Πριν ολοκληρωθεί η σκεπή του παραδοσιακού σπιτιού του Λιβαδερού και μπουν οι κουβαλημένες απ’ τον Αμάρμπη πέτρινες πλάκες πάνω στα καρφωμένα σανίδια ο πρωτομάστορας έφτιαχνε έναν ξύλινο σταυρό,που τον στερέωνε στην οροφή και εκεί κρεμούσαν βασιλικό και λουλούδια. Στην συνέχεια ο πρωτομάστορας ”φώναζε” τα δώρα,που είχαν φέρει για τους μαστόρους, ο νοικοκύρης,η νοικοκυρά, οι φίλοι,οι συγγενείς και οι γείτονες.Τα δώρα ήταν σκούνια (μάλλινες κάλτσες),πετσέτες,μαντήλια και μαξιλαροθήκες.Όσο ο πρωτομάστορας φώναζε τα δώρα οι μαστόροι κτυπούσαν τα σφυριά τους πάνω στις σανίδες για να γίνεται θόρυβος και να φύγει το κακό.
Ο Πρωτομάστορας έπαιρνε ένα-ένα τα δώρα ”τα ανέμιζε” ψηλά αρχίζοντας πάντα από το δώρο του νοικοκύρη, μετά της νοικοκυράς και μετά τα δώρα όλων των υπολοίπων.
Για τον νοικοκύρη του σπιτιού ,το αφεντικό όπως τον έλεγαν ,ο πρωτομάστορας φώναζε και έλεγε:
”Ω! καλωσόρισε του δώρου
που μας φιλοδώρησε του αφιντικό μας, ου Μήτσιους
Όσα λουλούδια του Μαϊού και φύλλα απ’ τα δέντρα
κι άμμου τσ θάλασσας,γιννήματα στους κάμπους
και ψάρια του γιαλού,τόσα καλά και αγαθά να του δώσει ο θιός.
Να ζήσει χρόνια ικατό κι ξάμηνα διακόσια.
Να ζήσουν τα παιδιά ‘τ, να χαίρεται η καρδιά ‘τ
κι πάντα απ’ του νοικοκυριό ‘τ να μην του λείπ’ του βιός ‘τ
Ιυχαριστούμι για του δώρου.”
Και δώσ’ του στα σανίδια τα σφυριά ,να χτυπούν ρυθμικά!
{Φωτο και διασκευασμένο κείμενο από:
-Καμβούνια-Τα τραγούδια μιας άλλης εποχής και
-ΛΙΒΑΔΕΡΟ (ΜΟΚΡΟ)-Η ΛΑΪΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
της Έφης Νίκου-Γιωλτζόγλου}
