Για μένα ένας γνήσιος Μακεδόνας, το Καρντάσι όπως συνήθιζε να με λέει.
Γνωριστήκαμε το 2002, ταμίας τότε στην ΛΕ.Κ.Α.Μ.
Όταν αποφάσισα να στείλω επιστολή για ανεξόφλητες συνδρομές, σε όσους τις όφειλαν άνω των 2 ετών…
Βρεθήκαμε στο μπάρ του ξενοδοχείου στην Εύβοια, σε αγώνα της ΦΙΛΠΑ.
Εσύ είσαι αυτός που μου έστειλε επιστολή για να πληρώσω, με ρώτησε…
Ωχ!!! Σκέφτηκα!!! Έκανα βλακεία!!!
Ναι του απάντησα όμως με ευθύτητα.
Άπλωσε τοι χέρι του και μου έδωσε συγχαρητήρια…
Μπράβο σου για τις ενέργειές σου…
Έβαλε το χέρι στην τσέπη και μου έδωσε τις συνδρομές που όφειλε…
Σημειωτέων, ο Γιώργος ήταν μέλος της ΦΙΛΠΑ.
Το 1995, με την ίδρυση της ΛΕΚΑΜ, της πρώτης λέσχης στην Β. Ελλάδα, ως γνήσιος Μακεδόνας, παρ’ ότι ζούσε στην Αθήνα, γράφτηκε για να στηρίξει τον σύλλογο που αναδυόταν…
Με το βαρύ εργασιακό του πρόγραμμα στην Αθήνα, που να θυμάται ότι έπρεπε να πληρώνει συνδρομές…
Έτσι λοιπόν γίναμε φίλοι.
Αργότερα, όταν έγινα πρόεδρος στην ΛΕΚΑΜ και έκανα την την ‘’Περιήγηση στην ΙΜΒΡΟ’’, στις 22-26/10/2024, μέσα στην Τουρκία, ήρθε με το D.K.W F12 του 1964, ένα αυτοκίνητο που υπεραγαπούσε μαζί μας…
Τώρα ως πρόεδρος του Π.Α.Σ.ΧΑ, 10 χρόνια μετά την απώλειά του, με αφορμή την
στην περιοχή που γεννήθηκε και ανδρώθηκε,
αποφασίσαμε να αφιερώσουμε την εκδήλωση στην μνήμη του βάζοντάς τον στην αφίσα της εκδήλωσης.
Στην υψηλή γέφυρα των Σερβίων, που περνούσε όταν επισκεπτόταν τα πάτρια εδάφη του.
Τιμή για εμάς να θυμόμαστε άτομα σαν τον Γιώργο.
Ξεχνιούνται όσους ξεχνάμε…
Είναι μαζί μας όσο τους μνημονεύουμε…