεις να τον παρασύρεις ίσως καταφέρει αυτός να σε κρατήσει μέσα στον δικό του κόσμο.
Σε ποια εποχή λοιπόν μοιάζεις ως άνθρωπος; Μπορεί σε μία, αλλά μπορεί και να μεταλλάσσεσαι σε όλες τις παραπάνω, ανάλογα με την διάθεση ή ανάλογα με τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν. Και από ποιους ανθρώπους θα ήθελες να περιβάλλεσαι; Μην βιάζεσαι να απαντήσεις… όπως έχεις ανάγκη τον ήλιο να σε ζεστάνει, την ίδια ανάγκη έχεις και από την βροχή για να σε ξεπλύνει. Κι όσο κι αν αγαπάς την σταθερότητα είναι σίγουρο ότι θα βρεις την δύναμη να κάνεις μια νέα αρχή όταν όλα θα πάνε στραβά!!!
Δήμητρα Ν. Παπανικολάου
Χημικός – Μηχανικός
